'ἐπι·ϐαίνω :
A intr. aux temps suiv. (prés., impf. ἐπέϐαινον, f. ἐπιϐήσομαι, ao.2 ἐπέϐην, pf. ἐπιϐέϐηκα) :
   I marcher sur, d’où :
      1 au propre : ἐπ. γαίης, OD. 9, 83 ; γῆς, OD. 11, 67 ; ἠπείρου, OD. 5, 399, mettre le pied sur la terre, sur la terre ferme ; p. suite, avec un n. de ville ou de lieu en gén. ἐπ. πόληος, IL. 16, 396, atteindre une ville pour y rentrer, rentrer dans une ville ; τῶν ὅρων, PLAT. Leg. 778 e ; τῶν οὔρων (ion.) HDT. 4, 125, mettre le pied sur la frontière ; τῆς Λακωνικῆς ἐπὶ πολέμῳ, XÉN. Hell. 7, 4, 6, entrer en Laconie pour guerroyer ; avec un dat. ἐπ. τῇ Σικελίᾳ, DS. 16, 66, mettre le pied sur le sol de la Sicile ; avec l’acc. Πιερίην ἐπ. IL. 14, 226 ; OD. 5, 50, descendre en Piérie (en parl. de divinités qui descendent sur terre) ; γῆν, HDT. 7, 50, entrer dans un pays ; avec une prép. ἐπ. ἐπὶ τὴν ἱερὰν χώραν, DÉM. 278, 21, entrer sur le territoire sacré ; ἐπ. εἰς Βοιωτίαν, DS. 14, 84, entrer en Béotie ; abs. entrer dans une ville, HDT. 7, 50 ; SOPH. Aj. 144 ;
      2 (avec idée de temps) entrer dans, arriver à, atteindre (un âge) : τετταράκοντα ἐπ. ἐτῶν, PLAT. Leg. 666 b, atteindre l’âge de quarante ans ; ἐπ. τῆς μειρακίων ἡλικίας, HDN 1, 3, atteindre l’âge des jeunes gens ;
      3 fig. atteindre, parvenir à : τιμῆς καὶ γεράων, HÉS. Th. 396, à la considération et aux honneurs ; εὐσεϐίας, SOPH. O.C. 189, à la piété ; σοφίας, PLAT. Epin. 981 a, à la sagesse ; d’où mettre la main sur, saisir : προφάσεως, APP. Samn. 1, un prétexte ; p. suite, être en possession de, jouir de : ἐϋφροσύνης ἐπ. OD. 23, 52, jouir de la félicité ;
   II monter sur :
      1 en gén., avec le gén. ἐπ. ἵππων, IL. 5, 46, 255 ; δίφρου, IL. 8, 44, sur un char ; πύργων, IL. 8, 165, sur des tours ; νηῶν, IL. 8, 512 ; νεῶν, EUR. Rhes. 93, monter sur des vaisseaux, s’embarquer ; εὐνῆς, IL. 9, 133 ; OD. 10, 334 ; λέκτρων, ESCHL. Suppl. 40 ; λεχέων, EUR. Hel. 376, monter sur une couche, sur un lit ; τείχεος, HDT. 9, 70, sur un mur ; p. anal. en parl. d’un mort : ἐπιϐὰς πυρῆς, IL. 4, 99, étant monté, càd. ayant été placé sur le bûcher ; avec le dat. ἐπ. ἵππῳ, LUC. As. 27, monter à cheval ; ναυσίν, THC. 7, 70, à l’abordage ; cf. DH. 8, 67 ; LUC. Tox. 48, etc. ; avec l’acc. νῶθ' ἵππων, HÉS. Sc. 286, monter sur le dos des chevaux ; avec une prép. ἐπ. ἐπὶ νεώς, HDT. 8, 118, monter à bord d’un navire ; ἐπὶ πύργῳ, HDT. 1, 181, sur une tour ; ἐπὶ νῆα, HDT. 8, 120 ; ἐπὶ τὰς ναῦς, THC. 1, 111, sur un vaisseau, sur les vaisseaux ;
      2 en parl. d’animaux : ἐπ. τὸ θῆλυ, ARSTT. H.A. 5, 2, 3 ; ταῖς ἵπποις, LUC. As. 27, couvrir la femelle, les juments ;
      3 abs. monter sur un char, IL. 5, 666 ; ou à cheval, HDT. 3, 84 ; ou sur un navire, IL. 15, 387 ; HDT. 8, 90 ; THC. 1, 90 ; SOPH. Aj. 357, etc. ;
      4 fig. monter jusqu’à : ἀνορέαις ὑπερτάταις ἐπ. PD. N. 3, 19, s’élever aux plus hautes vertus ;
   III marcher sur ou vers :
      1 marcher vers, fig. chercher à atteindre, d’où atteindre : τέχνης, HH. Merc. 166, se rendre maître d’un art ;
      2 avec idée d’hostilité, marcher contre (cf. fr. marcher sur l’ennemi), attaquer, d’ord. avec le dat. XÉN. Cyr. 5, 2, 26 ; fig. ἐπ. τοῖς ἀρίστοις, PLUT. Cim. 15, attaquer les meilleurs citoyens ; poét. avec l’acc. IL. 16, 69 ; abs. ὅταν πληγὴ Διὸς ἐπιϐῇ, SOPH. Aj. 137, lorsqu’un coup de Zeus frappe (un homme) ; cf. SOPH. El. 492, Ph. 194 ;
      3 en gén. marcher en avant, s’avancer, HÉS. O. 677 ; ἐπίϐαινε πόρσω, SOPH. O.C. 179, approche ! ἐπ. ῥυθμῷ πρὸς αὐλόν, PLUT. Lyc. 22, s’avancer en cadence au son de la flûte ; avec une prép. ἐπ. ἄχρι, gén. LUC. D. mort. 24, 1 ; ἐπ. εἰς, PLUT. Cæs. 23, s’avancer jusqu’à ; fig. τὰ παθήματα πρὸς αὐτὸν ἐπέϐη, SOPH. Ph. 194, litt. la souffrance s’est approchée de lui, l’a saisi ; postér. avec un acc. pléon. ἐπιϐῆναι τὸν πόδα τινί, LUC. D. mer. 4, 3 ; Tox. 48, litt. avancer de son pied vers qqn ; fig. avancer, faire des progrès (dans une démarche, dans une instance) POL. 1, 68, 8 ; en mauv. part, ἐπ' ἀναιδείης ἐπ. OD. 22, 424, en venir à l’impudence, devenir impudent ;
B tr. (à l’ao.1 ἐπέϐησα, auquel ἐπιϐιϐάσκω ou ἐπιϐάσκω servent de prés.) :
   I faire marcher sur, d’où :
      1 faire mettre le pied sur le sol de : πάτρης, OD. 7, 223, de la patrie ;
      2 pousser sur : ἠὼς πολέας ἐπέϐησε κελεύθου, HÉS. O. 580, l’aurore a poussé sur la route un grand nombre (de mortels) ;
   II faire monter :
      1 au propre : ἐπ. τινὰ ἵππων, IL. 8, 129, faire monter qqn sur un char ; πολλοὺς πυρῆς, IL. 9, 546, faire monter beaucoup d’hommes sur le bûcher, càd. faire périr beaucoup d’hommes ; τινὰς ἐπὶ τὰς ναῦς, APP. Civ. 2, 59 ; ou avec le dat. ὁλκάσιν, APP. Civ. 5, 92, faire monter des hommes sur les navires, sur des remorqueurs ;
      2 fig. ἐπ. τινὰ εὐκλείης, IL. 8, 285, élever qqn jusqu’à la gloire ; σαοφροσύνης, OD. 23, 13, jusqu’à la sagesse ;

Moy. faire monter sur : δίφρῳ, CALL. L. Pall. 65 ; ὀχέων, IL. 5, 221, sur un char.

➳ Prés. inf. épq. ἐπιϐαινέμεν, IL. 5, 255 ; 16, 396 ; OD. 4, 708. Fut. inf. épq. ἐπιϐησέμεν, IL. 8, 197. Ao.1, 3 sg. ἐπέϐησε, IL. 8, 129 ; 9, 542 ; 3 pl. ἐπέϐησαν, OD. 23, 13 ; impér. ἐπίϐησον, IL. 8, 285 ; sbj. 2 pl. épq. ἐπιϐήσετε, OD. 7, 223. Ao.2 ind. 3 pl. ἐπέϐησαν, OD. 22, 424, ou ἐπέϐαν, OD. 23, 238 ; impér. 2 sg. ἐπίϐα, EUR. Ion 167 ; sbj. 1 pl. épq. ἐπιϐείομεν, OD. 6, 262 ; 10, 334 ; 2 duel ἐπιϐῆτον, OD. 23, 52 ; opt. ἐπιϐαίην, IL. 5, 192 ; OD. 5, 177 ; 3 sg. -αίη, IL. 5, 666, etc. ; 3 pl. épq. -αῖεν, IL. 8, 512 ; inf. ἐπιϐῆναι, OD. 5, 399 ; 12, 434 ; épq. ἐπιϐήμεναι, OD. 7, 196 ; 10, 340 ; 12, 282 ; 14, 229 ; part. ἐπιϐάς, OD. 10, 480 ; acc. -άντα, IL. 4, 99 ; fém. ἐπιϐᾶσα, IL. 14, 226 ; acc. -ᾶσαν, OD. 13, 319 ; plur. masc. ἐπιϐάντες, IL. 15, 387. — Moy. fut. ἐπιϐήσομαι, IL. 5, 227 sel. d’autres ἀποϐ.) ; 2 sg. ἐπιϐήσεαι, IL. 8, 165 ; part. dat. pl. ἐπιϐησομένοισιν, IL. 23, 379. Ao. 3 sg. épq. ἐπεϐήσετο, IL. 8, 44 ; ou ἐπεϐήσατο, A.RH. 3, 869, etc. ; dor. ἐπεϐάσατο [ϐᾱ] CALL. L. Pall. 65 ; impér. ἐπιϐήσεο, IL. 8, 105.

'

rarely ἐπιβάω, imper. ἐπίβα Thgn. 847, Dor. inf. ἐπιβῆν (infr. IV); fut. -βήσομαι ; pf. -βέβηκα ; aor.2 ἐπέβην ; aor.1 Med. ἐπεβησάμην (of which Hom. always uses the Ep. form ἐπεβήσετο, imper. ἐπιβήσεο Il. 8.105, al. ; later ἐπεβήσατο A.R. 3.869, Dor. -βάσατο Call. Lav. Pall. 65):
in these tenses, intr., go upon;. c. gen., set foot on, tread, walk upon, γαίης, ἠπείρου, Od. 9.83, h.Cer. 127; πόληος, πατρίδος αἴης, Τροίης, Il. 16.396, Od. 4.521, 14.229; ἀδύτων ἐπιβάς E. Andr. 1034 (lyr.); ἐ. τῶν οὔρων set foot on the confines, Hdt. 4.125, cf. Th. 1.103, Pl. Lg. 778e; τῆς Λακωνικῆς ἐπὶ πολέμῳ X. HG 7.4.6; πυρῆς ἐπιβάντ’ ἀλεγεινῆς, of a corpse, placed upon…, Il. 4.99; πλατείᾳ τῇ ῥινὶ ἐ. τοῦ χείλους Philostr. Im. 2.18; also ἐ. ἐπί τινος Hdt. 2.107.
get upon, mount on, πύργων Il. 8.165; νεῶν ib. 512; ἵππων 5.328, 10.513; δίφρου 23.379; εὐνῆς 9.133; τοῦ τείχεος Hdt. 9.70; λέκτρων ἐ. A. Supp. 39; also ἐ. ἐπὶ νεός Hdt. 8.118; freq. in Hom., in aor. Med., ἐπεβήσετ’ ἀπήνης Od. 6.78, al.
Archit., to be superposed, τὰ ἐπιβαίνοντα πάντα ἐπὶ τοὺς κρατευτάς IG 7.3073.104, cf. III (Lebad.).
of Time, arrive at, τετταράκοντα ἐ. ἐτῶν Pl. Lg. 666b; δεκάτω (sc. ἔτεος) ἐ. Theoc. 26.29; δωδεκάτου ἐπιβάς IG 14.1728; τῆς μειρακίων ἡλικίας Hdn. 1.3.1.
metaph, ἀναιδείης ἐπέβησαν have trodden the path of shamelessness, Od. 22.424; ἐϋφροσύνης ἐπιβῆτον enter into joy, 23.52; τέχνης ἐπιβήσομαι, βήμεναι, h.Merc. 166, 465; ὁσίης ib. 173; εὐσεβίας S. OC 189 (lyr.); ἐ. δόξης entertain an expectation, Id. Ph. 1463 (anap.); ἐ. σοφίας undertake it, Pl. Epin. 981a; λόγου Luc. Astr. 8; ἐ. τῆς ἀφορμῆς, τῆς προφάσεως, seize upon it, App. Syr. 2, Sam. 11, etc. ; preside over, τῆς ἀνθρωπίνης ψυχῆς Iamb. Myst. 9.8, al.
c. dat., get upon, board, ναυσί Th. 7.70; land on, ἐ. τῇ Σικελίᾳ D.S. 16.66; metaph, ἐ. ἀνορέαις Pi. N. 3.20; also, make forcible entry into, τινός οἰκίαις, γῇ, PHamb. 10.6 (ii AD), PAmh. 2.142.7 (iv AD).
with a Prep., ἐπὶ πύργῳ ἄλλος πύργος ἐπιβέβηκε Hdt. 1.181.
c. dat. pers., set upon, assault, τινί X. Cyr. 5.2.26, Plu. Cim. 15, etc. ; simply, approach, dub. in Pi. Fr. 88.2.
trample on, λὰξ ἐπίβα δήμῳ Thgn. 847.
c. acc. loci, light upon, in Hom. twice of gods lighting upon earth after their descent from Olympus, Πιερίην ἐπιβᾶσα, ἐπιβάς, Il. 14.226, Od. 5.50; so πολλῶν ἐ. καιρόν light on the fit time, Pi. N. 1.18; then simply, go on to a place, enter it, γῆν καὶ ἔθνος Hdt. 7.50; λειμῶν’ S. Aj. 144 (anap.); with Prep., ἐ. ἐπὶ χώραν Decr. Amphict. ap. D. 18.154; εἰς Βοιωτίαν D.S. 14.84.
rarely c. acc. pers., attack, only poet., S. Aj. 138 (anap.); metaph, of passion or suffering, Id. El. 492 (lyr.), Ph. 194 (anap.).
mount, νῶθ’ ἵππων ἐπιβάντες Hes. Sc. 286; more freq. with Prep., ἐπὶ τὸν ἵππον Hdt. 4.22; ἐπὶ νέα Id. 8.120, cf. Th. 1.111; but ἐ. ἐπὶ τὸ θῆλυ, of made quadrupeds, cover a female, Arist. HA 539b26; so abs., ib. 574a20, al. ; c. dat., Luc. Asin. 27; c. gen., Horap. 1.46, 2.78.
ἐ. ἐπὶ τὸ σκέλος use, put one΄s weight on, a broken leg, Hp. Fract. 18.
with acc. of the Instr. of Motion (cf. βαίνω A. 11.4), ἐπιβῆναι τῷ ἀριστερῷ ἐκείνης τὸν ἐμὸν δεξιόν Luc. DMeretr. 4.5, cf. Tox. 48.
abs., get a footing, stand on one΄s feet, Il. 5.666, Od. 12.434; μἠπιβῆν it is forbidden to set foot here, IG 12(3).1381 (Thera).
step onwards, advance, Τρώων δὲ πόλις ἐπὶ πᾶσα βέβηκε Il. 16.69, cf. Hes. Op. 679, f.l. in Pi. N. 10.43; ἐπίβαινε πόρσω S. OC 179 (s.v.l., lyr.); me taph., advance in one΄s demands, Plb. 1.68.8.
mount on a chariot or on horseback, be mounted, Hdt. 3.84; go or be on board ship, Il. 15.387, S. Aj. 358 (lyr.), Hdt. 8.90, Th. 2.90, etc.
Causal in fut. -βήσω Luc. DMort. 6.4, Ep. inf. -βησέμεν Il. 8.197, Hes. Th. 396, but usu. in aor.1 Act. (ἐπιβιβάζω, ἐπιβάσκω serve as pres.): — make one mount, set him upon, ὅν ῥα τόθ’ ἵππων… ἐπέβησε Il. 8.129; πολλοὺς δὲ πυρῆς ἐπέβησ’ ἀλεγεινῆς 9.546; ὥς κ’ ἐμὲ… ἐμῆς ἐπιβήσετε πάτρης Od. 7.223; ἐ. τινὰς σκάφεσιν J. BJ 4.7.6; πλοίων ib. 11.5, cf. Luc. l.c. ; ὁπλίτας ὁλκάσιν App. BC 5.92; τινὰς ἐπὶ τὰς ναῦς ib. 2.59 ; also in aor.1 Med., νιν ἑῶ ἐπεβάσατο δίφρω Call. Lav. Pall. 65.
of things, νευρὰν ἐπέβασε κορώνας set the string on his bow΄s tip, B. 5.73.
metaph (cf. A. 1.4), ἐϋκλεΐης ἐπίβησον bring to great glory, Il. 8.285; τιμῆς καὶ γεράων Hes. Th. 396; χαλιφρονέοντα σαοφροσύνης ἐπέβησαν they bring him to sobriety, Od. 23.13; λιγυρῆς ἐπέβησαν ἀοιδῆς Hes. Op. 659; δουλοσύνας (prob.) E. Hyps. Fr. 41 (64).86; εἴ σε τύχη… ἡλικίας ἐπέβησεν had brought thee to full age, IG 2.2263.
[ἠὼς] πολέας ἐπέβησε κελεύθου dawn sets them on their way, Hes. Op. 580.

(βαίνω),
1) darauftreten, daraufschreiten, -gehen, γῆς, ἠπείρου, betreten, Od. 9.83, 85 ; πατρίδος αἴης 4.521, wie Eur. Or. 626 ; in Prosa oft, Her. 4.125 Thuc. 1.103 ; ἱερῶν Plat. Legg. IX.874b, wie Lys. 6.15 ; in feindlicher Absicht betreten, wohin man schon πρὶν Τροίης ἐπιβήμεναι υἷας Ἀχαιῶν Il. 14.229 rechnen kann ; τῆς Λακωνικῆς ἐπὶ πολέμῳ Xen. Hell. 7.4.6 ; Αἰγύπτου Plat. Menex. 239c ; Sp.; εἰς Βοιωτίαν DS. 14.84 ; – ἵππων, δίφρου, auf den Wagen steigen, Il. 5.46, 16.343 ; νηῶν, πύργων 8.165, 512 ; häufig εὐνῆς, das Bett besteigen, wie πρὶν λέκτρων ἐπιβῆναι Aesch. Suppl. 39 ; Διὸς λεχέων ἐπέβας Eur. Hel. 376 ; νεῶν, τεθρίππων, Rhes. 93, Herc.Fur. 380 ; ἐπέβησαν τοῦ τείχεος, erstiegen die Mauer, Her. 9.70 ; vgl. Thuc. 4.116. – Auch mit dem acc., νῶθ' ἵππων ἐπιβάντες Hes. Sc. 286 ; Πιερίην ἐπιβάς Od. 5.50, wie Il. 14.226 ; λειμῶνα, ἅλιον πλάταν, Soph. Aj. 144, 351 ; πέτραν, συζυγίαν πώλων, Eur. Bacch. 1097, Hipp. 1131 ; γῆν Her. 7.50 ; ἀγρόν Luc. Nigr. 26 ; – cum dat., in tmesi, ὅτε νηυσὶν ἐπ' ὠκυπόροισιν ἔβαινον Il. 2.351 ; ταῖς ἀλλήλων ναυσίν Thuc. 7.70 ; Sp., wie Dion.Hal. 8.67 ; Luc. Tox. 48 u. öfter ; DL. 3.19. Und so übertr., ἀνορέαις ὑπερτάταις ἐπέβα Pind. N. 3.19. – Auch ἐπί c. acc., ἐπὶ τὴν νῆα Her. 8.120 ; ἐπὶ τὰς ναῦς Thuc. 1.111, besteigen, aufsteigen, wie Xen. Hell. 3.4.1 ; ἐπὶ τὴν ἱερὰν χώραν Dem. 18.154 ; – u. ἐπί c. gen., ἐπὶ νεώς Her. 8.118 ; ἐπὶ τῶν ἵππων Plut. virt. 377b. – Andere Vrbdgn sind ἄχρι μιλήτου ἐπιβ., bis Milet hinausgehen, Luc. D.Mort. 24.1 ; εἰς τὸν ἑσπέριον ὠκεανόν Plut. Caes. 23 ; ἐπίβαινε πόρσω, gehe weiter hinauf, Soph. O.C. 175 ; dgl. Pol. 1.68.8. Von Tieren, besteigen, bespringen, τὸ θῆλυ, Arist., auch ἐπὶ τὸ θῆλυ, H.A. 5.2 ; ταῖς ἵπποις, Luc. Asin. 27. – Wie πόληος ἐπιβ., Il. 16.396, hingelangen, erreichen ist, so wird auch vom Alter gesagt, τετταράκοντα δ' ἐπιβαίνοντα ἐτῶν, Plat. Legg. II.666b, das Alter von 40 Jahren erreichen ; vgl. Hdn. 5.7 ; – feindlich auf Jemand losgehen, ihn angreifen, τῷ Ἀσσυρίῳ Xen. Cyr. 5.2.26 ; τοῖς ἀρίστοις Plut. Cim. 15, a.Sp. Bei Dichtern auch c. acc., σὲ δ' ὅταν πληγὴ Διὸς ἐπιβῇ, wenn dich ein Schlag trifft, Soph. Aj. 138 ; τὰ παθήματα πρὸς αὐτὸν ἐπέβη Phil. 194, vgl. El. 483. – Absol., einherschreiten, gehen, μηροῦ ἐξερύσαι δόρυ – ὄφρ' ἐπιβαίη, daß er auftreten, gehen könne, Il. 5.666 ; ὅσον ἐπιβᾶσα κορώνη ἴχνος ἐποίησεν Hes. O. 677 ; ῥυθμῷ πρὸς αὐλόν Plut. Lyc. 22 ; Luc. vrbdt damit auch πόδα, Tox. 48, D.meretr. 5.4, den Fuß wohin setzen. – Uebertr., teilhaftig werden, erlangen, ὄφρα σφῶϊν εὐφροσύνης ἐπιβῆτον ἀμφοτέρω φίλον ἦτορ, eigtl. damit ihr in eurem Herzen zur Freude schreitet, Od. 23.52 ; ἀναιδείης, 22.424, sich zur Frechheit wenden ; τιμῆς καὶ γεράων Hes. Th. 396 ; τῆς εὐσεβίας ἐπιβαίνοντες Soph. O.C. 189, von Eust. εὐσεβοῦντες erkl., wie δόξης ποτὲ τῆσδ' ἐπιβάντες Phil. 1449, = δοξάσαντες ; sp.D., wie τερπωλῆς Ap.Rh. 4.1165 ; selten in Prosa, wie τῶν μεγίστων σοφίας περὶ θεῶν γενέσεως ἐπιβ. Plat. Epin. 981a. Aehnl. ἀφορμῆς, die Gelegenheit ergreifen, App.; τοῦ λόγου, sich daran machen, Luc. Apol. 8.
2) transit. fut. ἐπιβήσω, aor. ἐπέβησα, hinaufsteigen, besteigen lassen, ὃν ἵππων ἐπέβησε Il. 8.129 ; πολλοὺς πυρῆς ἐπέβησε, brachte sie hinauf, 8.197 ; Ἠὼς – πολέας ἐπέβησε κελεύθου Hes. O. 578 ; übertr., νὶν ἀρχαίας ἐπέβασε πότμος εὐαμερίας Pind. I. 1.39, wie χαλιφρονέοντα σαοφροσύνης ἐπέβησαν Od. 23.13, ließen ihn zur Besonnenheit gelangen ; ἐϋκλείης ἐπίβησον, mache des Ruhms teilhaftig, Il. 8.285 ; vgl. λιγυρῆς ἐπέβησαν ἀοιδῆς Hes. O. 657 ; so Sp., ἐπιβήσειν τινὰ τῆς σοροῦ Luc. D.Mort. 6.4 ; πάτρης, in das Vaterland hinführen, Od. 7.223 ; ψαμάθων αὐλίδος Eur. I.T. 215. – Hom. braucht noch ἐπιβήσεο, tritt auf, ὀχέων Il. 5.221, u. ἐπεβήσετο, = ἐπέβη, z.B. ὀχέων Il. 13.26 ; vgl. Ap.Rh. 4.458 ; aber Orph. Arg. 1193 steht ἐπεβήσατο = ἐπέβησε ; vgl. Callim. lav.Pall. 65. – Das pass. ἐπιβαθῆναι Schol. Thuc. 6.99.

ἐπι-βαίνω
[in LXX chiefly for רָכַב ;]
__1. to get up on, mount: before ἐπί, with accusative, Mat.21:5 (LXX); to embark in (a boat), go aboard: with dative, Act.27:2; before εἰς, Act.21:6 (Rec.); absol., Act.21:2.
__2. to go up to, go on to, enter: before εἰς, Act.20:18 21:4; with dative, Act.25:1.†
(AS)