ἐπι·γελάω-ῶ :
      1 rire, sourire, abs. XÉN. Ap. 28 ; PLAT. Phæd. 62 a ; fig. en parl. du bruit des vagues, ARSTT. Probl. 23, 24 ; de paroles agréables, PLUT. M. 27 f ;
      2 rire de, se moquer de, dat. CHIL. (STOB. Fl. 1, 111) ; LUC. Bis acc. 5 ; ARR. An. 4, 12, 3.

fut. -άσομαι [α] LXX Pr. 1.26: — laugh approvingly, γέλασαν δ’ ἐπὶ πάντες Ἀχαιοί Il. 23.840, cf. Pl. Phd. 62a, X. Ap. 28, etc. ; ἐ. χορείαις smile upon, Ar. Th. 979 (lyr.); τινὶ σκ ώψαντι Thphr. Char. 2.4; abs., κύματα ἐπιγελᾷ break with a plashing sound, Arist. Pr. 931a35; στόματα ἐπιγελῶντα, of the mouths of rivers, Str. 1.4.2 (s.v.l.); λόγοι ἐπιγελῶντες pleasant words, Plu. 2.27f… metaph, sparkle on the surface, ἐπεγέλασέ τις ὕλη τῷ μίγματι Herm. ap. Stob. 1.49.44.
= ἐπεγγελάω, LXX Pr. 1.26, Gal. 6.234, Luc. Bis Acc. 5; τῷ δυστυχοῦντι Chilo ap. Stob. 3.1.172.

(γελάω), dabei, darüber lachen ; Ar. Th. 978 ; Plat. Phaed. 62a ; Xen. u. A.; λόγοι ἐπιγελῶντες, freundliche Reden, Plut. aud. p. 7 ; verlachen, verspotten, τινί, Arr. An. 4.12.3 ; Luc. – Uebtr., τὸ κῦμα ἐπιγελᾷ Arist. Probl. 23.1.24, wie στόματα ἐπιγελῶντα Strab. XI p. 501, mit starkem Wellenschlage.

1. to laugh approvingly , Lat. arrideo, (Iliad by Homer), attic
2. = ἐπεγγελάω, (Lucian) (ML)