ἐπ·εύχομαι :
   I adresser une prière, d’où :
      1 prier, supplier : τινι, IL. 3, 350 ; 6, 475 ; OD. 14, 423 ; 20, 238 ; 24, 203, etc. ; PD. P. 3, 77, etc. qqn ; τι, ESCHL. Ag. 1462, demander qqe ch. par une prière ; ou avec l’acc. de la prière elle-même : ἐπ. λιτάς, SOPH. O.C. 484, adresser une prière ; τι θεοῖς, ESCHL. Sept. 279, adresser une prière aux dieux ; avec un inf. κατθανεῖν ἐπηυχόμην, SOPH. Tr. 16, je priais pour obtenir de mourir ; avec le dat. et une prop. inf. ἐπεύχετο πᾶσι θεοῖσι νοστῆσαι Ὀδυσῆα, OD. 14, 423, il adressait une prière à tous les dieux pour obtenir le retour d’Ulysse ; postér. avec un acc. de pers. ἐπ. θεούς, X. ÉPH. 1, 12 ; ARISTÉN. 2, 2, adresser une prière aux dieux ;
      2 rendre grâces par ses prières : θεοῖς, SOPH. O.C. 1024, aux dieux ;
      3 faire vœu de, inf. fut. ESCHL. Sept. 276 ;
      4 exprimer un vœu, un souhait, en mauv. part : ἐπ. μόρον τινί, ESCHL. Ag. 1600, souhaiter la mort à qqn ; ἐπ. ἀράς τινι, PLAT. Criti. 119 e, prononcer des imprécations contre qqn ; ἐπ. τινι, avec un inf. SOPH. O.R. 249, souhaiter, pour le malheur de qqn, qu’une chose arrive ; rar. en b. part : ἐπ. εὐτυχίαν τινί, PLUT. Galb. 18, souhaiter une bonne chance à qqn ;
   II se glorifier de, se vanter de : τινι, IL. 11, 431 ; τι, EUR. I.T. 508, Rhes. 693, de qqe ch. ; avec l’inf. HH. Ven. 287 ; ESCHL. Ag. 1262, etc. ; avec le dat. ESCHL. Eum. 58 ; PLAT. Soph. 235, se vanter de faire qqe ch.

➳ Prés. impér. 2 sg. poét. ἐπεύχεο, OD. 23, 59. Impf. 3 sg. poét. ἐπεύχετο, OD. 14, 423. Fut. 2 sg. poét. ἐπεύξεαι, IL. 11, 431. Ao. 3 sg. poét. ἐπεύξατο, IL. 11, 449 ; OD. 20, 60.

pray or make a vow to a deity, c. dat., θεοῖς, Διΐ, Od. 11.46, Il. 6.475, etc. ; but in S. OC 1024, ἐ. θεοῖς give thanks to them; c. dat. et inf., pray to one that…, ἐπεύχετο πᾶσι θεοῖσι νοστῆσαι Ὀδυσῆα Od. 14.423, 20.238, cf. S. Ph. 1470, Ar. Pax 1320 (anap.), etc. ; without a dat., κατθανεῖν ἐπηυχόμην S. Tr. 16; ἐ. εὐορκοῦντι εἶναι ἀγαθά Lex ap. And. 1.98, cf. Aeschin. 3.111; c. acc. rei, pray for, θανάτου μοῖραν A. Ag. 1462 (lyr.); c. acc. cogn., ἐ. λιτάς S. OC 484; τοιαῦτα θεοῖς A. Th. 280; later, c. acc. pers., ἐ. θεούς Aristaenet. 2.2.
vow, c. fut. inf., ἐ. θήσειν τροπαῖα A. Th. 276.
imprecate upon, μόρον… Πελοπίδαις Id. Ag. 1600, cf. 501, Ch. 112; ἀρὰς τοῖς ἀπειθοῦσιν Pl. Criti. 119e; c. inf. ἐπεύχομαι [αὐτῷ] παθεῖν S. OT 249; abs., utter imprecations, μὴ ΄πεύξῃ πέρα Id. Ph. 1286, cf. Tr. 809; rarely in good sense, ἐ. εὐτυχίαν τινί Plu. Galb. 18; ἐ. τινὶ εὐτυχεῖν A. Th. 481.
exult over, δοιοῖσιν ἐπεύξεαι Ἱππασίδῃσι Il. 11.431; abs., 5.119. c. inf., boast that…, c. aor. inf., μιγῆναι h.Ven. 287; fut., A. Ag. 1262; pres., Id. Eu. 58, etc. ; Ἄργος πατρίδ’ ἐμὴν ἐ. (sc. εἶναι) E. IT 508; c. part., ἐ. ἐκφυγόν boast that it has escaped, Pl. Sph. 235c, cf. E. Rh. 693 (reading θρασύς).

1) beten zu einer Gottheit, ihr Gelübde machen, θεοῖς, νοστῆσαι Ὀδυσῆα, zu den Göttern flehen, daß Odysseus zurückkehre, Od. 14.423, wie Διΐ, Ἀρτέμιδι ; so ματρί Pind. P. 3.77 ; τοιαῦτ' ἐπεύχου μὴ φιλοστόνως θεοῖς Aesch. Spt. 261 ; Ἡλίῳ – ἐχθροὺς τίνειν Ag. 1296 ; Νύμφαις ἐπευξάμενοι νόστου σωτῆρας ἱκέσθαι Soph. Phil. 1456 ; τοῖσι θεοῖσιν διδόναι πλοῦτον τοῖς Ἕλλησιν Ar. Pax 1285 ; τῷ θεῷ τὸ κεχαρισμένον αὐτῷ θῦμα ἑλεῖν Plat. Critia. 119d ; Folgde, wie πᾶσι θεοῖς, εὐτυχίαν μοι δοῦναι Dem. 18.141 ; oft absolut, wie τάσδ' ἐπεύχεσθαι λιτάς Soph. O.C. 485 ; dazu, dabei flehen, Eur. Hec. 542. Erst Sp. auch mit dem acc. der Person, anflehen, θεούς Aristaen. 2.2 ; Xen. Cyn. 1.12. – Geloben, ἐπεύχομαι θήσειν τρόπαια Aesch. Spt. 258 ; – anwünschen, bes. etwas Böses, μόρον ἄφερτον Πελοπίδαις Aesch. Ag. 1582 ; ὅρκος μεγάλας ἀρὰς ἐπευχόμενος τοῖς ἀπειθοῦσι Plat. Critia. 119e, vgl. Legg. XI.931b ; καὶ ἐπεύχεται αὐτοῖς μήτε γῆν καρποὺς φέρειν Aesch. 3.111, bei Sp. auch Gutes, wie εὐτυχίαν τινί Plut. Galb. 18.
2) sich damit rühmen, prahlen, Il. 5.119 u. öfter, δοιοῖσιν, Ἱππασίδῃσιν 11.431 ; c. inf. Aesch. Ag. 1235 ; c. partic., Eum. 58 ; Ἄργος πατρίδ' ἐμήν. I.T. 508, μέγα θράσος Rhes. 693 ; ἣν οὔποτε ἐπεύξεταί τις ῥαστώνῃ παραλαβεῖν Plat. Epin. 991c.

1. Dep.
2. to pray or make a vow to a deity, with dative, (Homer), etc.:—;with infinitive to pray to one that . . , (Odyssey by Homer), etc. :—;with accusative rei, to pray for , (Aeschulus Tragicus): also, with accusative cognate, ἐπ. λιτάς (Sophocles Tragicus)
3. to imprecate a curse upon , τί τινι (Aeschulus Tragicus); with infinitive, ἐπεύχομαι [ αὐτῷ] παθεῖν (Sophocles Tragicus): absolute to utter imprecations , (Sophocles Tragicus)
4. to glory over , τινι (Iliad by Homer)
5. to boast that , with infinitive, (Homeric Hymns), etc. (ML)