ος, ον :
      1 enclin au vol, d’où en gén. enclin à la dissimulation, dissimulé, rusé, OD. 11, 364 ; 13, 291 ; HÉS. O. 67 ; ESCHL. Eum. 149 ; PLAT. Leg. 781 a ;
      2 qui connaît toutes les ruses de, habile en : ἐπ. μύθων, IL. 22, 281, adroit pour parler ; ἐπ. τόξων, OD. 21, 397, adroit à tirer de l’arc.

• Cp. -ώτερος, PLAT. l. c.

Étym. ἐπικλέπτω.

ον, thievish, tricky, wily, ἠπεροπῆά τ’ ἔμεν καὶ ἐ. Od. 11.364; κερδαλέος κ’ εἴη καὶ ἐ. 13.291; ἐ. ἦθος, of women, Hes. Op. 67, cf. A. Eu. 149 (lyr.); ἐπικλοπώτερον… τὸ θῆλυ Pl. Lg. 781a; ἐ. λόγοις χρῆσθαι Corn. ND 16. Adv., Comp. -ώτερον Procop. Arc. 25, Goth. 4.30.
c. gen., ἐ. ἔπλεο μύθων cunning in speech, Il. 22.281; ἐ. ἔπλετο τόξων cunning in archery, Od. 21.397.

diebisch, betrügerisch, schlau, gew. zum Nachteile Anderer, καὶ ἠπεροπεύς Od. 11.364 ; καὶ κερδαλέος 13.291 ; ἀρτιεπὴς καὶ ἐπίκλοπος ἔπλεο μύθων, gewandt im Reden, Il. 22.281, wie τόξων, des Bogens kundig, Od. 21.397 ; Hes. vrbdt κύνεόν τε νόον καὶ ἐπίκλοπον ἦθος O. 67, 78 ; Aesch. Eum.144 u. sp.D., wie μῆτις Ap.Rh. 3.781. – Seltener in Prosa, γένος λαθραιότερον καὶ ἐπικλοπώτερον τὸ θῆλυ Plat. Legg. VI.781a ; einzeln bei Sp., καὶ πανοῦργος ἀνήρ App. Syr. 24 ; δογμάτων, kundig, Plut. def. Or. 23, Anspielung auf Hom.