ἐπ·ανατέλλω (impf. ἐπανέτελλον) :
   I tr.
      1 lever : ποδὸς ἴχνος, EUR. Ph. 104, le pied (qui laisse sa trace sur le sol) ;
      2 faire surgir, dresser : κέρας ἐκ μετώπου, OPP. C. 2, 97, une corne du front ;
   II intr.
      1 se lever, abs. en parl. du soleil, HDT. 54 ; ANTH. 12, 178 ; en gén. ἐπ. εὐνῆς, ESCHL. Ag. 27, se lever de sa couche ; ἐκ τοῦ χάρακος, PLUT. Æmil. 18, surgir du fond d’un fossé ; fig. ὁ ἐπαντέλλων (poét.) χρόνος, PD. O. 8, 37, le temps qui se lève, càd. l’avenir ;
      2 p. suite, se montrer, apparaître, ESCHL. Ch. 282 ; EUR. H.f. 1053.

➳ Poét. ἐπαντέλλω, PD. ANTH. ll. cc. ; part. ao. fém. ἐπαντείλασαν ESCHL. Ag. 27.

poet. ἐπαντέλλω, raise, ποδὸς ἴχνος E. Ph. 105 (anap.); ἐ. κέρας ἐκ μετώπου send forth, Opp. C. 2.97. intr., rise, [τὸν ἤλιον] ἐπανατεῖλαι Hdt. 2.142; ἡλίου ἐπανατείλαντος Id. 3.84; ὡς ἐπανέτελλε ὁ ἥλιος Id. 7.54; ἐπαντέλλων ἀστράσιν ἠέλιος AP 12.178 (Strat.); ἐπανατεταλκέτω τὸ H Arist. Mete. 376b29; of a star, Sammelb. 2134.7; rise again, Gem. 6.10; εὐνῆς ἐπαντείλασαν Having risen from bed, A. Ag. 27; ἐκ τοῦ χάρακος Plu. Aem. 18; show oneself, appear, λευκὰς δὲ κόρσας τῇδ’ ἐπαντέλλειν νόσῳ A. Ch. 282; φόνος τέλλει E. HF 1053 (anap.); ὁ ἐπαντέλλων χρόνος the time coming to light, the future, Pi. O. 8.28.

poet. ἐπαντ., auch Her. 2.142 ἐπαντεῖλαι ; auf-, hervorgehen lassen, erheben ; ποδὸς ἴχνος ἐπαντέλλων Eur. Phoen. 103. – Gew. intr., sich erheben, aufgehen, ἡλίου ἐπανατέλλοντος Her. 3.84 ; ἐπανατεταλκέτω Arist. Meteor. 3.5 ; Sp., αἱ ἐπανατέλλουσαι φάλαγγες ἐκ τοῦ χάρακος Plut. Aem. 18 ; – ἐπαντέλλων χρόνος, von der Zukunft, Pind. Ol. 8.28 ; εὐνῆς ἐπαντείλασα, sich erhebend vom Lager, Aesch. Ag. 27, vgl. Ch. 280 u. Opp. Cyn. 2.563 (aber 2.97 sagt er transit. ἔκ τε μέσον κέρας αἰνὸν ἐπαντέλλουσι μετώπου).