ἐξ·ισχύω [ῡ]
      1 avoir une grande force, être assez fort pour, avec ὥστε et l’inf. STR. 788 ; avec l’inf. seul, DIOSC. 5, 42 ; SPT. Sir. 7, 6 ; NT. Eph. 3, 18 ; abs. STR. 743 ; PLUT. M. 801 e ;
      2 exercer sa force sur, gén. EL. V.H. 6, 13 ;

Moy. prendre de la force, TH. Ign. 71.

have strength enough, be able, ὥστε ποιεῖν Str. 17.1.3; c. inf. only, LXX Si. 7.6, Ep. Eph. 3.18, J. BJ 1.23.2; ἐξίσχυσεν τὰ βιβλείδια ἀθετηθῆναι procured the rejection of the petition, POxy. 1120.7 (iii AD); abs., prevail, Str. 16.1.15, Jul. Or. 5.160c; ἐξισχῦσαι καὶ κρατῆσαι τῶν πολλῶν Plu. 2.801e. c. gen., τὸ δαιμόνιον παίδων ἐξισχῦον fate prevailing over the children, Ael. VH 6.13, cf. Steph. in Hp. 1.71D. Med., of flames, gather force, Thphr. Ign. 71.

sehr stark, kräftig, wirksam sein, Sp.; ἡ ἐπιμέλεια ἐξίσχυσεν ὥστε τοσαύτην ποτισθῆναι χώραν Strab. XVII.788, war so wirksam, daß ; NT ; – seine Kraft an Etwas zeigen, auslassen, τὸ δαιμόνιον ἐκτρῖβον τοὺς τυράννους, πίτυος δίκην, ἢ παίδων ἐξισχῦον, es zeigt seine Gewalt noch an den Kindern, indem es sie vertilgt, Ael. V.H. 6.13

ἐξ-ισχύω
[in LXX: Sir.7:6 * ;]
to have strength enough, to be quite able: with inf., Eph.3:18.†
(AS)