ἐπ·ασ·σύτερος, α, ον [ῠ]
      1 qui se pressent l’un l’autre, qui se succèdent sans interruption, IL. 4, 427 ; 8, 277 ; OD. 16, 366 ; HÉS. Th. 716 ; au sg. κῦμα ἐπ. IL. 4, 423, vague qui succède à une autre ;
      2 p. suite, pressé, compact, fort : οὖρος, A.RH. 1, 579, vent violent ; χρησμοσύνη, A.RH. 2, 472, besoin pressant.

Étym. p. *ἐπανσύτερος, de ἐπί, ἀνά, th. συ- de σεύω, suff. -τερο-.

α, ον, Ep. Adj. one upon another, one after another, mostly in pl., ἐπασσύτεραι κίνυντο φάλαγγες Il. 4.427; πάντας ἐπασσυτέρους πέλασε χθονί 8. [277]; σκοποὶ ἷζον αἰὲν ἐπασσύτεροι watchers sat one after another, i.e. at short distances, Od. 16.366; τριηκοσίας πέτρας πέμπον ἐ. Hes. Th. 716; ἐ. ποσὶν ἕρπον Nic. Th. 717; and in sg., κῦμα… ὄρνυτ’ ἐπασσύτερον wave upon wave, Il. 4.423.
frequent, repeated, λυγμοί Nic. Th. 246; with sg. word, ἐ. οὖρος, perh.
following breeze or ever-freshening, A.R. 1.579; and so ἐ. βιότοιο χρησμοσύνη ever-growing penury, Id. 2.472. (Perh. from ἐπαν(α)-σ(ε)υ-.)

nahe an einander, dichtgedrängt ; κῦμα ἐπ., Welle auf Welle, Il. 4.423 ; sonst im plur., σκοποὶ ἷζον αἰὲν ἐπασσύτεροι, saßen einer neben dem andern, Od. 16.366 ; πάντας ἐπασσυτέρους πέλασε χθονί, alle Einen auf den Andern warf er zur Erde, Il. 8.277 ; θνῆσκον ἐπ., sie starben Einer nach dem Andern, in Menge, 1.383 ; πέτρας πέμπον ἐπασσυτέρας Hes. Th. 716 ; sp.D., wie Nic. Th. 246 Opp. Cyn. 4.181 ; auch von einzelnen Dingen, οὖρος Ap.Rh. 1.579, vgl. 2.472.