ἐξ·ίημι (f. ἐξήσω, etc. v. ἵημι) :
   I tr. laisser aller hors de, d’où :
      1 renvoyer : τινὰ ἐς Ἀχαιούς, IL. 11, 141, renvoyer qqn chez les Grecs ; ἐπὶ τοὺς Πέρσας, HDT. 3, 146, chez les Perses ;
      2 lancer : ἐξ. ἀφρόν, EUR. Bacch. 1122, jeter de l’écume ; ἀκτῖνας, EUR. Bacch. 678, lancer des rayons, en parl. du soleil ; p. anal. συριγμόν, APD. 1, 6, 3, 4, lancer un sifflement ;
      3 laisser aller, lâcher : πάντα κάλων (v. κάλως) ; d’où ouvrir : ἱστίον, PD. P. 1, 90, les voiles (au vent) ;
      4 faire sortir de : ἐξέμεναι ἱππόθεν, OD. 11, 531, faire sortir du cheval (de bois) ; ἐξ. ἔκ τινος, HDT. 2, 87, faire sortir une chose d’une autre ;
   II intr. se diriger au dehors, en parl. d’un fleuve : ἐς πόντον, HDT. 1, 6, etc. ; ἐς θάλασσαν, THC. 4, 103, se jeter dans la mer ;

Moy. renvoyer loin de soi, chasser : γυναῖκα, HDT. 5, 39, une femme.

➳ Ao.2 opt. 3 pl. épq. ἐξείην, IL. 24, 227 ; inf. épq. ἐξέμεναι, OD. 11, 531, ou ἐξέμεν, IL. 11, 141.

(v. ἵημι), send out, let one go out, ἱππόθεν ἐξέμεναι (Ep. aor.2 inf. for ἐξεῖναι) Od. 11.531; μηδ’ ἐξέμεν ἂψ ἐς Ἀχαιούς Il. 11.141; ἐπὴν γόου ἐξ ἔρον εἵην had dismissed, satisfied it, 24.227; πόθον prob. in Sappho Supp. 23.23; [τοὺς ἐπικούρους] ἐξῆκε ἐπὶ τοὺς Πέρσας Hdt. 3.146; ἐ. ἱστίον let out the sail, Pi. P. 1.91; ἐξιέναι πάντα κάλων (v. sub κάλως); ἐ. ἀφρόν throw out or forth, E. Ba. 1122; ἐ. ἐκ τῆς κοιλίης τὴν κεδρίην take it out, Hdt. 2.87; ἐ. τι εἴς τι discharge it into…, Pl. Ti. 82e. intr., of rivers, discharge themselves, ἐς θάλασσαν Hdt. 1.6 (in 3 sg. ἐξίει, cf. ib. 180), al., Th. 4.103. Med., put off from oneself, get rid of, freq. in Hom. in the phrase πόσιος καὶ ἐδητύος ἐ. ἔρον ἕντο Il. 1.469, al. ; ἱμερτῶν ἔργων ἐξ ἔρον ἱέμενος Thgn. 1064.
send from oneself, divorce, τὴν ἔχεις γυναῖκα ἔξεο Hdt. 5.39 (ἐκσέο codd.).

(ἵημι), herausschicken, entsenden, entlassen ; αὖθι κατακτεῖναι μηδ' ἐξέμεν (inf. aor.) ἂψ ἐς Ἀχαιούς Il. 11.141 ; in tmesi ἐπὰν γόου ἐξ ἔρον εἵην, wenn ich die Lust zur Klage von mir getan, sie gestillt, Il. 24.227, wie häufig im med. πόσιος καὶ ἐδητύος ἐξ ἔρον ἕντο, vgl. Theogn. 1064 ; ἥλιος ἀκτῖνας ἐξίησι Eur. Bacch. 678 ; φάρυγγος αἰθέρ' ἐξιεὶς βαρύν Cycl. 409, den Atem herausstoßen ; ἱστίον Pind. P. 1.91, wie κάλων, s. unter κάλως ; τὶ ἔκ τινος, Her. 2.87 ; ὅταν σὰρξ ἀνάπαλιν εἰς τὰς φλέβας τὴν τηκεδόνα ἐξιῇ Plat. Tim. 82e. Von Flüssen, mit u. ohne ῥεῦμα, also scheinbar intr., sich ergießen, Her. 1.180, 2.17 (in der eigentümlichen Präsensform ἐξίει); ἡλίμνη ἐξίησιν εἰς θάλασσαν Thuc. 4.103 ; Folgde. – Med., von sich entlassen, fortschicken, γυναῖκα ἔξεο (imper. aor.) Her. 5.39.