ἐν·όδιος, ος ou α, ον :
      1 qui se trouve sur la route, IL. 16, 260 ; πόλεις, PLUT. Æmil. 8, villes situées sur le passage (d’une armée, d’un voyageur) ; σύμϐολοι, ESCHL. Pr. 487, présages qu’on rencontre sur la route ; τὰ ἐνόδια (s.-e. δίκτυα) XÉN. Cyn. 6, 9, filet que l’on tend sur la route ;
      2 qui concerne un trajet : ἐν. ὅπλα, DH. 4, 48, armes pour la marche ; τὸ ἐνόδιον, NAZ. 3, 518 Migne, prière avant de se mettre en route ;
      3 protecteur des routes, ép. d’Hermès, THCR. Idyl. 25, 4 ; ἡ ἐνοδία θεός, SOPH. Ant. 1199, la déesse protectrice des routes, càd. Hékatè ; εἰνοδία Ἑκάτη, SOPH. fr. 480 ; abs. ἡ Ἐνοδία, EUR. Hel. 570 ; LUC. Nav. 15, etc. ou ἡ ἐνόδιος, PAUS. 3, 14, 9, m. sign.

➳ Fém. réc. ἐνόδιος, PAUS. l. c. Poét. εἰνόδιος, IL. 16, 260 ; SOPH. l. c. ; EUR. Ion 1048.

Étym. ἐν, ὁδός.

α, ον, Ep. εἰνόδιος, η, ον Il. 16.260, and so Trag. in lyr., in fem. εἰνοδία ; Thess. Ἐννοδία IG 9(2).358, 1286; later ος, ον Paus. 3.14.9: — in or on the way, σφήκεσσιν ἐοικότες… εἰνοδίοις like wasps that have their nests by the way-side, Il. 16.260; ἐ. σύμβολοι omens seen on the way, portending good or ill success, A. Pr. 487; πόλεις Plu. Aem. 8; στάσεις σκηνῶν Id. Ant. 9; ὅπλα for use by the way, D.H. 4.48. Subst. ἐνόδια, τά, nets for stopping the pathways, X. Cyn. 6.9.
blisters caused by walking, Thphr. Sud. 15. epith. of divinities, who had their statues by the way-side or at cross-roads, most freq. of Hecate, εἰνοδίας Ἑκάτης S. Fr. 535.2; also of Persephone, ἐνοδία θεός Id. Ant. 1199; εἰνοδία θυγάτηρ Δάματρος E. Ion 1048; δαίμων ἐνοδία IG 14.1390; and Ἐνοδία alone, Hp. Morb. Sacr. 1, E. Hel. 570, AP 6.199 (Antiphil.), IG ll. cc. ; ἡ Ἐνόδιος Paus. l.c., v.l. in Hp. l.c. ; also of Hermes, Theoc. 25.4, etc.

ion. u. ep. εἰνόδιος, auch bei att. Dichtern, 2 u. 3 Endgn ; im, am Wege ; σφῆκες, die ihr Nest am Wege haben, Il. 16.259 ; σύμβολοι Aesch. Prom. 485 ; sp.D.; auch in Prosa, ὅπλα, die man auf dem Marche mit sich führt, Dion.Hal. 4.48, τὰ ἐνόδια, sc. δίκτυα, die auf die Wege gestellt werden, Xen. Cyn. 6.9 ; πόλεις ἐνόδιαι, am Wege gelegen, Plut. Aem. 8. – Bes. von Göttern, den Weg beschützend, Ἑρμῆς Theocr. 25.4 u. A.; ἡ ἐνοδία θεός Soph. Ant. 1184 ist Hekate, die Plat. ἐνοδίαν δαίμονα nennt, Legg. XI.914b ; vgl. Inscr. 26 ; auch allein Ἐνοδία, Eur. Hel. 570 ; vgl. Polyaen. 8.43.1 ; Paus. 3.14.9. Bei Antiphil. 5 (VI.199) Artemis.