ἐν·οχλέω-ῶ (impf. ἠνώχλουν, f. ἐνοχλήσω, ao. ἠνώχλησα, pf. ἠνώχληκα ; pass. f. ἐνοχληθήσομαι, ao. ἠνωχλήθην, pf. inus.) causer de la gêne, gêner, troubler, avec le dat. XÉN. An. 2, 5, 13 ; 3, 4, 21 ; ISOCR. 42 c ; DÉM. 30, 6 ; rar. l’acc. XÉN. Mem. 3, 8, 2 ; PLAT. 1 Alc. 104 d ; avec un acc. neutre : ὅσα ἠνώχλησεν, DÉM. 519, 15, tout le trouble qu’il a causé ; avec un part. ἠνώχλει λέγων, XÉN. Cyr. 5, 3, 36, il causait du trouble en disant, etc. ; au pass. être troublé, gêné, XÉN. Cyr. 5, 4, 34 ; DÉM. 347, 18 ; ESCHN. 59, 39.

➳ Part. f. moy. au sens pass. ἐνοχλησόμενος, APP. Civ. 1, 36 ; GAL. 3, 933. Act. prés. 2 sg. éol. ἐνόχλης (var. ἐνοχλεῖς ; sel. d’autres, ἐννοχλεῖς) [ε̄ο̆] THCR. Idyl. 29, 36.

Aeol. and poet. 2 sg. ἐννοχλεῖς Theoc. 29.36; impf. with double augm. ἠνώχλουν X. Cyr. 5.3.56, Isoc. 5.53, etc. ; fut. ἐνοχλήσω Id. 15.153; aor. ἠνώχλησα D. 19.206; pf. ἠνώχληκα Id. 21.4; — Pass., fut. -ηθήσομαι D.H. 10.3, Polystr. p. 8 W. ; also -ήσομαι (in pass. sense) Id. p. 6 W., App. BC 1.36, Gal. UP 11.19 (as v.l.); aor. part. ἐνοχληθείς Hp. Coac. 510; pf. ἠνώχλημαι (παρ-) D. 18.50: — trouble, annoy, τινά Pl. Alc. 1.104d, Diod.Com. 2.18, X. Mem. 3.8.2, etc. ; simply, address, PMagLeid. W. 3.34; — Pass., to be troubled or annoyed, X. Cyr. 5.44.34, D. 19.20; ἡ ἐκκλησία ἠνωχλεῖτο Aeschin. 3.43; to be unwell, LXX Ge. 48.1, al. ; of a horse, PPetr. 3 p. 73 (iii BC); to be overburdened with work, PHamb. 27.18 (iii BC), etc. c. dat., give trouble or annoyance to, Lys. 24.21; τοῖς ἀκούουσιν Isoc. 4.7; τῇ ὑμετέρᾳ εὐδαιμονίᾳ X. An. 2.5.13, cf. Amphis 15, Epicur. Nat. 11.10; ἠνώχλει ἡμῖν D. 3.5, etc. abs., to be a trouble, a nuisance, Hp. Aph. 2.50, Ar. Ra. 708, Epicur. Ep. 3 p. 61U., etc. ; with neut. Adj., ὅσα… ἠνώχλησεν all the trouble he has given, D. 21.15; c. part., τὸ δὲ μὴ οὐκ ἠνώχλει λέγων X. Cyr. 5.3.56.
worry about, fuss over, τὰς ἀρετὰς τὰς ὑπὸ τούτων ἐνοχλουμένας Diog.Oen. 25. — Prose word, sts. used in Com., never in Trag.

zur Last fallen, belästigen, beunruhigen ; gew. τινί, z.B. τοῖς ἀκούουσιν Isocr. 4.7 ; ἠνώχλουν ταῖς πόλεσιν 5.53 ; ἔθνη ἐνοχλοῦντα τῇ ὑμετέρᾳ εὐδαιμονίᾳ Xen. An. 2.5.13 ; Ggstz πρὸς ἡδονήν ἐστι, Dem. 18.4 ; Sp., wie Strat. 1 (XII.1); seltner τινά, Plat. Alc.I, 104d, wie Xen. Mem. 3.8.2 ; Dem. 23.4 ; Diod. com. Ath. VI.239 (v. 18); σὺ μηδὲν ἐνόχλει μήτε σαυτὸν μήτ' ἐμέ Nicomach. Ath. VII.291 (v. 41); pass., ὅσα ἐνοχλεῖσθαι, im Ggstz von ὅσα ὠφελεῖσθαι, Xen. Cyr. 5.4.34 ; ἡ ἐκκλησία ἠνωχλεῖτο Aesch. 3.44 ; Sp., wie DS, ὑπὸ ψύχους 2.56 ; absol., Ar. Ran. 708 ; Xen. Cyr. 8.3.9 ; c. partic., μὴ οὐκ ἠνώχλει λέγων 5.3.56. Ueber das doppelte Augment bei den Attikern vgl. diese Beispiele u. ἠνώχληκε Dem. 21.4.

ἐν-οχλέω, -ῶ
(< ὄχλος), [in LXX for חָלָה ;]
to trouble: with accusative, Heb.12:15. Pass., before ἀπό, Luk.6:18.†
(AS)