ἐξ·αράσσω, att. -άττω (f. άξω, ao. ἐξήραξα) briser, arracher : ὀδόντας λίθῳ, SIM. AM. Iamb. fr. 6, 17, briser les dents d’un coup de pierre ; avec un rég. de pers. τινὰ αἰσχροῖς, AR. Nub. 1355, harceler qqn d’injures ; fig. αὐθαδίαν τινός, AR. Th. 704, briser l’arrogance de qqn.

Att. ἐξαράττω, dash out, ἐκ δέ οἱ ἱστὸν ἄραξε Od. 12.422; ἐ. λίθῳ ὀδόντας Semon. 7.17; ἐ. αὐθαδίαν τινός knock his self-will out of him, Ar. Th. 704; shatter, τὴν ῥῖνα Hippon. 60; τὴν κιγκλίδα Ar. Eq. 641; πεφραγμένην ἔξοδον Ael. NA 15.16; in cookery, beat up, Ruf. ap. Orib. 4.2.6. c. acc. pers., ἐ. τινὰ κακοῖς καἰσχροῖσι assail him furiously with abuse, Ar. Nu. 1373.

herausschlagen, zerschmettern aus Etwas heraus ; Hom. in tmesi, ἐκ δέ οἱ ἱστὸν ἄραξε Od. 12.422 ; λίθῳ ὀδόντας Simonds. mul. 17 ; τὴν κιγκλίδα Ar. Eq. 639 ; übertr., οἷον ὑμῶν ἐξαράξω τὴν ἄγαν αὐθαδίαν Th. 704, ich will euch den Trotz austreiben ; τινὰ αἰσχροῖς καὶ κακοῖς, mit Schmähreden ihn herunterreißen, Nub. 1355, πεφραγμένην ἔξοδον, mit Gewalt durchbrechen, Ael. H.A. 15.16 ; a.Sp.