'ἐπι·έννυμι, vêtir, revêtir : χλαῖναν, OD. 20, 143, revêtir (qqn) d’une tunique ; au pf. pass. χαλκὸν ἐπίεσται, ORACL. (HDT. 1, 47) il est revêtu d’airain ; part. pf. pass. ἐπιειμένος, revêtu : κόμας ἐπ. ὤμοις, A.RH. 3, 45, qui a les épaules couvertes de sa chevelure ; dans Hom. seul. au fig. ἐπιειμένος ἀλκήν, ἀναιδείην, IL. 1, 149 ; 8, 262, revêtu de force, d’impudence ;

Moy. se vêtir, se revêtir : χλαίνας, HDT. 4, 64, de ses robes ; νῶτον μαλακαῖσι κρόκαις, PD. N. 10, 82, se couvrir le dos de moelleux tissus ; fig. νεφέλην, IL. 14, 350, s’envelopper d’une nuée ; γῆν, γαῖαν, PD. N. 11, 16 ; ANTH. 7, 480 ; XÉN. Cyr. 6, 4, 6, être déposé en terre, être enterré ; κῦμ' ἐφέσσατο, A.RH. 1, 1326, il se plongea dans les flots.

➳ Act. ao. 1 pl. poét. ἐπιέσσαμεν, OD. 20, 143 — Moy. fut. part. poét. ἐπιεσσόμενος, PD. N. 11, 16 ; ao. ind. 3 sg. ἐφέσσατο, A.RH. l. c. ; inf. ἐπιέσασθαι, XÉN. l. c. ; part. ἐπιεσσάμενος, PD. N. 10, 82 ; part. pf. éol. ἐπεμμένος, SAPPH. (M. TYR. 24).

Étym. ion. c. ἐφέννυμι, de ἐπί, ἕννυμι.

'

put on besides or over, χλαῖναν δ’ ἐπιέσσαμεν we threw a cloak over him, Od. 20.143; elsewh. Hom. has only pf. part. Pass. ἐπιειμένος (Aeol. ἐπέμμενος Sappho 70); in metaph sense c. acc., ἀναιδείην, ἀλκήν, clad in shamelessness, strength, Il. 1.149, 8.262, etc. ; ἐ. ἀχλύν AP 7.283 (Leon.); λευκοῖσι κόμας ἐ. ὤμοις covered with hair over her white shoulders, A.R. 3.45; χαλκὸν ἐπίεσται has brass upon or over it, Orac. ap. Hdt. 1.47; — Med., put on oneself besides, put on as an upper garment, χλαίνας ἐπείνυσθαι Hdt. 4.64; metaph, ἐπὶ δὲ νεφέλην ἕσσαντο Il. 14.350; γᾶν ἐπιεσσόμενος (fut.), i.e. to be buried. Pi. N. 11.16; so γῆν ἐπιέσασθαι X. Cyr. 6.4.6; γῆν ἐπιεννύμεθα AP 7.480 (Leon.), cf. Theoc. Ep. 9.4; also, c. acc. rei, ἐπιεσσάμενοι νῶτον κρόκαις having wrapt one΄s shoulders with it, Pi. N. 10.44. — Old Ep. Verb, not found till late (exc. Sappho l.c.) in the form ἐφέννυμι, because of the digamma, v. ἕννυμι, καταέννυμι· ἐπιέσασθαι is retained even in X. l.c. ; ἐφέσσεσθαι, ἐφέσσατο, A.R. 1.691, 1326; ἐφεσσάμενος Theoc. l.c., AP 7.299 (Nicom.), 446 (Hegesipp.).

[ῡ], ion. = ἐφέννυμι, dazu, darüber anziehen, χλαῖναν δ' ἐπιέσσαμεν, wir zogen oder breiteten eine Decke über ihn, Od. 20.143. Häufiger im med. u. pass., ἐπιεσσάμενος νῶτον κρόκαις Pind. N. 10.44 ; γᾶν ἐπιεσσόμενος, sich in Erde hüllen, begraben werden, 11.16, wie γῆν ἐπιέσασθαι Xen. Cyr. 6.4.6, von Hesych. ταφῆναι erkl. (s. ἐφέννυμι); vgl. τί πλέον γῆν ἐπιεννύμεθα Leon.Tar. 68 (VII.480); Ἀΐδαο ἐπιειμένος ἀχλύν 96 (VII.283); χαλκὸν ἐπίεσται, hat er angezogen, ist mit Erz bedeckt, Orac. Her. 1.47 ; übertr., θοῦριν ἐπιειμένοι ἀλκήν Il. 8.262, μεγάλην ἐπιειμένον ἀλκήν Od. 9.214, mit Stärke angetan, gerüstet, ἀναιδείην ἐπιειμένε, mit Frechheit angetan, Il. 1.149 ; auch mit dem dat., λευκοῖσιν δ' ἑκάτερθε κόμας ἐπιειμένη ὤμοις Ap.Rh. 3.45, vgl. 4.179.