ας (ἡ) :
   I pensée qui vient à l’esprit, d’où :
      1 réflexion, imagination, pensée : εἰς ἐπίνοιάν τινος ἰέναι, THC. 3, 46 ; ou ἐλθεῖν, THC. 4, 92, en venir, en être venu à concevoir la pensée de qqe ch. ; ἐπίνοιαν ἐξεργάσασθαι (v. ἐπινοέω) ;
      2 projet, dessein, EUR. Ph. 408 ; AR. Th. 66 ; ἐπίνοιαν ποιεῖσθαί τινος, POL. 1, 20, 12, former le projet de qqe ch. ;
      3 invention, AR. Eq. 539, 1322, etc. ; XÉN. Cyr. 2, 3, 19 ;
   II pensée après coup, réflexion tardive (cf. Ἐπιμηθεύς) SOPH. Ant. 389 ;
   III p. ext. intelligence, en gén., sens commun, POL. 6, 5, 2.

Étym. ἐπινοέω.

ἡ, thinking on or of a thing, thought, notion, οὐδ’ ἐς ἐπίνοιαν ἰέναι τινός Th. 3.46; ὡς… Id. 4.92; οὐδ’ ἐπίνοιαν ποιήσασθαί τινος Plb. 1.20.12; τὰς ἐ. εἴς τι φέρειν D.H. Pomp. 1; πάσαις ταῖς ἐ. γίγνεσθαι περί τι Plb. 5.110.10; conception, idea, ἐναργὴς τοῦ πράγματος ἐ. Epicur. Fr. 255, cf. Phld. D. 3.8, al. ; κατ’ ἐπίνοιαν in idea, opp. κατὰ περίπτωσιν, Stoic. 2.29; κατ’ ἐ. ψιλὴν ὑφεστάναι ib. 159; πᾶσαν ἐ. ἀτοπίας ὑπερβάλλειν Plu. 2.1065d.
power of thought, inventiveness, οἶνον σὺ τολμᾶς εἰς ἐ. λοιδορεῖν ; Ar. Eq. 90, cf. X. Cyr. 2.3.19; κατὰ τέχνην καὶ ἐ. γίγνεσθαι Thphr. Od. 7.
invention, device, conceit, ἐ. ἀστειοτάται Ar. Eq. 539; ζητεῖν καινὴν ἐ. Id. V. 346; θαυμαστὰς ἐξευρίσκων ἐ. Id. Eq. 1322, etc. ; τέχνης ἐπίνοιαι Arist. Mu. 399b17; πενία ἐπινοιῶν διδάσκαλος Secund. Sent. 10.
purpose, design, τίν’ ἐ. ἔσχεθες· E. Ph. 408, cf. Med. 760 (lyr.); τίς ἐ. ; Ar. Th. 766, cf. Av. 405 (lyr.); ἥτις ἡ΄πίνοια τῆς ἐγκεντρίδος Id. V. 1073, cf. Pl. 45; κατὰ τὴν ἐκφορὰν καὶ τὴν ἐ. Stoic. 2.128; ἡ ἐ. τῆς καρδίας Act. Ap. 8.22; pl., ἐξ οἰκείων ἐ., = sua sponte, OGI 580.7 (Cilicia, iv AD).
afterthought, second thoughts, ψεύδει γὰρ ἡ΄πίνοια τὴν γνώμην S. Ant. 389.
intelligence, κοινὴ ἐ. Plb. 6.5.2, cf. Longin. ap. Eus. PE 15.20.
Psychol., reflection on experience, retrospection, Plot. 2.9.1, 6.8.7.

ἡ, Gedanke, Einfall, Erfindung ; πολλαὶ ἐπίνοιαι καὶ εὐμήχανοι εἰς τέχνας Plat. Rep. X.600a ; θαυμασταί, ἀστειόταται Ar. Eq. 539, 1322 u. öfter ; οἶνον σὺ τολμᾷς εἰς ἐπίνοιαν λοιδορεῖν, in Beziehung auf das Erfinden, die Erfindungskraft, 90 ; das Vorhaben, die Absicht, Eur. Phoen. 408 ; Xen. Cyr. 2.3.19 ; εἰς ἐπίνοιάν τινος ἰέναι, über Etwas nachdenken, Thuc. 3.46, 4.42 ; οὐδὲ ἐπίνοιαν ποιεῖσθαί τινος, auch nicht daran denken, Pol. 1.20.11 ; πάσαις ταῖς ἐπινοίαις γίγνεσθαι περί τι 5.110 ; κατ' ἐπίνοιαν, in der Vorstellung, Sext.Emp. adv.phys. 2.348 ; πᾶσαν ἐπίνοιαν ὑπερβάλλειν, alle Vorstellung übersteigen, Plut. adv. stoic. 14 ; ἐπίνοιαι neben τολμήματα Luc. Alex. 1 ; Kunstgriff, 21. – Bei Soph. Ant. 385 ψεύδει γὰρ ἡ 'πίνοια τὴν γνώμην, die spätere Ueberlegung. – Uebh. Einsicht, ἡ κοινὴ ἐπ. Pol. 6.5.2.

ἐπίνοια, -ας, ἡ
(< ἐπινοέω, to contrive) [in LXX: Jer.20:10, Wis.6:16 9:14 14:12 15:4, Sir.40:2, 2Ma.12:45, 4Ma.17:2 * ;]
a thought, design: Act.8:22.†
(AS)