'ἐπ·έχω (f. ἐφέξω ou ἐπισχήσω, ao.2 ἐπέσχον, ao. poét. ἐπέσχεθον) :
   I avoir sur, tenir sur :
      1 tr. ἐπ. (θρήνυϊ) πόδας, IL. 14, 241, avoir les pieds sur un escabeau ; μαζὸν παιδί, IL. 22, 83, tenir le sein sur la bouche d’un enfant ; πιεῖν, AR. Nub. 1382, présenter, donner à boire (à un enfant) ; τινι τόξον, EUR. H.f. 984, tenir l’arc bandé contre qqn ; ὀφθαλμόν τινι, LUC. D. mer. 1, 2, tenir l’œil fixé sur qqn ; fig. τὴν διάνοιαν ἐπί τινι, PLAT. Leg. 926 b, ou τὴν γνώμην τινί, PLUT. Æmil. 8, tenir sa pensée arrêtée sur qqe ch. ;
      2 p. suite, intr. en appar. (s.-e. ἑαυτόν) se tenir sur, càd. se diriger sur ou vers : τινί, s’approcher de qqn, PLUT. Pyrrh. 16, ou de qqe ch. AR. Pax 1121 ; avec πρός et l’acc. PLUT. Ant. 66, s’approcher de qqe ch. ; abs. EUR. Bacch. 1131 ; AR. Eccl. 317 ; fig. ἐπ. (s.-e. νοῦν) στρατεύεσθαι, HDT. 6, 96, se proposer ou délibérer de faire une expédition ; avec idée d’hostilité, se diriger contre : ἐπί τινι, THC. 8, 105 ; ἐπί τινα, HDT. 9, 59 ; κατά τινα, HDT. 9, 31, s’avancer contre qqn, poursuivre qqn ; fig. ἐπ. τινί, OD. 19, 71, attaquer qqn par de mauvaises paroles ;
   II tenir une place, occuper un espace, se répandre sur ; ἑπτὰ πέλεθρα, IL. 21, 407, occuper sept arpents ; ὁπόσσον ἐπέσχε πῦρ, IL. 23, 238, aussi loin que le feu s’est étendu ; ἐπ. τὴν Ἀσίην πᾶσαν, HDT. 1, 104, occuper toute l’Asie ; fig. τύχην ἣ νῦν ἐπέχει, DÉM. 311, 22, la fortune qui règne (litt. qui occupe la place) en ce moment ; ἄνεμος ἐπέχει, HDT. 2, 96, un vent règne ; σεισμοὶ ἐπέσχον ἐπὶ πλεῖστον μέρος γῆς, THC. 1, 23, des tremblements de terre se firent sentir sur une très grande étendue de pays ; avec idée de temps, continuer, persister, PLAT. Theæt. 165 e ; ἐπὶ πλείους ἡμέρας ὁ σεισμὸς ἐπεῖχεν, DC. 68, 25, le tremblement de terre dura plusieurs jours ;
   III retenir : ἐπ. ἡνίαν, SOPH. Aj. 847, retenir une bride ; στόμα, EUR. Hec. 1283, retenir la bouche, càd. faire taire ; τινά τινος, SOPH. Aj. 50 ; EUR. Andr. 160 ; XÉN. Hell. 6, 5, 14 ; DÉM. 505, 16 ; 1128, 16, retenir qqn de faire qqe ch. ; τινὰ μή avec l’inf. SOPH. Ph. 349, El. 517, empêcher qqn de faire qqe ch. ; p. suite, intr. en appar. (s.-e. ἑαυτόν) : se retenir, se contenir, d’où :
      1 attendre, OD. 21, 186 ; HDT. 1, 32 ; SOPH. El. 1369 ; ἐπ. ἔστ' ἄν, avec un mode subordonné, ESCHL. Pr. 697 ; ou ἐπ. ἕως, DÉM. 40, 2, attendre que ;
      2 suspendre, avec le gén. ἐπ. πορείας, XÉN. Cyr. 4, 2, 12 ; An. 3, 4, 36, suspendre un trajet ; λόγου, PLUT. Lys. 210 e, suspendre un discours ; περί τινος, THC. 5, 32, attendre au sujet de qqe ch. (pour délibérer ou agir) ; ἐν τοῖς ἀδήλοις ἐπέχειν, PLUT. M. 955 c, dans le doute suspendre son jugement ; particul. en parl. de la doctrine pyrrhonienne, STR. 2, 1, 11 Kram. ; PHIL. 1, 387 ; ARR. Epict. 1, 7, 5 ; PLUT. M. 1120 c ; SEXT. 43, 29 ; etc. ; DL. 9, 103 ; περί τινος, LUC. 1, 569 Reitz, au sujet de qqe ch. ;

Moy. :
   I intr. se tenir attaché à : ἀμφὶ γαίῃ, HÉS. Th. 176, à la terre ;
   II tr.
      1 tenir sur : ἐπ. φάσγανα, A.RH. 2, 274, tenir le couteau levé sur qqn ; d’où abs. ἐπισχόμενος βάλεν ἰῷ, OD. 22, 15, ayant levé le bras, il lui lança son trait ;
      2 boucher sur soi : ἐπ. τὰ ὦτα, PLAT. Conv. 216 a, se boucher les oreilles.

➳ impf. 3 sg. poét. ἔπεχεν, OD. 17, 410. Ao.2, opt. 2 sg. poét. ἐπισχοίης, IL. 14, 241. Ao.2 poét. ἐπέσχεθον, A.RH. 4, 1766 ; d’où opt. 3 sg. ἐπισχέθοι, ESCHL. Sept. 453. Sur ἐπώχατο.

'

fut. ἐφέξω (v. infr. IV. 1, 2) and ἐπισχήσω E. Andr. 160, D. 45.88; aor. ἐπέσχον, imper. ἐπίσχες, inf. ἐπισχεῖν· poet. ἐπισχέθοι A. Th. 453 (lyr.), ἐπέσχεθον A.R. 4.1622; pf. ἐπέσχηκα Supp.Epigr. 1.362.12 (Samos, iv BC):
have or hold upon, θρῆνυν…, τῷ κεν ἐπισχοίης (v.l. ἐπίσχοιας) λιπαροὺς πόδας Il. 14.241, cf. Od. 17.410; ποτῷ κρωσσὸν ἐ.
hold it to or for…, Theoc. 13.46; λόγον ζωῆς ἐπέχοντες (sc. κόσμῳ) holding it out like a torch, Ep. Phil. 2.16; — Med., hold by, χειρός A.R. 4.751.
hold out to, present, offer, οἶνον ἐπισχών Il. 9.489; ἐπέσχε τε οἶνον ἐρυθρόν Od. 16.444; κοτύλην… ἐπέσχε Il. 22.494; εἴ ποτέ τοι… μαζὸν ἐπέσχον ib. 83, cf. E. Andr. 225; also γάλακτι δ’ οὐκ ἐπέσχον οὐδὲ μαστῷ τροφεῖα ματρός I offered not mother΄s food with my breast, Id. Ion 1492; c. inf., πιεῖν ἐπέσχον Ar. Nu. 1382; abs., Id. Pax 1167; — Med., ἐπισχόμενος (sc. τὴν κύλικα) ἐξέπιεν having put it to his lips, Pl. Phd. 117c, cf. Stesich. 7, A.R. 1.472, Luc. Tox. 37; ἐπὶ χείλεσι… μαστὸν ἐπισχομένη Euph. 92; present a sum of money, τῇ πόλει Supp.Epigr. l.c. extend, spread out, τὴν πλεκτάνην Arist. HA 550b6. simply, hold, σκῆπτρα IPE 2.37 (Panticapaeum); of writings, contain, Philostr. VS 2.24.2, cf. 2.9.1.
enjoin, impose a task, c. dat. pers., Procop. Arc. 17, Vand. 1.8.
hold or direct towards, ἔπεχε τόξον σκοπῷ Pi. O. 2.89; ἄλλῳ ἐπεῖχε τόξα E. HF 984; — Med., abs., ἐπισχόμενος βάλεν ἰῷ having aimed at him he hit him, Od. 22.15. intr., aim at, attack, τί μοι ὧδ’ ἐπέχεις· why thus launch out against me? 19.71; in tmesi, ἐπὶ αὐτῷ πάντες ἔχωμεν 22.75; ἀλλήλοις ἐ. Hes. Th. 711; ἄνδρα ἐπέχοντα τῷ Πύρρῳ Plu. Pyrrh. 16; ἐπέχειν ἐπί τινα Hdt. 9.59; τὰς ἐπὶ σφίσι ναῦς ἐπεχούσας Th. 8.105; πρός τι Plu. Ant. 66; c. dat., ἀκτῇσιν ἐπέσχεθον held straight for the beach, A.R. 4.1766; abs., E. Ba. 1131. ἐπέχειν τὴν διάνοιαν ἐπί τινι direct one΄s mind to a thing, Pl. Lg. 926b; τῷ πολέμῳ τὴν γνώμην Plu. Aem. 8, etc. ; also ἐ. ἑαυτόν τινι attend to him, Pl. R. 399b codd. abs., ἐπέχειν (sc. τὸν νοῦν) intend, purpose, c. inf., ἐπεῖχε ἐλλάμψεσθαι Hdt. 1.80, cf. 153, 6.96; c. dat. rei, to be intent upon, ταῖς ἀρχαῖς, διαβάσει, etc., Ar. Lys. 490, Plb. 3.43.2, etc.
stand facing, face in a line of battle, οὗτοι (sc. οἱ Μῆδοι) ἐπέσχον Κορινθίους Hdt. 9.31.
hold back, keep in check, ἐπέσχε δὲ καλὰ ῥέεθρα Il. 21.244; καὶ πῶς ἐπέσχε χεῖρα μαιμῶσαν φόνου· S. Aj. 50; ἐπισχὼν ἡνίαν ib. 847; ἐπίσχωμεν τὸ πλεῖν Id. Ph. 881; ὀργάς E. Hel. 1642; οὐκ ἐφέξετε στόμα· Id. Hec. 1283; χρησμοὺς ἐ.
withhold them, Id. Ph. 866; ἐπέχειν τινὰ τῷ ξύλῳ keep him down with the stick, Ar. Pax 1121; τὸ εὐθέως ἐπιχειρεῖν Th. 7.33; confine, as the earth a corpse, AP 7.461 (Mel.); ἐ. τῇ χειρὶ τὸ στόμα cover, Plu. Cat. Mi. 28; ἐπέχομεν τὴν ἐκπνοήν Gal. 6.172; τὰς διαχωρήσεις ἐ. Id. Vict. Att. 12; — Med., ἐπισχόμενος τὰ ὦτα Pl. Smp. 216a; — Pass., τοῦ βάθους ἐπεσχημένου J. AJ 5.1.3; to be prevented, hindered, ὑπό τινος PFreib. 11.13 (iv AD); of the menses, Gal. 1.184.
stay or adjourn proceedings, τὰ πρὸς Ἀργείους Th. 5.46; τὴν ζημίαν καὶ τὴν κατασκαφήν ib. 63; τὴν δίαιταν D. 21.84; suspend payments, in Pass., PTeb. 337.4 (ii/iii AD), cf. PGiss. 48.11 (iii AD). ἐ. τινά τινος stop, hinder from, E. Andr. 160, Ar. Lys. 742, D.S. 13.87; c. inf., σε μήτε νὺξ μήτε ἡμέρα ἐπισχέτω ὥστε ἀνεῖναι.
let them not stop thee so that thou neglect…, Th. 1.129; ἐ. τινὰ μὴ πράσσειν τι S. El. 517, Ph. 349; κλαυθμυρίζον τὸ βρέφος ἐπισχεῖν μὴ δυνάμεναι Sor. 1.88; — Pass., μηδενὸς ἐπεχομένου no objection being taken, PTeb. 327.37 (ii AD). impers., ἐπέχει there is a hindrance, Astramps. Orac. 97.3. abs., stay, pause, Ἀντίνοος δ’ ἔτ’ ἐπεῖχε Od. 21.186; refrain, Hdt. 1.32, 5.51, 7.139; εἰ δ’ ἐφέξετον if you tarry, S. El. 1369, etc. ; folld. by a Conj., esp. in imper., ἐπίσχες ἢν.
wait and see whether…, E. Supp. 397; ἐπίσχες ἔστ’ ἂν… προσμάθῃς A. Pr. 697; ἐ. ἕως… D. 4.1; μέχρι τοσούτου ἔως… Th. 1.90; ἐπίσχες, abs., hold! stop! A. Ch. 896, S. OC 856, etc. ; ἐπίσχετε, μηδὲ συρίξητε Timocl. 2.6D. ; ἐπίσχετον, μάθωμεν S. Ph. 539, cf. E. Hipp. 567; in part., ἐπισχὼν ὀλίγον χρόνον Hdt. 1.132, al. ; τὸ ἐπισχεῖν, opp. τὸ παραχρῆμα, Antipho 5.73; οὐ πολὺν χρόνον ἐπισχὼν ἧκεν came after a short interval, Pl. Phd. 59e; μικρὸν ἐπισχόντα διεφθείροντο they very shortly died, Thphr. HP 4.44.13, cf. Diocl. Fr. 43; in Th. 2.81 οὐκ ἐπέσχον τὸ στρατόπεδον καταλαβεῖν did not halt for the purpose of occupying a camp (unless it, = ΄had no intention of occupying΄). c. gen. rei, stop or cease from, ἐπίσχες τοῦ δρόμου Ar. Av. 1200; τῆς πορείας X. Cyr. 4.2.12; τούτου Th. 8.31; also ἐ. περί τινος Id. 5.32, cf. 8.5; so c. inf., leave off, cease to do, X. Mem. 3.6.10; c. part., cease doing, ἀναλῶν οὐκ ἐφέξεις Ar. Eq. 915 (lyr.), cf. E. Ph. 449. as technical term of the Sceptics, suspend judgement, doubt, Str. 2.1.11, Ph. 1.387, S.E. P. 1.196; ἐ. ἐν τοῖς ἀδήλοις Plu. 2.955c; <πρὸς> τὰ ἄδηλα Arr. Epict. 1.7.5. Med., maintain reserve, ἐπείχετο [ἡ σύγκλητος] κατὰ τοὺς Ἀθηναίους Plb. 30.19.17 (s.v.l.).
reach or extend over a space, ἐπτὰ δ’ ἐπέσχε πέλεθρα Il. 21.407; ὁπόσσον ἐπέσχε πυρὸς μένος so far as the fire reached, 23.238, cf. Hdt. 7.19, Th. 2.77, f.l. in Hp. Aër. 5, etc. ; aor. Med., ἐπέσχετο he lay outstretched, Hes. Th. 177; βούβρωστις ἐπέσχετο κόσμον prevailed over…, Epigr.Gr. 793.5 (Apollonia); ἀφορία ἐ. τὸν βίον Longin. 44.1.
have power over, occupy a country, οἱ Σκύθαι τὴν Ἀσίην πᾶσαν ἐπέσχον Hdt. 1.104, cf. 108, 8.32, Th. 2.101, 7.62, etc. ; of things, ἐπ’ ὀκτὼ μῆνας Κυρηναίους ὀπώρη ἐ.
occupies or engages them, Hdt. 4.199; τὴν πόλιν ἐπεῖχε κλαυθμός Plu. Oth. 17; ὧν τὰς χρόας τὸ ἡμερινὸν φῶς ἐ.
overspreads, Pl. R. 508c; κραυγῆς ἐπεχούσης τὴν ἐκκλησίαν D.S. 13.87; πρὸ τοῦ τὰ σώματα τὰς ὠδῖνας ἐπισχεῖν Sor. 2.53; generally, occupy, τὴν κρατίστην μοῖραν ἐ.
hold the foremost place, Longin. 9.1, cf. 44.12; ὕλης ἐ. τάξιν Stoic. 3.27; τὴν γῆν κέντρου λόγον ἐπέχουσαν D.L. 7.155, cf. Placit. 3. Praef. ; τὸν τέλειον ἐ. λόγον Gal. 19.160; δίκην ἐπέχειν ἡμᾶς φυτῶν we are like plants, Meno Iatr. 6.18. abs., prevail, predominate, ἢν μὴ λαμπρὸς ἄνεμος ἐπέχῃ Hdt. 2.96; σεισμοὶ ἐπέσχον ἐπὶ πλεῖστον μέρος γῆς Th. 1.23; πάντῃ ἐπεῖχε γαλήνη Timo 63; [τῶν νεῶν] ἐπὶ πολὺ τῆς θαλάσσης ἐπεχουσῶν being spread over…, Th. 1.50; τὴν [τύχην]…, ἣ νῦν ἐπέχει D. 18.253; ἐτησίων ἐπεχόντων Plb. 5.5.6. of Time, continue, τὴν θύραν ἐπεῖχε κρούων Ar. Ec. 317; ἐπέχων καὶ οὐκ ἀνιείς continuously, Pl. Tht. 165e; ἐπὶ πλείους ἡμέρας ὁ σεισμὸς ἐπεῖχεν D.C. 68.25; σκότος, νὺξ ἐπέσχε, came on, Plu. Mar. 20, Crass. 30, etc. Med., fut. ἐπιέξομαι, meet, Orac. in Michel 855.39 (Magn. Mae.).

(ἔχω),
1) daraufhalten, -legen ; θρῆνυν, τῷ κεν ἐπισχοίης πόδας Il. 14.241 ; Od. 17.410 ; – hinhalten, darreichen, κοτύλην τις τυτθὸν ἐπέσχεν Il. 22.494 ; οἶνον Od. 16.444 ; μαζὸν παιδί Il. 22.83, wie μαστὸν νόθοισι σοῖς ἐπέσχον Eur. Andr. 225 ; im med., ἐπὶ χείλεσι πρώτη μαστὸν ἐπισχομένη Euphor. Stob. fl. 78.5 ; ähnlich γάλακτι δ' οὐκ ἐπέσχον οὐδὲ μαστῷ τροφεῖα ματρὸς οὐδὲ λουτρὰ χειροῖν Ion 1492 ; vgl. ποτῷ κρωσσόν Theocr. 13.46 ; πιεῖν ἐπέσχον Ar. Nub. 1364 ; absol., Pax 1133 ἐσθίω κἀπέχω, was der Schol. »in den Mund stecken« erkl., s. auch unten med.
2) auf Etwas loshalten, darauf hinrichten, σκοπῷ τόξον Pind. Ol. 2.98 ; ἄλλῳ δ' ἐπεῖχε τόξα Eur. Herc.Fur. 984, s. auch med. unten ; ὀφθαλμόν τινι, sein Auge auf Einen richten, Luc. D.Mar. 1.2 ; τὴν διάνοιαν ἐπὶ μείζοσι γάμοις, animum advertere, Plat. Legg. XI.926b ; τὴν γνώμην τῷ πολέμῳ Plut. Aemil. 8 ; a.Sp. – Daher mit Auslassung des Objekts intr., τί μοι ὧδ' ἐπέχεις ; was gehst du so auf mich los ? Od. 19.71 ; vgl. ἐπὶ δ' αὐτῷ πάντες ἔχωμεν 22.73, u. unter ἔχω. Her. ἐπεῖχε ἐπὶ Λακεδαιμονίους, er richtete sich gegen die Lazedämonier, griff sie an, 9.59 ; κατά τινα, 9.31 ; τὰς ἐπὶ σφίσι ναῦς ἐπεχούσας Thuc. 8.105, die auf sie losfuhren ; eindringen, ὄχλος τε πᾶς ἐπεῖχε Βακχῶν Eur. Bacch. 1131 ; ὁ δ' ἤδη τὴν θύραν ἐπεῖχε κρούων Ar. Eccl. 317 ; Sp., ἄνδρα ἐπέχοντα Πύρρῳ Plut. Pyrrh. 16 ; πρός τι, Ant. 66 ; ταῖς ἀρχαῖς, den Aemtern nachjagen, Ar. Lys. 490. – Mit ausgelassenem νοῦν, Her. ἐπὶ Νάξον ἐπεῖχον στρατεύεσθαι οἱ Πέρσαι, 6.96, sie dachten daran, nahmen sich vor, vgl. 1.80, 153.
3) anhalten, zurückhalten, hemmen ; ῥέεθρα Il. 21.144 ; ἐπισχὼν χρυσόνωτον ἡνίαν Soph. Aj. 834 ; πῶς ἐπέσχε χεῖρα μαιμῶσαν φόνου 50 ; μηδ' ἐπίσχωμεν τὸ πλεῖν Phil. 869 ; ἐπίσχες ὀργάς Eur. Hel. 1642 ; οὐκ ἐφέξετε στόμα ; Hec. 1283 ; κλῄσας στόμα χρησμοὺς ἐπέσχον Phoen. 866, hielt sie zurück, verschwieg sie ; καί τε καὶ αὐτοὺς ὁ στρατὸς ἐπέσχε Thuc. 4.5 ; τὴν ζημίαν, aufgeben, 5.63 ; Plat. verbindet ἐπέχων καὶ οὐκ ἀνιείς, Theaet. 165d. – Τινά τινος, Einen wovon abhalten, woran hindern, ὧν ἐπισχήσω σ' ἐγώ Eur. Andr. 160 ; εἰ οἴεσθε ἐπισχήσειν τοῦ ὀνειδίζειν τινὰ ὑμῖν Plat. Apol. 39d ; αὐτοὺς τῆς διώξεως Xen. Hell. 6.5.14 ; pass., τὴν φωνὴν ἐπέσχητο, sie konnte nicht reden, Plut. Brut. 15 ; – mit dem inf. u. μή, ὅς σ' ἐπεῖχ' ἀεὶ μή τοι θυραίαν γ' οὖσαν αἰσχύνειν φίλους Soph. El. 507, hinderte dich, die Freunde zu beschimpfen ; vgl. Phil. 342 ; ähnlich Thuc. σὲ μήτε νὺξ μήθ' ἡμέρα ἐπισχέτω ὥστε ἀνεῖναι 1.129 ; Xen. συμβουλεύειν ἐπισχήσομεν, wir werden es verschieben oder damit zögern, Mem. 3.7.10, geht ins Intr. über. – Mit Auslassung des Objekts, ἑαυτόν u. ä., intr., an sich halten, zaudern, inne halten, verweilen, warten ; Ἀντίνοος δ' ἔτ' ἐπεῖχε Od. 21.186 ; ἐπίσχες, halt an, Aesch. Ch. 883, Prom. 699 ; ἐπίσχετον μάθωμεν Soph. Phil. 535 ; ἀλλ' ἐπίσχες ἕως ἂν σκέψωμαι Plat. Charm. 165c ; μῶν ἐπισχεῖν σοι δοκῶ Ar. Pax 1042 ; πρὶν ἂν τελευτήσῃ ἐπισχέειν μηδὲ καλεῖν κω ὄλβιον, d.i. seine Meinung zurückhalten, Her. 1.32 ; ἐπισχὼν ὀλίγον χρόνον 1.132 ; Thuc. u. Folgde. Bei Antiph. 5.73 steht es dem τὸ παράχρημα entgegen, wie Isocr. 4.175 στρατιὰν ἐπισχεῖν dem ἐπειχθῆναι. – So mit dem genit., ἐπίσχες τοῦ δρόμου Ar. Av. 1200 ; τῆς πορείας Xen. Cyr. 4.2.12 ; ἐπέσχον τοῦ λόγου Plat. Lys. 210e ; τοῦ γράφειν Phaedr. 257, sich des Schreibens enthalten, davon abstehen, wenn man nämlich schon angefangen hat ; vgl. Parm. 152d ; so ἐπισχὼν ὧν ὥρμηκε Dem. 14.5 u. A. Auch περί τινος, wo etwa διαλέγεσθαι, πράττειν u. ä. zu ergänzen, Thuc. 5.32, 8.5 ; Plut. – Eur. Phoen. 449 verbindet es mit dem partic., τάσσων ἐπέσχον, wie Ar. Eq. 915 εἰς ἣν ἀναλῶν οὐκ ἐφέξεις. – Nach der aus Her. 1.32 angeführten Stelle wird es bes. bei den Skeptikern der Kunstausdruck : seinen Beifall über Etwas zurückhalten, sich nicht für Etwas entscheiden, Sext.Emp., vgl. ἐφεκτικός.
4) innehalten, bes. einen Raum, sich darüber hinerstrecken, χῶρον ἅπαντα, ὅσσον ἐπέσχε νέκυς Il. 23.190, wie ὁπόσσον ἐπέσχε πυρὸς μένος, soweit das Feuer reichte, 238 ; ἑπ'ὰ δ' ἐπέσχε πέλεθρα 21.407 ; πρὸ τῆς ἐλαίης τοὺς κλάδους γῆν πᾶσαν ἐπισχεῖν Her. 7.19 ; vgl. 8.32 u. bes. 9.31 ἐπέσχον Κορινθίους, standen ihnen in der Schlachtordnung gegenüber. Inne haben, in seiner Gewalt haben, Thuc. 2.101 u. öfter ; δαίμονος πάντα ἐπέχοντος Xen. Symp. 8.1 ; εὐχαὶ καὶ θυσίαι ἐπεῖχον τὴν πόλιν Pol. 3.112.8 ; κραυγὴ ἐπέχει τὴν ἐκκλησίαν DS. 13.87. – Ohne Casus, obwalten, die Oberhand haben, übh. statthaben ; τύχην, ἣ νῦν ἐπέχει Dem. 18.253 ; ἢν μὴ λαμπρὸς ἄνεμος ἐπέχῃ Her. 2.96 wie τῶν ἐτησίων ἐπεχόντων Pol. 5.5.6 ; vgl. Plut. Sert. 17, ἐπεὶ σκότος ἐπέσχεν Mar. 20. Vgl. noch σεισμοὶ ἐπὶ πλεῖστον μέρος γῆς καὶ ἰσχυρότατοι ἐπέσχον Thuc. 1.23, wie DC. 68.25 ἐπὶ πλείους ἡμέρας ὁ σεισμὸς ἐπεῖχεν. Aber Her. 4.199 ist ἐπ' ὀκτὼ μῆνας Κυρηναίους ἐπέχει zugleich »er beschäftigt sie«. – Bei Hes. Th. 177 steht das med. in der Bdtg »sich hinerstrecken« ; – ἐπισχόμενος βάλεν ἰῷ, sich danach hinrichtend, d.i. darauf zielend, Od. 22.15 ; φάσγανα, sein Schwert auf Jem. richten, Ap.Rh. 2.274 ; χειρὸς ἐπισχόμενος, sich an der Hand haltend, 4.751, vgl. 1609 ; ἐπισχόμενος δέπας ἀμφοτέρῃσι πῖνε 1.472, an senen Mund halten, wie Plat. Phaed. 117c ; aber Symp. 216a ἐπισχόμενος τὸ ὦτα = sich die Ohren zuhalten ; vgl. Plut. Pomp. 55. – Bei Thuc. 7.33 ist ἐπέσχοντο v.l. für ἐπέσχον τό ; an sich halten, zögern, ἐπείχετο κατὰ τοὺς Ἀθηναίους Pol. 30.17 E.

ἐπ-έχω
[in LXX for חָדַל, etc.; also Sir.8:1 34:2, 2Ma.5:25 2Mac 9:25, al. ;]
__1. to hold upon.
__2. Like παρέχω (as in Hom., al.), to hold out, offer: λόγον ζωῆς, Php.2:16.
__3. to hold or direct towards, Sc.νοῦν;
__(a) absol., to intend, purpose;
__(b) to observe, give attention to (see MM, Exp., xiv): before πῶς, Luk.14:7; with dative of person(s), Act.3:5, 1Ti.4:16.
__4. to stay, wait: Act.19:22 (in legal phrase, MM, Exp., l.with).†
(AS)