ος, ον [ῐ]
      1 qui s’en va, particul. qui se défraîchit, se ternit, s’efface, en parl. de couleurs, de peinture, etc. XÉN. Œc. 10, 3 ; PAUS. 10, 38, 9 ;
      2 qui perd sa force, sa qualité, son efficacité, en parl. d’aliments, de semences, de vin, HPC. 28, 5 ; 380, 46 ; PLAT. Rsp. 497 b ; DIOSC. 2, 94, 5, 13 ; DH. 3, 10 ;
      3 qui se perd ou s’éteint, en parl. d’une race, HDT. 5, 39 ; ESCHL. fr. 155 ; p. ext. qui se réduit à rien, d’où nul, sans effet, HDT. 1, 1 ; PLAT. Rsp. 391 e, Criti. 121 a ; ISOCR. 94 b.

Étym. ἐξιτός.

ον, (< ἐξιέναι) going out; hence, losing colour, fading, evanescent, πορφυρίδες ἐξίτηλοι X. Oec. 10.3; of paintings, faded, ἐ. ὑπὸ τοῦ χρόνου Paus. 10.38.9, cf. Poll. 1.44; γράμματα Id. 5.150. metaph, ἐ. τροφή food that has lost its properties during assimilation, Hp. Alim. 4; so of seed sown in alien soil, Pl. R. 497b; of a drug or wine that has lost its power, Phylarch. 10J., Dsc. 5.6; ἐ. γενέσθαι, of a family, to become extinct, Hdt. 5.39; οὔπω σφιν ἐ. αἷμα δαιμόνων is not yet extinct, A. Fr. 162.4, cf. Pl. Criti. 121a; ἐξιτήλου ἐόντος where attenuation takes place, Hp. Praec. 9; of acts, extinct, obsolete, τῷ χρόνῳ ἐ. Hdt. Prooem., cf. Isoc. 5.60, 7.47, Plu. 2.68b, Max.Tyr. 16.2, etc. ; τρίχας ἐ. ποιεῖν eradicate, Dsc. 2.76.19.

leicht ausgehend, bes. von der Farbe, verschießend, verblassend, πορφυρίδες, von unechten Purpurkleidern, Xen. Oec. 10.3, im Ggstz von ἀληθινός ; übh. verschwindend, vergänglich, τροφή, nicht kräftige Nahrung, Hippocr.; σπέρμα, der seine Natur u. Kraft verliert, Plat. Rep. VI.497b ; φάρμακον, Ath.; – ἐξίτηλον γίγνεσθαι, vergehen, verschwinden, γένος Her. 5.39 ; ἡ τοῦ θεοῦ μοῖρα ἐξ. ἐγένετο ἐν αὐτοῖς Plat. Critia. 121a ; vgl. Aesch. frg. in Plat. Rep. III.391e ; ὥστε μηδέπω νῦν ἐξιτήλους εἶναι τὰς συμφοράς, das Unglück ist noch nicht vergessen, Isocr. 5.60 ; Sp. ἐξίτηλον ποιεῖν, vernichten, vertilgen, Diosc.