ἐξ·αρτάω-ῶ (ao. ἐξήρτησα, pf. ἐξήρτηκα ; pass. pf. ἐξήρτημαι) :
      1 suspendre à : τί τινος, ATH. 429 b ; τι ἔκ τινος, POL. 18, 1, 4 ; HDN 7, 9, 20 ; τι ἀπό τινος, ARR. An. 2, 19, 2, une chose à une autre ; aux pf. et pl.q.pf. pass. (ἐξήρτημαι, ἐξηρτήμην) être suspendu : σπάρτοι ἐξηρτημέναι εἰς τὴν ἀρχὴν χάρτου, HÉRON Aut. 270, cordons adaptés à l’extrémité d’une bande de papier ; en parl. d’un lieu, être comme suspendu à, être dominé (par une hauteur, etc.) THC. 6, 96 ; avec le gén. PLUT. Ant. 46 ; fig. ἐξηρτῆσθαι ἔκ τινος, PLAT. Ion 536 a ; τινος, EUR. Suppl. 735, se rattacher à qqn, dépendre de qqn ;
      2 fig. faire dépendre de, rattacher à : ἀλλοτρίων ἐπαίνων τὴν δόξαν, PLUT. Arat. 1, faire dépendre la gloire des louanges d’autrui ;

Moy. (f. ἐξαρτήσομαι) :
      1 s’attacher à : χειρός, EUR. Hipp. 325, à la main de qqn ; περὶ τὸ γένειον, EUR. I.A. 1226, au menton de qqn, pour le caresser ; τῆς ἰσχύος, XÉN. Cyr. 5, 4, 20, au gros de l’armée ;
      2 suspendre sur soi, attacher sur soi : πήραν, LUC. Fug. 14, une besace ; d’où au part. pf. ἐξηρτημένος, qui a qqe ch. attaché à soi, avec le dat. ἐξ. τόξοισιν, ESCHL. Pr. 711 (conj. ἐξηρτυμένοι) qui a son carquois solidement fixé ; avec l’acc. πήραν ἐξηρτημένος, LGS 2, 3, qui a une besace suspendue (à ses épaules) ; ἐξ. πώγωνα, AR. Eccl. 496, qui a la barbe bien attachée (en parl. d’une barbe postiche) ; ἐπιστολὰς ἐξηρτημένος ἐκ τῶν δακτύλων, ESCHN. 77, 11, tenir des lettres entre ses doigts.

hang upon, τι ἔκ τινος Plb. 18.18.4; ἀπό τινος Arr. An. 2.19.2; τί τινος Longus 1.32; metaph, make dependent upon, ἐπαίνων ἐ. τὴν δόξαν Plu. Arat. 1; πρᾶξιν τῆς προδοσίας Id. Fab. 22; τὴν ποίησιν μέθης Ath. 10.429b, cf. Plot. 6.7.42; — Med., E. Tr. 129, cf. Gal. Anim. Pass. 1.9 (prob. l.).
stretch out, Ael. NA 4.21. Pass., mostly in pf. ἐξηρτῆσθαι ; fut. Med. in pass. sense, ἐξαρτήσομαι X. Cyr. 5.44.20: — to be hung upon, hang upon, χειρός E. Hipp. 325; περὶ σὸν γένειον Id. IA 1226; abs., Ar. Pax 470; to be attached to…, ἔκ τινος Arist. HA 495b33; ἐ. τινί ib. 496a26.
depend upon, be attached to, σοῦ γὰρ ἐξηρτήμεθα E. Supp. 735, etc. ; τῆς ἰσχύος X. Cyr. 5.44.20; ἑνός Plu. Galb. 8; ἔκ τινος Pl. Ion 536a, Lg. 732e, etc. ; τῶν ἐλπίδων Isoc. 8.7. of countries, be adjacent to, πεδία τῶν λόφων ἐ. Plu. Ant. 46. abs., to be elevated, ἐξήρτηται τὸ χωρίον Th. 6.96; ἐξήρτηται ἡ χώρα πρὸς Νότον (Casaub. ἐξῆρται) Str. 7.1.3.
hang upon oneself, πήραν ἐξαρτήσασθαι Luc. Fug. 15 (s.v.l.); esp. in pf. part. Pass., c. acc. rei, having a thing hung on one, ἐπιστολὰς… ἐξηρτημένος ἐκ τῶν δακτύλων Aeschin. 3.164; παιδίον ἐξηρτημένη τοῦ τραχήλου Plu. Brut. 31; hence, equipped or furnished with, πώγωνας ἐξηρτημέναι Ar. Ec. 494; τοιοῦτον ἐξηρτῆσθαι στρατόπεδον D. 9.49.

daran aufhängen, anknüpfen, befestigen ; τοὺς θυρεοὺς ἐκ τῶν ὤμων Pol. 18.1.4 ; a.Sp.; τί τινος, Ath. X.429b, wie ἀλλοτρίων ἐπαίνων τὴν δόξαν Plut. Arat. 1 ; τὴν πρᾶξιν τῆς προδοσίας, davon abhängig machen, Fab. 22 ; – τὴν οὐράν, lang ausstrecken, Ael. H.A. 4.21. – Gew. im pass. mit fut. med., woran aufgehängt sein, Ar. Eccl. 2 ; χειρός Eur. Hipp. 325 ; ὥσπερ ἐκ τῆς λίθου ὁρμαθὸς ἐξήρτηται χορευτῶν Plat. Ion 536a ; übertr., wovon abhangen, σοῦ γὰρ ἐξηρτήμεθα Eur. Suppl. 757 ; ἐξ ὧν (ἡδονῶν) ἀνάγκη τὸ θνητὸν πᾶν ζῷον οἷον ἐξηρτῆσθαι Plat. Legg. V.732e ; ἐξαρτήσεται τῆς ἰσχύος Xen. Cyr. 5.4.20 ; αἱ ἐλπίδες ἐξήρτηνται ἐκ τῶν ἡγουμένων Pol. 10.33 ; – ἐξήρτηται τὸ ἄλλο χωρίον, daran reiht sich, ist damit verbunden, Thuc. 6.96, wie Plut. Ant. 46 ; ἐξηρτημένον αὐτοῦ τὸ πλῆθος ὁρῶντες, daß es sich an ihn geschlossen hatte, C.Gracch. 6 ; Caes. 41 ; τῶν ποιητῶν ὁ μὲν ἐξ ἄλλης μούσης, ὁ δὲ ἐξ ἄλλης ἐξήρτηται Plat. Ion 536a. – Bei Aesch. Prom. 713 ist τόξοισιν ἐξηρτημένοι die sich mit dem Bogen behangen, sich den Bogen umgehängt haben ; vgl. πώγωνας ἐξηρτημένας Ar. Eccl. 494 ; ἐπιστολὰς ἐξηρτημένος ἐκ τῶν δακτύλων Aesch. 3.164, zur Schau an den Fingern hangend haben ; πήραν, λεοντῆν, Luc. fug. 14 u. a.Sp.; so auch wohl Dem. 9.49 ἐξηρτῆσθαι στρατόπεδον, mit der v.l. ἐξηρτύσθαι, das Heer an sich hängen und mit sich schleppen. – Das med., sich an Etwas hängen, Ar. Pax 470 u. A.; dah. = Anhänger sein, τῆς Ἀκαδημίας Plut.

1. to hang upon, to make dependent upon , with genitive, (Plutarch): also in Mid., (Euripides)
2. Pass., future in middle form -αρτήσομαι, perfect -ήρτημαι:—; to be hung upon, hang upon , χειρός (Euripides)
3. to depend upon, be dependent upon, be attached to , σοῦ γὰρ ἐξηρτήμεθα (Euripides)
4. of countries, to border upon , τινος (Plutarch)
5. to be hung up or exposed to view , (Thucydides)
6. perfect passive participle, with accusative rei, having a thing hung on one, be furnished with , (Aristophanes Comicus) (ML)