ἐξ·απορέω-ῶ (ao. ἐξηπόρησα) être embarrassé, incertain, ne savoir que faire, POL. 4, 34, 1 ;

Moy. (ao. pass. ἐξηπορήθην) m. sign. DS. Exc. 507, 89 ; DH. 7, 18 ; PLUT. Alc. 5 ; NT. 2Cor. 1, 8 ; 4, 8.

strengthd. for ἀπορέω, to be in great doubt or difficulty, Plb. 4.34.1; τοῖς πράγμασι Arist. Ath. 23.1; — Med., ἀπορούμενοι, ἀλλ’ οὐκ ἐ. 2 Ep. Cor. 4.8; so in aor. Pass. ἐξηπορήθην LXX Ps. 87 (88).15, D.S. 24.1, Plu. Alc. 5; ἐξαπορηθῆναι ἀργυρίον to be without money, D.H. 7.18; τῶν κοινῶν ἐξηπορημένων SIG 495.12 (Olbia, iii BC), cf. PEleph. 2.10 (iii BC).

verstärktes ἀπορέω, in großer Verlegenheit, in großer Not sein, Pol. 4.34.1 u. öfter, der noch τοῖς λογισμοῖς hinzusetzt, u. a.Sp. – Auch med. mit aor. pass., οἱ τελῶναι ἐξηπορήθησαν Plut. Alc. 5 ; ὁπότε ἐξαπορηθεῖεν ἀργυρίου, an Geld, Dion.Hal. 7.18.

ἐξ-απορέω, -ῶ
[in LXX, pass., for פּוּן, Psa.88:15 * ;]
so in NT, depon. pass., to be utterly at a loss, be in despair: absol. (as Ps, l.with), 2Co.4:8; τοῦ ζῆν, 2Co.1:8.†
(AS)