ἐν·ηής, ής, ές :
      1 de bonne volonté, doux, aimable, IL. 17, 204, etc. ; OD. 8, 200 ; HÉS. Th. 651 ; A.RH. 2, 1199 ;
      2 en parl. des constellations, propice, favorable, MAX. π. κατ. 262.

➳ Nom. pl. ion. ἐνηέες, OPP. H. 2, 644 ; épq. ἐνηῆες, OPP. C. 2, 89.

Étym. p.-ê. R. indo-europ. *h₂eu-, jouir, désirer, cf. lat. aveō, sscr. āvay-, ou R. *h₁euH-, aider, assister, cf. sscr. ávas-.

ές, Ep. Adj. kind, gentle, ἑταῖρον… ἐνηέα τε κρατερόν τε Il. 17.204; ἑτάροιο ἐνηέος ὀστέα λευκά 23.252; ἑταῖρον ἐ., of Athena, Od. 8.200; μευ ἀεὶ μέμνησαι ἐνηέος Il. 23.648; φιλότητος ἐνηέος Hes. Th. 651; later in nom. ἐνηής IG 14.1648.8; etym. of Ἐνυώ, Corn. ND 21; pl., ἐνηῆες Opp. C. 2.89; ἐνηέες Id. H. 2.644; of stars, propitious, Max. 262, al.
(ἐν and -ηής, cf. Skt. ávas ΄help΄, ΄favour΄, ávati ΄he helps΄.)

ές (Ggstz ἀπηνής, also statt ἐνηνής), wohlwollend, mild u. freundlich, VLL πρᾷος, προσηνής, ἀγαθός ; ἑταῖρος Il. 21.96, 12.204, Od. 8.200 ; φιλότης Hes. Th. 651 ; ähnl. bei sp.D., wie Ap.Rh. 2.1199 ; Opp. Cyn. 2.89 in der Form ἐνηῆες.