GRC
Bailly
ἐπ·αιτιάομαι-ῶμαι (f. άσομαι, ao. ἐπῃτιασάμην) :
1 se plaindre de : τινα, HDT. 2, 121, 2, de qqn, accuser qqn ; τινά τινι, ESCHL. Pr. 974 ; plus souv. τινά τι, ANT. 112, 29 ; τινά τινος, THC. 6, 28 ; DÉM. 552, 1, accuser qqn de qqe ch. ; τινα δρᾶν τι, SOPH. O.R. 645, El. 604, qqn de faire qqe ch. ; τινα ὅτι, HDT. 6, 30 ; THC. 2, 70, qqn de, etc. ; ou avec la prop. inf. THC. 5, 16 ; ESCHN. 1, 158 Baiter-Sauppe ;
2 donner un motif : αἰτίας ἐπ. PLAT. Phæd. 98 b, alléguer des causes ; d’où prétexter ; τι, THC. 8, 81 ; PLAT. Ep. 329 a, qqe ch.
Bailly 2020 Hugo Chávez Gérard Gréco, André Charbonnet, Mark De Wilde, Bernard Maréchal & contributeurs / Licence Creative Commons Attribution - Pas d'Utilisation Commerciale - Pas de Modification — « CC BY-NC-ND 4.0 »
LSJ
fut. -άσομαι [α], Ion. -ήσομαι, bring a charge against, accuse, τινά Hdt. 2.121. β΄, etc. ; θεὸν ἐ. Hp. Aër. 22; ἐ. τινά τινος accuse one of a thing, Th. 6.28, D. 21.114; ἦ κἀμὲ γάρ τι ξυμφοραῖς ἐπαιτιᾷ· for your mishaps, A. Pr. 974; also κείνην ἐπαιτιῶμαι τοῦδε βουλεῦσαι τάφου I accuse her of this burial, that she planned it, S. Ant. 490; c. inf., ὧν ἐπαιτιᾷ με δρᾶν Id. OT 645; ὃν… με… τρέφειν μιάστορα ἐπῃτιάσω Id. El. 604; Αἴσωπον… φιάλην ἐπῃτιῶντο κλέψαι Ar. V. 1447, etc. ; τὴν πρόμαντιν ἐ. αὐτὸν πεῖσαι Th. 5.16; so ἐ. τινὰ ὅτι… Hdt. 6.30, Th. 2.70; c. acc. rei, lay the blame upon, τὴν ξυμφορὰν τῆς φυγῆς Id. 8.81; τὸ μῆκος τῆς πορείας Pl. Ep. 329a; also c. acc. cogn., μέζονα ἐπαιτιώμενος bringing heavier accusations, Hdt. 1.26; τοῦτο ἐπαιτιῶμαι, c. acc. inf., I complain of this, viz. that…, Pl. R. 497b; also c. dupl. acc., ἃ ἐπαιτιῶμαι τὴν γυναῖκα ταύτην the charges which I bring against her, Antipho 1.10; τῷ μὲν νῷ οὐδὲν χρώμενον οὐδέ τινας αἰτίας ἐπαιτιώμενον nor ascribing any causes to it, Pl. Phd. 98b.
Liddell-Scott-Jones, Greek-English Lexicon (9th ed., 1940)
Pape
med., Einen wobei, wegen einer Sache beschuldigen, ihm die Schuld wovon beimessen, ἐμέ τι συμφοραῖς ἐπαιτιᾷ Aesch. Prom. 976 ; τινὰ δρᾶν τι Soph. O.R. 645 ; El. 594 ; τινά, ὅτι Her. 6.30, wie Thuc. 2.70 u. A.; τὴν ἰδίαν συμφορὰν ἐπῃτιάσατο (vor Bekker ἐπῃτίασε) καὶ ἀνωλοφύρατο Thuc. 8.81 ; mit acc. c. inf., 5.16 ; Aesch. 1.158 ; μείζονα, größere Schuld geben, Her. 1.26 ; αἰτίας Plat. Phaed. 98b. – Häufig τινά τινος, Thuc. 6.28 ; Dem. 21.114 ; ἃ ἐπαιτιῶμαι τὴν γυναῖκα ταύτην Antiph. 1.10. – Allgemeiner, vorwenden, τὸ μέγεθος τοῦ πλοῦ καὶ τοῦ πόνου Plat. epist. VII.329a ; – ἐπαιτίᾱτος, zu beschuldigen, Jos.
Pape, Griechisch-deutsches Handwörterbuch (3. Aufl., 1914)