ος, ον, usé par le frottement, d’où fig. :
      1 rebattu, banal, SEXT. M. 6, 14 ;
      2 rompu au métier, d’où rusé, en parl. du renard par allusion à Ulysse, SOPH. Aj. 103 ; en parl. de pers. roué, coquin, AR. Pl. 275, Ach. 557.

Étym. ἐπιτρίϐω.

ον, of persons to whom one says ἐπιτριβείης (= ἄξιος τοῦ ἐπιτριβῆναι, EM 367.1), accursed, damned, τοὐπίτριπτον κίναδος the damned fox, S. Aj. 103 (= τὸ ἐξῶλες θηρίον, Sch.), cf. And. 1.99 ; ἐ. ψωμοκόλακες Sannyr. 10 ; οὑπίτριπτος the rogue, Ar. Pl. 275, Alex. 105, cf. Ar. Pl. 619 ; ὦπίτριπτε Ar. Ach. 557 ; rascally, ῥήτορες Luc. Tim. 37 ; Sup., Com.Adesp. 1348. ἡ νῦν ἐ. καὶ κατεαγυῖα μουσική the disreputable and effeminate music of to-day, S.E. M. 6.14. (For this sense of a participial formation, cf. οὐλόμενος and ὀνήμενος.)

abgerieben, u. wie unser »gerieben« übertr., abgefeimt, verschmitzt, mit dem Nebenbegriff nichtswürdig, verwünscht, Ar. Plut. 619 u. öfter ; Alex. bei Ath. IV.165d u. a. com.; κίναδος, von Odysseus, Soph. Aj. 103 ; Andoc. 1.99 ; ἡ ἐπ. καὶ κατεαγυῖα μουσική Sext.Emp. adv.mus. 14 ; ὁ ἀνθρώπων ἐπιτριπτότατος Luc. Tim. 46.