'ἐπ·άγω [ᾰ] (impf. ἐπῆγον, f. ἐπάξω, ao.2 ἐπήγαγον ; pass. f. ἐπαχθήσομαι, ao. ἐπήχθην) :
A tr.
   I amener dans, vers ou sur :
      1 amener dans : ἐπ. τὰ ἐκ τῶν διωρύχων νάματα, PLAT. Criti. 118 e, amener les eaux transportées par les conduits ; fig. γῆρας νόσους τε ἐπ. PLAT. Tim. 33 a, amener la vieillesse et des maladies ;
      2 amener vers ou sur : τὴν διάνοιαν τινι, PLUT. Per. 1, appliquer sa pensée sur qqe ch. ; particul. amener par le raisonnement, par la persuasion : τινά, OD. 14, 392 ; THC. 1, 107 ; EUR. Hec. 1032, persuader qqn ; τινὰ ἐπί τι, PLAT. Pol. 278 a, amener qqn à qqe ch. ; ποιεῖν τι, EUR. Hec. 260, amener à faire qqe ch. ;
      3 amener par-dessus, en outre, d’où ajouter : πέντε ἡμέρας παρὲξ τοῦ ἀριθμοῦ, HDT. 2, 4, ajouter cinq jours au nombre ordinaire ; cf. DS. 1, 50 ; PLUT. Num. 18, M. 355 e ; d’où αἱ ἐπαγόμεναι, DS. 1, 13, jours complémentaires ; ἐπ. τῷ λόγῳ ἔργον, PLUT. Lyc. 8, joindre l’action à la parole ;
   II conduire contre, pousser contre, amener contre : στρατιήν, HDT. 1, 63 ; 8, 112 ; στρατόν, PLUT. Marc. 14 ; HDN 6, 7, 1, conduire une expédition ; ἐπ. τινὶ Ἄρη, ESCHL. Pers. 85 ; Ἀργείους, EUR. Or. 1533, mener contre qqn ou contre qqe ch. une armée, les Argiens ; abs. ἐπ. Πέρσαις, HDN 6, 6, 7, conduire une expédition contre les Perses ; d’où intr. en appar. (s.-e. στρατόν) marcher contre, POL. 2, 19, 2 ; LUC. H. conscr. 21 ; ἐπάγοντες (s.-e. κύνας) ἐπῆσαν, OD. 19, 445 (lorsque) s’avançant eux et leur meute ils s’élancèrent ; ἐπ. κέντρον ἵπποις, EUR. Hipp. 1194, enfoncer l’aiguillon dans le flanc des chevaux ; γνάθον, AR. Vesp. 370, enfoncer la mâchoire, mordre ; πλήγην ἐπί τινα, SPT. Esaï. 10, 24, assener un coup à qqn ; fig. πῆμά τινι, HÉS. O. 240, infliger une douleur à qqn ; κινδύνους τινί, IS. 69, 2, susciter des périls à qqn ; souv. en parl. de citations en justice : ἐπ. δίκην τινί, PLAT. Leg. 881 e ; DÉM. 277, 12, etc. ; αἰτίαν τινί, DÉM. 275, 4, intenter un procès, une accusation à qqn ; abs. pousser, exciter ; d’où, p. ext., remuer, troubler : ἐπ. τὴν κοιλίαν, DIOSC. 4, 16, remuer le ventre, en parl. d’une médecine ;
   III t. de log. faire une induction, raisonner par induction, ARSTT. Top. 8, 1, 13 ; CLÉM. 1, 469 Migne ; p. opp. à συλλογίζεσθαι : συλλογιζόμενον ἢ ἐπάγοντα, ARSTT. Rhet. 1, 2, 8, raisonnant par syllogisme ou par induction ;
B intr. en apparence (s.-e. ἑαυτόν) se mettre en marche, se diriger ; μετ' οὐ πολὺν χρόνον ἐπάξει τὸ αὐτόματον ἐπί τινα ὡρισμένον τόπον, HÉRON Aut. 247, peu de temps après (le chariot) se mettra spontanément en marche pour s’arrêter au bout d’un certain parcours ;

Moy. (f. ἐπάξομαι, ao.2 ἐπηγαγόμην) :
      1 amener à soi : ἐκ θαλάττης ὧν δέονται, THC. 1, 81, se faire venir par mer ce dont on a besoin ; fig. ἐπ. τὸ πλῆθος, THC. 5, 45, se concilier la multitude ; avec un inf. ἐπ. τινας συγχωρῆσαι, THC. 5, 41, amener des adversaires à concéder (ce qu’on leur demande) ; en mauv. part : ἐπ. φθόνον, XÉN. Ap. 32, attirer l’envie ; αὐθαίρετον αὑτοῖς δουλείαν, DÉM. 424, 10, attirer volontairement sur soi la servitude ;
      2 mener avec soi : κύνας, XÉN. Cyn. 6, 25, une meute ; πλῆθος στρατοῦ, HDN 7, 8, 22, une armée innombrable ;
      3 introduire pour soi : τινα μάρτυρα, PLAT. Leg. 823 a, Rsp. 364 c, etc. ; μαρτύρια, XÉN. Conv. 8, 34, qqn comme témoin, des témoignages ; ποιητὰς ἐν τοῖς λόγοις, PLAT. Prot. 347 e, introduire, càd. citer des poètes dans ses discours ;
      4 t. de log. faire une induction, raisonner par induction, ARSTT. An. post. 1, 1, 4, etc.

➳ Prés. sbj. 3 sg. poét. ἐπάγῃσιν, A.RH. 3, 1286 ; ao.1 part. ἐπάξαντες, TH. H.P. 9, 3, 2 ; ao.2 dor. 2 sg. ἐπάγαγες [πᾱ] PD. P. 8, 69 ; pl.q.pf. pass. 3 sg. ἐπῆκτο, XÉN. An. 7, 7, 57.

'

bring on, οἷον ἐπ’ ἦμαρ ἄγῃσι πατήρ Od. 18.137; ἐ. πῆμά τινι Hes. Op. 242; νύκτ’ Id. Th. 176; ἐλεύθερον ἦμαρ Bacis ap. Hdt. 8.77; ἄτην ἐπ’ ἄτῃ A. Ch. 404 (lyr.), cf. S. Aj. 1189 (lyr.); κινδύνους τινί Is. 8.3; πόλεμον ἐπὶ τὰς Θήβας Aeschin. 3.140; νόσους γῆράς τε ἐ. Pl. Ti. 33a; πάθος ἐ. Hp. Morb. Sacr. 3.
set on, urge on, as hunters do dogs, ἐπάγοντες ἐπῇσαν (sc. κύνας) Od. 19.445, cf. X. Cyn. 10.19; — in Med., ib. 6.25.
lead on an army against the enemy, Ἄρη τινί A. Pers. 85 (lyr.); τὴν στρατιήν Hdt. 1.63, cf. 7.165; τὸ δεξιὸν κέρας Ar. Av. 353; στρατόπεδον Th. 6.69; τινὰ ἐπί τινα Id. 8.46; intr., march against, τισί Plb. 2.29.2; abs., dub. in Luc. Hist. Conscr. 21; metaph, Diph. 44 (nisi leg. ἐπῇττε).
quicken the pace, Ar. Eq. 25, Nu. 390, Pl. Cra. 420d; θάττονα ῥυθμὸν ἐ. X. Smp. 2.22.
lead on by persuasion, influence, Od. 14.392, Th. 1.107; ἐλπὶς ἥ σ’ ἐπήγαγεν E. Hec. 1032; c. inf., induce one to do, ib. 260, Isoc. 14.63; — Pass., οἷς ἐπαχθέντες ὑμεῖς D. 5.10 (cod. S).
bring in, invite as aiders or allies, τὸν Πέρσην Hdt. 9.1, cf. 8.112; τὸν Π. ἐπὶ τοὺς Ἕλληνας Epist. Phil. ap. D. 12.7; Μήδους Ar. Th. 365 (v. infr. II. 2.
bring to a place, bring in, S. Tr. 378, E. Ph. 905; ἅμαξαι… τοὺς λίθους ἐπῆγον Th. 1.93; — Med., draw in nourishment, of roots, Thphr. HP 1.1.9; — Pass., τροφὰ ἐπάγεται τῷ σώματι Ti.Locr. 102b.
bring in, supply, ἐπιτήδεια Th. 7.60; τὰ ἐκ τῶν διωρύχων ἐ. νάματα Pl. Criti. 118e; λίμνην… εἰς τὴν ἅλμην Ephipp. 5.12; metaph, ἐπάγει ἡ ψυχὴ τὸ ἓν ἄλλῳ Plot. 6.9.1.
lay on or apply to one, ἐ. κέντρον πώλοις, of a charioteer, E. Hipp. 1194; ἐ. πληγὴν ἐπί τινα LXX Is. 10.24; ἐ. ζημίαν, = ἐπιτιθέναι, Luc. Anach. 11; ἔπαγε τὴν γνάθον lay your jaws to it, Ar. V. 370; ἐ. τὴν διάνοιάν τινι apply it, Plu. Per. 1.
bring forward, ἐ. ψῆφον τοῖς ξυμμάχοις propose a vote to them, like ἐπιψηφίζειν ἐς… Th. 1.125, cf. 87; ψῆφος ἐπῆκτό τινι περὶ φυγῆς against him, X. An. 7.7.57, cf. D. 47.28; ἐ. ὅρκον τισί Paus. 4.14.4, cf. IG 9(1).334.13 (Locr.); also ἐ. δίκην, γραφήν τινι, bring a suit against one, Pl. Lg. 881e, D. 18.150; γραφάς, εὐθύνας, εἰσαγγελίας ib. 249; λεγέτω πρότερος ὁ ἐπάγων τὰν δίκαν Foed. Delph. Pell. 1 A 10; ἐ. αἰτίαν τινί D. 18.141; αἰτίαν ἐπήγαγέ μοι φόνου ψευδῆ Id. 21.110, cf. 114.
introduce a person before the assembly, IG 12(7).389.5, BCH 50.251, etc.
bring in over and above, παροψώνημα A. Ag. 1446; τῷ λόγῳ τὸ ἔργον Plu. Lyc. 8; — Pass., τὸ ἐπαγόμενον φωνῆεν the vowel which follows, EM 176.55; ὁ ἐ. ἀγών extraordinary, CIG 3491 (Thyatira).
intercalate days in the year, Hdt. 2.4, D.S. 1.50; αἱ ἐπαγόμεναι, with or without ἡμέραι, intercalated days, ib. 13, Plu. 2.355e, Inscr.Cypr. 134 H., PStrassb. 91.6, Vett.Val. 20.26, 36.9, etc. in instruction or argument, lead on, τινὰς ἐπὶ τὰ μήπω γιγνωσκόμενα Pl. Plt. 278a; — Pass., ἐπαχθέντων αὐτῶν Aristox. Harm. p. 23 M. esp. in the Logic of Aristotle, teach or convince by induction, ἐπάγοντα ἀπὸ τῶν καθ’ ἕκαστον ἐπὶ τὸ καθόλου καὶ τῶν γνωρίμων ἐπὶ τὰ ἄγνωστα Top. 156a4; — Pass., ἐπαχθῆναι μὴ ἔχοντας αἴσθησιν ἀδύνατον APo. 81b5, cf. 71a21, 24; abs., συλλογιζόμενον ἢ ἐπάγοντα by syllogism or by induction, Rh. 1356b8, cf. Top. 157a21, al. ; οὐδ’ ὁ ἐπάγων ἀποδείκνυσιν APo. 91b15. also ἐ. τὸ καθόλου bring forward, advance; hence, infer the general principle, τῇ καθ’ ἕκαστα ἐπὶ τῶν ὁμοίων ἐπαγωγῇ ἐ. τὸ καθόλου Top. 108b11, cf. SE 174a34; so later, adduce the argument, ὅτι… Alex.Aphr. in SE 6.2; conclude, infer, Arr. Epict. 4.8.9. ἐ. τὴν κοιλίαν move the bowels, v.l. for ὑπ-, Dsc. 4.157. Med., bring to oneself, procure or provide for oneself, ἐκ θαλάσσης ὧν δέονται ἐπάξονται Th. 1.81, cf. 6.99; metaph, ᾍδα φεῦξιν ἐ.
devise, invent a means of shunning death, S. Ant. 362 (lyr.); τὴν τῶν ξυμμάχων δούλωσιν Th. 3.10; τῶν… κακῶν ἐ. λήθην Men. 467. of persons, bring into one΄s country, bring in or introduce as allies (v. supr. 1.4), Hdt. 2.108, Th. 1.3, 2.68, 4.64, al. ; οἰκιστὴν ἐ. Hdt. 6.34, cf. 5.67; ἐπιϜοίκους ἐ. Berl.Sitsb. 1927.8 (Locr., v BC). μάρτυρας ποιητὰς ἐ.
call them in as witnesses, Pl. R. 364c, cf. Lg. 823a, Arist. Metaph. 995a8; ἐ. ποιητὰς ἐν τοῖς λόγοις introduce by way of quotation, Pl. Prt. 347e; τὸν Ἡσίοδον μάρτυρα Id. Ly. 215c; ἐ. μαρτύρια adduce testimonies, X. Smp. 8.34; εἰκόνας ἐ. Id. Oec. 17.15; ὅρκον ἐ. πάντα τὰ ζῷα Porph. Abst. 3.16.
bring upon oneself, νύκτα ἐν μεσημβρίᾳ Pl. Lg. 897d; φθόνον X. Ap. 32; συμφορὰν ἐμαυτῷ Lys. 4.19; αὐθαίρετον αὑτοῖς δουλείαν D. 19.259; πράγματα Id. 54.1; ἑαυτοῖς δεστότην ἐ. τὸν νόμον Pl. Grg. 492b; μητρυιὰν ἐ. κατὰ τῶν ἰδίων τέκνων D.S. 12.12.
bring with one, προῖκα πολλήν Nicostr. ap. Stob. 4.22.102.
bring over to oneself, win over, τὸ πλῆθος Th. 5.45; τινὰ εἰς εὔνοιαν Plb. 7.14.4; c. acc. et inf., ἐ. τινὰς ξυγχωρῆσαι induce them to concede, Th. 5.41.
put in place, λίθον Princeton Exp. Inscr. 1175 (iii AD).

(ἄγω),
1) herbei-, herzuführen, -bringen ;
   a) bes. von belebten Wesen ; ὅς με δεῦρ' ἐπήγαγεν Eur. Phoen. 905 ; πρὸς Ἀΐδαν Hec. 1032 ; Πέρσην, μήδους, Her. 9.1 Ar. Th. 365. Bes. feindlich gegen Einen heranführen, λιμὸν καὶ Ἄρηα p. bei Aesch. 3.184 ; Ἀργείους δώμασιν Eur. Or. 1533 ; στρατιήν, στρατόπεδον, Her. 8.112 Thuc. 6.69 ; τὸν Πέρσην ἐπὶ τοὺς Ἕλληνας Dem. 12.7 ; Aesch. 3.128 ; ἐπάγειν τὸ δεξιὸν κέρας Ar. Av. 353 ; bes. Sp., Plut. Marcell. 14 u. A.; auch ohne Zusatz von στρατόν, scheinbar intr., Pol. 2.19.2 ; Luc. conscr. hist. 21. So von Jägern, ἐπάγοντες ἐπῇσαν, sc. κύνας (wie Xen. Cyn. 10.19 sagt), die Hunde gegen den Eber anführend, Od. 19.445. Vgl. ἐπακτήρ.
   b) Unglück herbeiführen ; ἄταν Soph. Aj. 1168 ; vgl. Aesch. Ch. 398 ; πῆμά τινι Hes. O. 240 ; γῆρας νόσους ἐπάγει Plat. Tim. 33a ; κινδύνους τινί Isae. 8.3 ; πόλεμον Aesch. 3.140.
   c) von leblosen Dingen, herbeiführen ; κέντρον, d.i. stacheln, Eur. Hipp. 1194 ; γνάθον, ansetzen, Ar. Vesp. 370 ; τὰ ἐπιτήδεια Thuc. 7.60 ; ἅμαξαι λίθους ἐπήγαγον 1.93 ; τὰ ἐκ τῶν διωρύχων νάματα Plat. Critia. 118e. Uebh. hinzufügen, hinzusetzen, Ar. Nub. 389 ; ἀνὰ πᾶν ἔτος πέντε ἡμέρας παρὲξ τοῦ ἀριθμοῦ Her. 2.4 ; vgl. DS. 1.50 ; daher αἱ ἐπαγόμεναι, sc. ἡμέραι, Schalttage, Plut.; τῷ λόγῳ ἔργον id. Lyc. 8 ; Sp. auch τὸ ἐπαγόμενον, das Folgende.
   d) an b) sich annähernd, δίκην τινί, Jemanden in einen Prozeß verwickeln, Plat. Legg. IX.881e ; Dem. 18.150 ; γραφάς, εὐθύνας, εἰσαγγελίας ἐμοὶ ἐπάγουσι 18.249 u. öfter ; αἰτίαν ψευδῆ τινι, eine falsche Beschuldigung aufbürden, 18.141 u. öfter ; – ψῆφόν τινι, d.i. ihn abstimmen lassen, Thuc. 1.87, 125 ; οὐ γάρ πω ψῆφος αὐτῷ ἐπῆκτο, noch war nicht über ihn abgestimmt, d.h. er war noch nicht verurteilt, Xen. An. 7.7.57 ; ἐᾶν ψῆφον καθ' ἑαυτοῦ ἐπαχθῆναι Dem. 47.28 ; – ὅρκον τινί, Einen schwören lassen, Paus. 4.14.4 ; πληγήν τινι, schlagen, Plut. u. A.
   e) geistig ; Hom. οἷόν σ' οὐδ' ὀμόσας περ ἐπήγαγον οὐδέ σε πείθω Od. 14.392, ich bewegte dich nicht, brachte dich nicht dazu ; πότερα τὸ χρῆνσ' ἐπήγαγ' ἀνθρωποκτονεῖν Eur. Hec. 260 ; Thuc. 1.107 ; ἐπάγειν τινὰ ἐπὶ τὰ γιγνωσκόμενα Plat. Polit. 278a ; τινὰ ἐπί τι Dem. 3.31 ; τὴν διάνοιαν θεάμασι, animum advertere, Plut. Pericl. 1, u. öfter Sp. – Bei Arist. Top. 8.1 = die Induktion anwenden.
2) med. zu sich, für sich heranführen ;
   a) Bedürfnisse, Unterstützung ; ἐκ θαλάττης ὧν δέονται Thuc. 1.81 ; τὰ ἐπιτήδεια 6.99 ; ᾍδα μόνον φεῦξιν οὐκ ἐπάξεται, wird nicht sich Mittel zur Flucht verschaffen, nicht entfliehen, Soph. Ant. 362 ; σοφιστήν Eur. Rhes. 949 ; Plat. Menex. 238b u. A ; ἑαυτοῖς δεσπότην τὸν νόμον Gorg. 492b. Bes. μάρτυρα, für sich Einen als Zeugen, Gewährsmann anführen, Rep. II.364c, Legg. VII.823a ; ποιητὰς ἐν τοῖς λόγοις Prot. 347e ; Lys. 215c ; Ὅμηρον Arist. part. an. 3.10 ; μαρτύρια Xen. Symp. 8.34 ; ἐπάγεσθαί τινα ἐπ' ὠφελίᾳ Thuc. 1.3.
   b) wie im act., sich ein Unglück zuziehen, συμφοράν Lys. 4.19 ; αὐθαίρετον αὑτοῖς δουλείαν Dem. 19.259 ; δούλωσιν τῶν συμμάχων, herbeizuführen suchen, Thuc. 3.10 ; φθόνον, sich zuziehen, Xen. Apol. 32.
   c) an sich ziehen, für sich gewinnen ; τὸ πλῆθος Thuc. 5.45 ; τοὺς Λακεδαιμονίους, συγχωρῆσαι 5.41 ; τινὰ εἰς τὴν ὁμιλίαν Isocr.; εἰς τὴν εὔνοιαν Pol. 7.14.5 ; καὶ κηλεῖ τὰς ἀκοάς Dion.Hal. C.V. 3 p. 32.

ἐπ-άγω
[in LXX for בּוֹא hi., etc. (29 words in all) ;]
to bring upon: with dative and accusative, 2Pe.2:5; ἑαυτοῖς ἐ. (for cl. mid., see Mayor, in l), 2Pe.2:1; ἐ. τὸ αἷμα (cf. Ge 209), Act.5:28.†
(AS)