ἐξ·αναγκάζω [ᾰν] (ao. ἐξηνάγκασα, ao. pass. ἐξηναγκάσθην) :
      1 forcer, contraindre ; τινά, SOPH. O.C. 603 ; AR. Av. 377 ; au pass. HDT. 2, 3 ; τινὰ ποιεῖν τι, SOPH. El. 620, contraindre qqn à faire qqe ch. ;
      2 chasser par la force, acc. XÉN. Mem. 2, 1, 16.

fut. -άσω S. Ichn. 212: — force or compel utterly, τινὰ δρᾶν τι Id. El. 620, cf. E. Or. 1665, etc. ; with the inf. omitted, S. OC 603, Ar. Av. 377; — Pass., ὑπὸ τοῦ λόγου Hdt. 2.3.
force out, ἕδρην Hp. Haem. 2.
enforce, τὸν ταγὸν… ἐξξανακάδην IG 9(2).257 (Thess., v BC).
drive away, τὴν ἀργίαν πληγαῖς X. Mem. 2.1.16.

verstärktes ἀναγκάζω, erzwingen, durchaus nötigen ; τὸ θεῖον αὐτοὺς ἐξαναγκάζει στόμα Soph. O.C. 609 ; neben κελεύω Tr. 1248 ; τὰ σὰ ἔργα ἐξαναγκάζει με ταῦτα δρᾶν El. 610 ; vgl. Eur. Or. 1665 ; Ar. Av. 377 ; ὑπὸ τοῦ λόγου ἐξαναγκαζόμενος ἐπιμνησθήσομαι Her. 2.3 ; Sp.; – τὴν ἀργίαν πληγαῖς, mit Schlägen gewaltsam austreiben, Xen. Mem. 2.1.16 ; – οὐ πάντως ἐξηναγκασμένον, indem es nicht durchaus notwendig ist, Apoll.Dysc. adv. 585.2.