ἐν·ισχύω :
      1 intr. avoir ou prendre de la force dans, dat. ARSTT. Nic. 10, 9, 14 ; TH. fr. 1, 65 ; abs. ARSTT. P.A. 2, 7, 17 ; TH. C.P. 5, 9, 3 ; ἐνίσχυσεν ὡς, DS. 5, 57, cette croyance s’affermit dans les esprits que, etc. ;
      2 tr. fortifier, HPC. Lex. 2, 26.

strengthen, confirm, ὁ χρόνος ταῦτα ἐνισχύσει πάντα Hp. Lex 3; ἄγγελος ἐνισχύων αὐτόν Ev. Luc. 22.43; — Pass., Jul. Gal. Fr. 7. intr., prevail in or among, ἐν ταῖς πόλεσι ἐνισχύει τὰ νόμιμα Arist. EN 1180b4; abs., Id. PA 653a31 al. ; τοῦτ’ ἐνισχύειν ἑκάστῳ Thphr. Sens. 63, cf. 67; παρά τισιν ἐ. ἐν παροιμίας μέρει D.S. 20.58; ἐνίσχυσεν ὡς.
the opinion prevailed that…, Id. 5.57.

1) worin erstarken, stark sein ; ἐν ταῖς πόλεσιν ἐνισχύει τὰ νόμιμα Arist. Ethic. 10.9 ; Sp., wie DS. 20.58 ; ἐνίσχυσεν ὡς, es ward herrschende Meinung, daß, 5.57.
2) darin befestigen, stärken, Hippocr.

ἐν-ισχύω
[in LXX for חָזַק, etc. ;]
to strengthen: in spiritual sense, Luk.22:43; pass., Act.9:19 (Rec. ἐνισχύσεν, became strong, as in LXX, Gen.12:10 48:2, al.).†
(AS)