ἐξ·ορύσσω, att. -ύττω :
      1 ôter la terre d’une tranchée : χοῦς ἐξορυσσόμενος, HDT. 7, 23, amas de terres enlevées d’une tranchée ;
      2 déterrer : νεκρούς, HDT. 1, 64, des morts ; ἐλαίας, LYS. 110, 33 ; φυτά, XÉN. Œc. 19, 4, arracher des oliviers, des plantes ; p. ext. ἐξ. τοὺς ὀφθαλμούς, HDT. 8, 116, arracher les yeux ;

Moy. arracher du sol : χάρακας, DH. 9, 55, des palissades.

Att. ἐξορύττω, dig out the earth from a trench, τὸν ἀεὶ ἐξορυσσόμενον χοῦν Hdt. 7.23; τόποι ἐξορυσσόμενοι Arist. Mir. 833b4; — Med., ἐξορύξασθαι χάρακας make oneself a vallum, D.H. 9.55.
dig out of the ground, dig up, τοὺς νεκρούς Hdt. 1.64, cf. BGU 1024iv4 (iv/v AD); ἄγλιθας Ar. Ach. 763; [μορίαν] Lys. 7.26; — Pass., τοῦ χοὸς τοῦ ἐξορυσσομένου PHal. 1.109 (iii BC); φυτά X. Oec. 19.4.
gouge out, ἐ. αὐτῶν τοὺς ὀφθαλμούς Hdt. 8.116, cf. LXX Jd. 16.21, Plu. Art. 14. metaph, τὸν ἐξορύσσοντα λόγον τὰ κεκρυμμένα τῶν πραγμάτων Ph. 1.72.

att. -ττω, ausgraben, ausreißen ; ἄγλιθας Ar. Ach. 763 ; ἐλαίαν Lys. 7.26 ; φυτά Xen. Oec. 19.4 u. A ; ὁ ἐξορυσσόμενος χοῦς, der herausgegrabene, aufgeworfene Schutt, Her. 7.23 ; – τοὺς ὀφθαλμούς, die Augen ausstechen, Her. 8.116 ; Plut. – Med., χάρακας, sich einen Wall ausgraben, aufwerfen, Dion.Hal. 9.55.

ἐξ-ορύσσω
[in LXX: Pro.29:22; ὀφθαλμόν (-ούς), Jdg.16:21, 1Ki.11:2 (נָקַר)* ;]
to dig out, dig up: στέγην, Mrk.2:4; metaph., ὀφοαλμούς (cf. LXX, ll with; Herod., viii, 116), Gal.4:15.†
(AS)