'ἐξ·άλλομαι (impf. ἐξηλλόμην, f. ἐξαλοῦμαι, ao.1 ἐξηλάμην, ao.2 ἐξηλόμην, part. ao. homér. ἐξάλμενος) :
      1 sauter ou bondir hors de, gén., en parl. d’un lion, IL. 5, 142 ; p. ext. s’élancer hors de : τῶν ἄλλων, IL. 23, 399, ou πρὸ τῶν ἄλλων, PLUT. Pel. 32, en avant des autres ; particul. sauter d’en haut, se précipiter : κατὰ τείχους, XÉN. Hell. 7, 2, 6, du haut d’un mur ; fig. ἰὼ δαῖμον, ἵν' ἐξήλου ; (ἐξήλλου Hermann ; ὦ δαῖμον ἐνήλω Nauck) SOPH. O.R. 1311, las ! mon destin, dans quel abîme de maux es-tu plongé ? ;
      2 abs. se déboîter, en parl. d’une articulation, HPC. Art. 811 ; d’un os brisé, PLUT. M. 341 b ; d’une roue qui sort de l’essieu, XÉN. Cyr. 7, 1, 32 ;
      3 sauter, bondir, faire des soubresauts, en parl. de chevaux, XÉN. Cyr. 7, 1, 27 ; fig. en parl. de l’estomac, CALL. Cer. 88 (dout.).

➳ Impf. 3 sg. poét. ἐξάλλετο, CALL. Cer. 88. Ao.1, 3 sg. dor. ἐξάλατο [ᾱᾰ] THCR. Idyl. 17, 100. Ao.2 non att. ; part. homér. ἐξάλμενος, IL. 15, 571 ; 17, 342 ; 23, 399.

'

fut. -αλοῦμαι LXX Mi. 2.12; aor. -ηλόμην S. OT 1311 (lyr.), -ηλάμην Luc. Asin. 53, Dor. -άλατο Theoc. (v. infr.); Ep. aor. part. -άλμενος (v. infr.): — leap out of or forth from, ἐξάλλεται αὐλῆς, of a lion, Il. 5.142; elsewh. used by Hom. only in aor. part. ἐξάλμενος, abs., 15.571; c. gen., προμάχων ἐξάλμενος, τῶν ἄλλων ἐ.
springing out from the midst of…, 17.342, 23.399 (not in Od.); ἐξάλατο ναός Theoc. 17.100; ἐ. κατὰ τοῦ τείχους leap down off…, X. HG 7.2.6; abs., jump, hop off, Ar. V. 130, Act. Ap. 3.8; ὦ δαῖμον, ἵν’ ἐξήλου; to what point didst thou leap forth, i.e. to what misery hast thou come ? S. OT 1311 (lyr.); of fish, leap out of the water, Arist. HA 602a29, cf. 528a32.
start from its socket, be dislocated, of a limb, ἐ. ἔξαλσιν Hp. Art. 46; of a broken bone, Plu. 2.341b; of wheels, start from the axle, X. Cyr. 7.1.32.
leap up, Id. An. 7.3.33; μήκιστα ἐ. Ph. 1.318; of horses, rear, X. Cyr. 7.1.27. ἐξάλλετο γαστήρ swelled, became distended, Call. Cer. 88 (s.v.l.). metaph, ἐ. πρός τι fly off to, have recourse to, Plu. 2.382e.

(ἅλλομαι), heraus-, hervorspringen, Ar. Vesp. 138 ; Xen. Cyr. 8.8.25, vom Wagen springen ; κατὰ τοῦ τείχους Hell. 7.2.6. – Hom. ἐξάλμενος Τρώων, προμάχων, τῶν ἄλλων, aus den Troern hervor zur Schlacht springen, hervorstürmen, Il. 15.571, 17.342, 23.399, wofür Plut. sagt πολὺ πρὸ τῶν ἄλλων ἐξαλλόμενος, Pelop. 32 ; ἰὼ δαῖμον ἵν' ἐξήλλου (mss. ἐξήλου) Soph. O.R. 1311 ; der aor.2 ἔξήλοντο steht auch Plut. Conv. sept. sap. 18 ; aber ἐξήλατο λίθος Marc. 16 ; – auf, in die Höhe springen, Xen. Cyr. 7.1.32, vgl. §.27 u. An. 7.3.33 ; übertr., heftig aufgeregt werden, Callim. Cer. 89. Vom Pferde, anspringen, Sext.Emp. adv. math. 8.271.

ἐξ-άλλομαι
[in LXX for קָלַל (Hab.1:8), etc. ;]
to leap up: Act.3:8.†
(AS)