ος, ον :
   I ajouté, DH. 3, 71 ; τὸ ἐπίθετον, l’adjectif, ARSTT. Rhet. 3, 3, 3 ; DH. Comp. p. 37, 11 ; ὄνομα ἐπ. PLUT. Cor. 11, mot qui ajoute (à un nom) une désignation particulière ;
   II augmenté, accru, PLUT. Cleom. 10 ;
   III introduit, importé, d’où :
      1 étranger, ISOCR. 145 c ;
      2 simulé, feint, TH. H.P. 9, 8, 8 ; p. opp. à ἀληθινός, DH. 4, 70.

Étym. ἐπιτίθημι.

ον, additional, φυλαί D.H. 3.71; esp. at Athens, opp. πάτριος, relatively modern, ἑορταί Isoc. 7.29; τὰ ἐ., opp. τὰ πάτρια, the acquired powers of the Areopagus, Lys. Fr. 178 S., cf. Arist. Ath. 25.2, 3.3; so ἐ. ἐξουσία usurped authority, Plu. Cleom. 10; generally, adventitious, τὰ μὲν τῶν νόμων ἐπίθετα, τὰ δὲ τῆς φύσεως ἀναγκαῖα Antipho Soph. Oxy. 1364.25; ἐπιθυμίαι, opp. κοιναί, Arist. EN 1118b9; ἐ. τῇ φύσει κακά Men. 534.13.
fictitious, Thphr. HP 9.8.8; opp. ἀληθινός, D.H. 4.70, cf. 68.
of letters, entrusted for conveyance, Lys. Fr. 116S… ἐ. [ὄνομα] adjectival, D.T. 636.9, cf. Plu. Cor. 11. Subst. ἐπίθετον, τό, epithet, Arist. Rh. 1406a19, D.H. Comp. 5, A.D. Synt. 41.15; adjective, ib. 81.24 (so Adv. -τως, λέγειν indicate by epithets, Str. 1.2.29, al.).
= ἐπίθημα 5, Aret. CA 1.1.
ἐπίθετος, ὁ, a throw of the dice, Eub. 57.4.

zugesetzt, hinzugefügt ; ἐπιστολή, der Einem mitgegeben wird, Lys. bei Harp.; φυλαί, Dion.Hal. 3.70 ; ἐξουσία, angemaßt, Plut. Cleom.10 ; Ggstz des Einheimischen u. Natürlichen, fremd, ἑορταί, später eingeführte, im Ggstz der πάτριαι, Isocr. 7.29 ; vgl. B.A. 252 ; ταῦτ' ἐπίθετα τῇ φύσει κακά Men. Stob. fl. 98.8 ; ἐπίθετα ἀγωνίσματα Plut. Symp. 5.2 ; vom Brutus ἐπίθετον ἑαυτοῦ κατεψεύσατο μωρίαν Dion.Hal. 4.68, μωρία οὐκ ἀληθινή, ἀλλ' ἐπίθετος, verstellte, 70, öfter ; τὰ μὲν ἐπίθετα καὶ πόρρωθεν Theophr.; – τὸ ἐπίθετον, das Beiwort, Arist. rhet. 3.2 u. A.; τῷ δὲ τρίτῳ ὀνόματι ὕστερον ἐχρήσατο πράξεώς τινος ἢ τύχης ἐπιθέτῳ Plut. Coriol. 11 ; ἐξ ἐπιθέτου, als Zusatz, Mar. 1.
• Adv. ἐπιθέτως, adjektivisch, ἐπιθέτως τοῦ Νότου ἀργέστου λεγομένου Strab. 1.2.29.