ἐπ·ακμάζω (impf. ἐπήκμαζον, ao. ἐπήκμασα) [ᾰκ]
      1 parvenir à sa fleur, ARISTÉN. 2, 1 ; HLD. 7, 8 ; fig. être dans toute sa force, sa fraîcheur, ATH. 18 e ; LUC. Abd. 17 ;
      2 fleurir après, dat. DH. Pomp. 5 ; ἐπί et le dat. HLD. 7, 8.

to be in one΄s prime, Ph. 1.33; also of things, Id. 2.434, Aristaenet. 2.1, Hld. 7.8; metaph, come to its height, Luc. Abd. 17, Ath. 1.18e; ἐπήκμασαν οἱ ἐτησίαι were blowing hard, Str. 15.1.17. of persons, flourish in succession to, τινί D.H. Pomp. 4; οἱ ἐπακμάσαντες ib. 1; also νέα ἐ. παλαιοῖς, of animals and crops, Ph. 1.28, 2.424.

an Kraft zunehmen, heranwachsen, in der rechten Blüte stehen ; Sp.; übertr., ἡ περὶ τὰς αἰσθήσεις ἐπήκμασε πολυτέλεια Ath. I.18e ; ἐπακμάσαντος τοῦ πάθους Luc. Abdic. 17.
Nach Einem blühen, τινί, Dion.Hal. öfter ; ἐφ' ἅπασιν ἐπήκμαζον ὡραῖοι, nach allen kamen blühende, Heliod. 7.8.