ἐξ·ανίημι (f. -ανήσω, ao. ἐξανῆκα, etc.) :
   I tr. laisser aller :
      1 laisser échapper : ἀϋτμήν, IL. 18, 471, un souffle ; θύρσους χερῶν, EUR. Bacch. 762, les thyrses des mains ;
      2 laisser aller, congédier, se relâcher de : τὴν ἀρετήν, PLUT. Cato ma. 11, etc. de la vertu ; d’où au pass. être délivré, affranchi de, gén. HPC. 230, 14 ; abs. être émoussé, PLUT. M. 788 b ;
   II intr.
      1 sourdre de, jaillir de : γαίης, A.RH. 4, 293, de la terre ; d’où se montrer, paraître ; ARSTT. Mir. 43 ;
      2 se relâcher, SOPH. Ph. 705 ; avec le gén. se relâcher de : ὀργῆς, EUR. Hipp. 900, de sa colère ;

Moy. (fut. ἐξανήσομαι, etc.) dégager (d’un lien) acc. EUR. Andr. 718.

➳ Impf. itér. ἐξανίεσκον ; A.RH. 4, 622 ; pf. part. ἐξανειμένος, ORIB. Fract. p. 105, 2 Cocch.

poet. impf. ἐξανίεσκον A.R. 4.622; fut. ἐξανήσω, also -ήσομαι E. Andr. 718; pf. part. Pass. -ειμένος Orib. 46.19.20: — send forth, let loose, εὔπρηστον ἀϋτμὴν ἐξανιεῖσαι Il. 18.471; [ὀδμήν] A.R. l.c. ; ἐξανῆκε γᾶ ὄψιν E. Ph. 670 (lyr.); κρήνην ἐξανῆκ’ οἴνου θεός Id. Ba. 707; ἐ. αἷμα make it spout forth, Id. IT 1460; [ῥόον] Call. Del. 207; ἀρὰς σφῷν ἐξανῆκα I have sent forth curses against you, S. OC 1375. c. gen., send forth from, τίς σε πολιᾶς ἐξανῆκεν γαστρός· Pi. P. 4.99; θύρσους ἐξανιεῖσαι χερῶν E. Ba. 762; νάματ’ ὄσσων μηκέτ’ ἐξανίετε Id. HF 625.
let go, Id. IA 372; τὴν ἀρετὴν ἐ.
relax, slacken, Plu. Cat. Ma. 11; — Pass., to be set free from, πόνων Hp. Nat. Hom. 12; abs., Ph. 2.371.
loosen, undo, στροφίδας E. Andr. 718; — Pass., Plu. 2.788b.
dilute, Heras ap. Gal. 13.795; — Pass., pf. part. -ειμένος Orib. l.c. intr., slacken, relax, Hp. Nat. Hom. 7; ἁνίκ’ ἐξανείη… ἄτα (Herm. for ἐξανίησι) S. Ph. 705; c. gen., ὀργῆς ἐξανεὶς κακῆς E. Hipp. 900.
burst forth from, γῆς, of a river, A.R. 4.293; abs., of seed, spring up, Arist. Mir. 833b2.

(ἵημι,
1) heraus-, hervorsenden, -lassen ; von Blasebälgen, ἀϋτμὴν ἐξανιεῖσαι, Il. 18.471 ; τίς σε πολιᾶς ἐξανῆκεν γαστρός Pind. P. 4.99 ; ἀρὰς σφῷν ἐξανῆκ' ἐγώ, Flüche habe ich gegen euch ausgestoßen, Soph. O.C. 1376 ; θύρσους ἐξανιεῖσαι χερῶν, aus den Händen schleudernd, Eur. Bacch. 762 ; κρήνην ἐξανῆκ' οἴνου θεός 707 ; ῥόον Callim. Del. 207 ; ὀδμὴν ἐξανίεσκον, aushauchen, Ap.Rh. 4.622 ; τὴν ἀρετήν, der Tugend entsagen, Plut. Cat. mai. 11. – Med., auflösen, πλεκτὰς ἱμάντων στροφίδας ἐξανήσομαι Eur. Andr. 718 ; pass., πόνων, davon befreit werden, Hippocr.
2) intr., nachlassen ; ἁνίκ' ἐξανείη ἄτα Soph. Phil. 699, ch ; ὀργῆς ἐξανεὶς κακῆς, vom Zorn ablassend, Eur. Hipp. 500 ; – hervorströmen, vom Flusse, γῆς Ap.Rh. 4.293.