ἐπ·αράομαι-ῶμαι (ao. ἐπηρασάμην, pf. ἐπήραμαι) [ᾱρ] faire des imprécations : τινι, PLAT. Leg. 931 b, contre qqn ; τι, SOPH. El. 388 ; DÉM. 275, 7, prononcer qqe imprécation ; τί τινι, HDT. 3, 75 ; ANT. 130, 34 ; LYS. 121, 4, prononcer qqe imprécation contre qqn ; avec l’inf. faire vœu, en prononçant des imprécations, de, EUR. I.A. 60 ; cf. PLUT. Syll. 10.

➳ Ao. 2 sg. ἐπηράσω, SOPH. l. c. ; pf. ἐπήραμαι, DÉM. l. c. Moy. ao. part. ἐπαρησάμενος, HDT. l. c.

Cret. part. ἐπαριόμενον Leg. Gort., Cyren. ἐπαρεώμενοι Abh.Berl.Akad. (v. infr.): — imprecate curses upon, Πέρσῃσι πολλὰ ἐπαρησάμενος Hdt. 3.75; ἐ. ἐξώλειαν ἑαυτῷ IG1². 10.15, Antipho 5.11, Lys. 12.10; τῶν ἱερῶν by the temples, Isoc. 4.156. c. dat. only, curse solemnly, Pl. Lg. 931b, Jul. Or. 2.50b, Leg. Gort. 2.40, etc. c. acc. rei only, τίνα… τόνδ’ ἐπηράσω λόγον; what imprecation is this that thou didst utter? S. El. 388; τί ταῦτ’ ἐπήραμαι; D. 18.142; c. acc. et inf., Abh.Berl.Akad. 1925 (5).23 (Cyrene). with κατά τινος, Schwyzer 688 C 7 (Chios, v BC). c. acc. pers., Pl. Lg. 684d. c. fut. inf., swear, vow, ἐ. τάδε…, τούτῳ ξυναμυνεῖν E. IA 60; vow in addition, βοῦν προσάξειν, εἰ… Babr. 23.7.

verwünschen, verfluchen ; τῶν ἐμπρησθέντων ἱερῶν ἐπηράσαντο, sie setzten einen Fluch darauf, εἴ τινες κινήσειαν Isocr. 4.156 ; τί οὖν ταῦτ' ἐπήραμαι Dem. 18.142 ; τινί, Plat. Legg. XI.931b, XII.949b ; Clearch. bei Ath. XII.541c ; τινί τι, Einem Etwas anwünschen, Πέρσῃσι πολλά Her. 3.75 ; τὴν ἐξώλειαν ἑαυτῷ καὶ οἰκίᾳ τῇ ἑαυτοῦ Dem. 24.151 ; 59.10 u. A.; – λόγον, herbeiflehen, Soph. El. 388.