ἐπ·αγγέλλω (f. -ελῶ, ao. ἐπήγγειλα, pf. ἐπήγγελκα) :
      1 annoncer, déclarer, proclamer, OD. 4, 775 ; τινὶ ὡς, HDT. 3, 36, etc. déclarer à qqn que, etc. ; particul. en parl. de déclarations publiques : ἐπ. σπονδάς, THC. 5, 49, notifier une trêve ; ἐπ. πόλεμον, PLAT. Leg. 702 d, déclarer une guerre ; particul. t. de droit att. δοκιμασίαν ἐπ. faire sommation d’avoir à subir la δοκιμασία à un orateur, qui, frappé d’indignité, prenait cependant part aux délibérations publiques, ESCHN. 1, 9 ; p. suite, ἐπ. τινὰ βουλῇ, AND. 3, 11, ou πρὸς θεσμοθέτας, DÉM. 600, 22, déférer au sénat ou aux thesmothètes un orateur coupable d’une contravention de ce genre ;
      2 ordonner, prescrire : στρατιὰν ἐς τοὺς ξυμμάχους ἐπ. THC. 7, 17, envoyer l’ordre aux alliés de fournir leurs contingents ; ἐπ. τινί avec l’inf. DÉM. 1041, 5, ordonner à qqn de, etc. ; avec la prop. inf. ordonner que, HDT. 1, 77 ;
      3 solliciter, demander, THC. 5, 47 (traité) ; DH. 5, 65 ;
      4 promettre : τί τινι, PD. P. 4, 30 ; ESCHL. Ch. 213, qqe ch. à qqn ;
      5 faire profession de, professer, acc. AR. Lys. 1049 ; et au moyen ;

Moy. :
      1 faire proclamer, HDT. 2, 121, 6 ;
      2 ordonner : ἐπ. τινί, EUR. H.f. 1185, donner un ordre à qqn ; avec l’inf. HDT. 7, 1 ; avec ὅπως et un mode subord. HDT. 5, 98 ;
      3 demander, DÉM. 401, 17 ;
      4 promettre, offrir spontanément (p. opp. à ὑπισχνέομαι) : τί τινι, HDT. 3, 135, qqe ch. à qqn ; avec l’inf. THC. 6, 88 ; IS. 77, 19, etc. promettre de ; dans les inscr. att. avec l’inf. fut. CIA. 2, 176, 12 (330 av. J.C.) ; 312, 30 (286 av. J.C.) ; v. Meisterh. p. 200, 7 ; τινι avec l’inf. AND. 3, 11 ; LYS. 179, 37, ou τινι ὥστε et l’inf. THC. 8, 68, promettre à qqn de ;
      5 p. suite, faire profession de, en parl. de philosophes, de sophistes, PLAT. Gorg. 447 c, Euthyd. 273 e ; ARSTT. Nic. 9, 1, 2 ; ἐπ. ἀρετήν, XÉN. Mem. 1, 2, 7, faire profession de vertu ; avec un inf. ἐπ. διδάσκειν, ARSTT. Nic. 10, 9, 18, faire profession d’enseigner ; abs. professer un art, PLAT. Rsp. 518 b ; ARSTT. Soph. el. 11, 11.

➳ Ao. sbj. 3 sg. épq. ἐπαγγείλῃσι, OD. 4, 775.

aor. Pass. -ηγγέλθην IG1². 188.25, -ηγγέλην ib. 12.76.19: — tell, proclaim, announce, Od. 4.775, Ar. Lys. 1049 (lyr.); τινὶ ὡς… Hdt. 3.36; τῷ δήμῳ ὑπέρ τινος ὅτι. Inscr.Prien. 5.17 (iv BC); esp.
proclaim by authority, notify publicly, ἐ. [τὴν ἐκεχειρίαν] Th. 5.49; ἐ. πόλεμον Pl. Lg. 702d; — Pass., to be proclaimed, IG ll. cc., etc. ; μὴ ἐπηγγέλαι πω τὰς σπονδάς Th. 5.49, cf. 8.10; βουλῆς θείσης a meeting having been summoned, D.C. 56.29; — Med., cause proclamation to be made, Hdt. 2.121. ζʹ.
give orders, command, abs., Id. 1.70; c. acc. et inf., give orders that…, ἐπαγγείλας τοὺς Λακεδαιμονίους παρεῖναι ib. 77, cf. Th. 6.56; c. dat. et inf., order one to do, D. 42.7, etc. ; c. acc. rei, στρατιὰν ἐς τοὺς ξυμμάχους ἐ.
send them orders to furnish their contingents, Th. 7.17; κατὰ πόλεις τεσσαράκοντα νεῶν πλῆθος ἐ. Id. 3.16; abs., βοηθεῖν… καθ’ ὅ τι ἂν ἐπαγγέλλωσιν αἱ πόλεις Foed. ap. Th. 5.47; — Med., ἐπαγγέλλεσθαί τινι ἑτοιμάζειν στρατιήν Hdt. 7.1, cf. 4.200; ἐ. τινί E. HF 1185 (lyr.); ἐ. τισί ὅκως ἂν ἀπέλθοιεν Hdt. 5.98; — Pass., τὸ ἐπαγγελλόμενον Id. 2.55. as law-term, prop. δοκιμασίαν ἐ.
denounce and summon to a δοκιμασία τῶν ῥητόρων one who, having incurred ἀτιμία, yet takes part in public affairs (v. ἐπαγγελία 2), ἐπήγγειλα αὐτῷ τὴν δοκιμασίαν ταυτηνί Aeschin. 1.2, cf. ib. 32; πρὸς τοὺς θεσμοθέτας D. 22.23 (but ἐπηγγέλθη αὐτοῖς ὅτι ἐπεξίοιμι is f.l. for ἀπ- in Antipho 1.11).
promise, offer, ξείνοις δεῖπνα Pi. P. 4.31; θεοῖς εὐχάς A. Ch. 213; — more freq. in Med., promise unasked (opp. ὑπισχνέομαι) or offer of one΄s free will, ἐ. τι ἐς τὴν δωρεὴν τοῖσι ἀδελφεοῖσι Hdt. 3.135; ἐ. καταγωγὴν καὶ ξείνιά τινι Id. 6.35; παίδων… ἐ. γονάς E. Med. 721; ἁπηγγελλόμην what I was proposing, S. El. 1018, cf. D. 4.15; ἐ. τάδε, ὡς… Hdt. 6.9; c. inf., promise or offer, ξυμπολεμεῖν Th. 6.88; διαθήκας ἀποφαίνειν (-φανεῖν Dobree) Is. 1.15; ἐ. τῇ βουλῇ μηνύσειν And. 1.15; τισὶν τριήρεις ἔχων ἐκπλεύσεσθαι Lys. 28.4, cf. D. 18.132, etc. ; τινὶ ὥστε βοηθεῖν Th. 8.86; ἐ. ὅ τι χρὴ δρᾶν offering (to do) what in justice he ought to do, Pl. Lg. 915a. Med., profess, make profession of, c. acc., ἀρετήν X. Mem. 1.2.7; θεοσέβειαν 1 Ep. Ti. 2.10; esp. of Sophists, as in Pl. Euthd. 273e; τί ἐστιν ὃ ἐ. τε καὶ διδάσκει Id. Grg. 447c; τοῦτό ἐστι τὸ ἐπάγγελμα ὃ ἐπαγγέλλομαι Id. Prt. 319a; ἐπαγγελλόμενος πάντα… οὐδὲν ἐπιτελεῖ Arist. EN 1164a5; [γνῶσιν] 1 Ep. Ti. 6.21; c. inf., ἐ. ἀποκρίνεσθαι ὅ τι ἄν τίς σε ἐρωτᾷ Pl. Grg. 447d; ἐ. οἷός τε εἶναι ποιῆσαί τι Id. La. 186c, Thg. 127e; ταῦτα ἐπαγγέλλεται δεινὸς εἶναι D. 35.41; οἱ σοφισταὶ ἐ. διδάσκειν τινά Arist. EN 1180b35; παιδεύειν D. 35.41; and abs., profess an art, Pl. R. 518b, Arist. SE 172a32.
demand, require, cj. in D.H. 5.65; — Med., D. 19.193; but, ask a favour, ib. 41.

ankündigen,
1) anzeigen, bekannt machen ; εἴσω Od. 4.775 ; Her. 3.36 u. A.; bes. von Staatswegen öffentlich bekannt machen, μὴ ἐπηγγέλθαι πω τὰς σπονδὰς ἐς Λακεδαίμονα Thuc. 5.49, vgl. 8.10 ; πόλεμον, Krieg ankündigen, Plat. Legg. III.702d.
2) eine Leistung bekannt machen, den Befehl wozu ergehen lassen ; στρατιὰν ἐς τοὺς συμμάχους, ein Heer zu stellen, Thuc. 7.17 ; κατὰ πόλεις τεσσαράκοντα νεῶν πλῆθος 3.16, wie imperare ; λέγειν Lys. 2.1 ; mit acc. c. inf., ἐπαγγείλας τοὺς Λακεδαιμονίους παρεῖναι Her. 1.77 ; τινὶ στρατεύειν Xen. Cyr. 4.4.11 ; Dem. 59.101 ; ἐπαγγελλέτω ὁ δήμαρχος τοῖς προσήκουσιν (αὐτοὺς) ἀναιρεῖν 43.57. So auch Sp., bes. Hdn. Auch im med., ᾔδη σ' ἀπορρίψουσαν ἃ 'πηγγελλόμην Soph. El. 1018 ; ἐπηγγέλλετο ἑτοιμάζειν στρατιήν Her. 7.1 ; ὅπως, 5.98 ; ὅτι χρὴ δρᾶν Plat. Legg. XI.915a, vgl. Gorg. 458d. – Dah. fordern, Ar. Lys. 1049, τινί, von Einem, Xen. Cyr. 8.4.33. Auch erbitten, Dion.Hal. 5.65, wie das med. bei Dem. 19.193.
3) in attischer Gerichtssprache, eine δοκιμασία ankündigen (s. ἐπαγγελία), τῇ βουλῇ Andoc. 1.15 ; den Beklagten auffordern, sich einen neuen Termin anberaumen zu lassen, Dem. 58.43.
4) ankündigen, verheißen, versprechen ; ξείνοις δεῖπνα Pind. P. 4.31 ; θεοῖς εὐχάς Aesch. Ch. 211. Gew. im med. (Thom.Mag. bemerkt ἐπαγγέλλω ὡς ἐπὶ τὸ πολὺ μὲν τὸ αἰτῶ, σπανίως δὲ τὸ ὑπισχνοῦμαι· ἐπαγγέλλομαι δὲ ὡς ἐπὶ τὸ πολὺ μὲν τὸ ὑπισχνοῦμαι, σπανίως δὲ καὶ τὸ αἰτῶ), eigtl. von sich aussagen, daß man Etwas tun könne od. wolle, Eur. Med. 721 ; πόλεων ἐπαγγελλομένων καὶ αὐτῶν συμπολεμεῖν Thuc. 6.88 ; ὥστε βοηθεῖν 8.86 ; τεθνάναι Xen. An. 7.1.33 ; διδάσκειν Isocr. 1.19 ; οἷοί τε εἶναι ποιῆσαι καλόν Plat. Lach. 186c ; bes. von Sophisten, die Etwas zu lehren versprechen, wie profiteri, Etwas als sein Fach, das, worin man unterrichtet, angeben, z.B. ἀρετήν Xen. Mem. 1.2.7 ; τί ἐστιν ὃ ἐπαγγέλλεται καὶ διδάσκει Plat. Gorg. 447c ; Arist. Eth. 10.10 u. Sp. im Ggstz von ὑπισχνέομαι ist es = unaufgefordert versprechen, sich zu einer Leistung anheischig machen. – Bei Sp. erst von leblosen Dingen, wie Alciphr. 1.10 ἄνεμοι τὸ πέλαγος κινήσειν ἐπαγγελλόμενοι.

ἐπ-αγγέλλω
[in LXX: Est.4:8 (אָמַר), Pro.13:12, Wis.2:13, al. ;]
__1. to announce, proclaim.
__2. (a) to promise;
__(b) to profess. Mid., also freq. in both these senses;
__(with) to promise: with dab. of person(s), Heb.6:13; with accusative of thing(s), Rom.4:21, Tit.1:2; with dative of person(s) and accusative of thing(s), Jas.1:12 2:5, 2Pe.2:19; ἐπαγγελίαν, 1Jn.2:25; with inf., Mrk.14:11, Act.7:5; before λέγων, Heb.12:26; ptcp., Heb.10:23 11:11;
__(d) to profess: θεοσέβειαν, 1Ti.2:10; γνῶσιν, 1Ti.6:21. Pass., Gal.3:19 (cf. προ-επαγγέλλω; and see Cremer, 26).†
(AS)