ας (ἡ) :
      1 commandement, ordre, POL. 9, 38, 2 ;
      2 t. de droit att. sommation d’avoir à subir la δοκιμασία à un orateur public déclaré indigne par un jugement, et qui se présentait néanmoins pour prendre la parole, DÉM. 602, 11 ; ESCHN. 9, 35 ;
      3 promesse, DÉM. 519, 8 ; ARSTT. Nic. 9, 1, 6 ; ἐπαγγελίας ποιεῖσθαί τινι, POL. 1, 72, 6, faire des promesses à qqn : ὀρέξεως ἐπ. EPICT. Ench. 2, 1, satisfaction que se promet le désir, but auquel il déclare tendre.

Étym. ἐπαγγέλλω.

ἡ, command, summons, Plb. 9.38.2.
announcement, notice, IG2². 1235.7 (iii BC); τοῦ ἀγῶνος SIG 561.9 (Chalcis), prob. in LXX 1 Ma. 10.15; v.l. in 1 Ep. Jo. 1.5. as law-term, ἐ. (sc. δοκιμασίας) summons to attend a δοκιμασία τῶν ῥητόρων (v. ἐπαγγέλλω 3), ἐ. τινὶ ἐπαγγέλλειν Aeschin. 1.64, cf. 81; πρὸς τοὺς θεσμοθέτας ἔσθ’ ἡμῖν ἐ. D. 22.29; generally, notification, summons, Sammelb. 4434 (ii AD).
offer, promise, profession, undertaking, D. 21.14; τὰς ὑπερβολὰς τῶν ἐ. Arist. EN 1164a29, cf. Phld. Herc. 1251.20; ἐπαγγελίας ποιεῖσθαί τινι Plb. 1.72.6; ἐν ἐν ἐπαγγελίᾳ καταλιπών having left it as a promise, Id. 18.28.1; τὴν ἐ. ἐπὶ τέλος ἀγαγεῖν ibid., cf. SIG 577.11 (Milet., iii/ii BC); ὤμων ἐπαγγελίᾳ the promise of his shoulders, Philostr. Im. 1.4; ἐξ ἐ., = ἐπαγγειλάμενος, BCH 11.12 (Lagina); ἐ. ποιησάμενος ἐκ τῶν ἰδίων Michel 473.10 (Mylasa); ἐβεβαίωσεν τὴν ἐ. Inscr.Prien. 123.9, cf. GDI 3624a34 (Cos).
indication, τοῦ ἐσομένου A.D. Synt. 205.13. pl., canvassing, = Lat. ambitus, prob. f.l. for παρ-, Plu. 2.276d. = ἐπάγγελμα 2, subject of a treatise, Gal. Libr. Propr. Prooem. the curative property claimed for prescriptions or drugs, ταῖς τῶν φαρμάκων ἐ. their advertised properties, Herod.Med. ap. Orib. 10.5.1, cf. Gal. 13.504, al. ; ἐ. ἐπιτηδεύματος public exercise of a profession, Men. Prot. p. 1D.

ἡ, das Ankündigen,
   a) der Befehl, die Forderung, Pol. 9.38.2 u. öfter.
   b) das Versprechen, Pol. ἐπαγγελίας ποιεῖσθαί τινι πρὸς τὴν ἀπόστασιν, Versprechungen für den Abfall machen, 1.72.6 ; τὸ ἐν ἐπαγγελίᾳ καὶ φάσει μόνον εἰρημένον 7.13.2 ; NT ; ὤμων, was die Schultern zu leisten versprechen, Philostr. imagg. 1.4.
   c) in der att. Gerichtssprache : Ankündigung der Klage δοκιμασίας gegen Redner u. Staatsmänner wegen schlechtes Lebenswandels, B.A. 256, ἐπὶ τῶν πεπορνευμένων καὶ δημηγορούντων, bei den Thesmotheten anhängig gemacht, Dem. 22.29 ; ἠπείλησεν ἐπαγγελίαν ἐν τῷ δήμῳ ἥνπερ ἐγὼ Τιμάρχῳ ἐπήγγειλα Aesch. 1.64.

ἐπ-αγγελία, -ας, ἡ
(< ἐπαγγέλλω), [in LXX: Psa.56:8 (סֵפֶר), etc. ;]
__1. a summons (as Attic law-term, Dem., al.).
__2. a promise (Dem., Arist., al.): Act.23:21; esp. in NT of the divine promises, Act.7:17, Rom.4:14, 16 Rom.9:4, Gal.3:17-18, 21 4:23, Heb.8:6 11:9, 17, 2Pe.3:9; with inf., Heb.4:1; γίνεται, etc., with dative of person(s), Act.2:39, Rom.4:13, Gal.3:16; before πρός, Act.13:32 26:6; έπαγγέλεσθαι τὴν ἐ., 1Jn.2:25; ἔχειν ἐπαγγελίας, Heb.7:6, 2Co.7:1; εἷναι νἐ έπαγγελίᾳ, Eph.6:2; ἡ γῆ τῆς ἐ., Heb.11:9; τὰ τέκνα τῆς ἐ., Rom.9:8, Gal.4:28; τ. πνεῦμα τῆς ἐ. τ. ἅγιον, Eph.1:13; αἱ διαθῆκαι τῆς ἐ., Eph.2:12; ἡ ἐ. τ. θεοῦ, Rom.4:20; pl., 2Co.1:20; αἱ ἐ. τ. πατέρων, Rom.15:8; with genitive obj., τ. ζωῆς (see Dalman, Words, 103), 1Ti.4:8; τ. παρουσίας αὐτοῦ, 2Pe.3:4; κατ ̓ ἐπαγγελίαν, Act.13:23, Gal.3:29, 2Ti.1:1; δι ̓ ἐπαγγελίας, Gal.3:18; συμμέτοχα τῆς ἐ., Eph.3:6; λόγος ἐπαγγελίας, Rom.9:9. By meton. (cf. ἐλπίς), of a promised blessing: Luk.24:49, Act.1:14, Gal.3:22, Heb.6:12-17 10:36 11:13, 33 11:39; with genitive epexeg., Act.2:33 Gal.3:14, Heb.9:15 (Cremer, 27).†
(AS)