'ἐν·δέχομαι, ion. ἐνδέκομαι (f. -δέξομαι) :
   I au sens act. :
      1 prendre sur soi, acc. HDT. 6, 11 ; DÉM. 352, 26 ;
      2 accueillir, admettre, accepter, acc. HDT. 1, 60 ; 3, 80, etc. ; THC. 3, 82 ; 8, 50 ; AR. Eq. 632, Th. 1129 ; avec une prop. inf. admettre que, croire que, HDT. 3, 115 ; avec un suj. de chose : μεταϐολὴν ἐνδ. PLAT. Phæd. 78 d, admettre un changement, être exposé à changer ; καθ' ὅσον φύσις ἐνδέχεται, PLAT. Tim. 69 a, autant que le permet la condition humaine ;
   II au sens pass. être admissible, être permis, possible : ἃ ἐνδέχεται, THC. 4, 18, ce qui est possible ; partic. ἐνδεχόμενος, η, ον, possible ; αἱ ἐνδ. τιμωρίαι, LYCURG. 164, 38, les pénalités possibles ; τῆς ἐνδ. εὐδαιμονίας, ARSTT. Pol. 7, 2, 17, du bonheur possible ; avec un inf. τὰ ἐνδεχόμενα εἶναι καὶ μὴ εἶναι, ARSTT. G.A. 2, 1, 2, les choses qui peuvent être ou ne pas être, les choses contingentes ; impers. ἐνδέχεται, il est permis ou possible ; τινι, XÉN. Hier. 4, 9 ; DÉM. 859, 15, à qqn ; avec une prop. inf. il est permis ou possible de ou que, THC. 1, 124, 140, etc. ; καθ' ὅσον ἐνδέχεται, PLAT. Phædr. 271 c ; ou εἰς ὅσον ἐνδέχεται, PLAT. Rsp. 501 c ; μέχρις οὗ ἐνδέχεται, ARSTT. Rhet. 1, 1, 14 ; ὡς ἐνδέχεται μάλιστα, POL. 3, 49, 1, autant qu’il est possible ; et au partic. εἰς τὸ ἐνδεχόμενον, HYPÉR. (STOB. Fl. 124, 36) ; εἰς τοὐνδεχόμενον, PLUT. M. 2 c ; ἐκ τῶν ἐνδεχομένων, XÉN. Mem. 3, 9, 4 ; DS. 1, 54, autant que faire se peut.'

Ion. ἐνδέκομαι, fut. -ξομαι, take upon oneself, ταλαιπωρίας Hdt. 6.11.
accept, admit, approve, τὸν λόγον Id. 1.60; τοὺς λόγους Id. 5.92. a, 96, al., Ar. Eq. 632; τὰ λεγόμενα Th. 3.82; τὴν συμβουλίην Hdt. 7.51; διαβολάς Id. 3.80; ἀπόστασιν, = τὸν περὶ ἀποστάσιος λόγον, ib. 128; so ἐ. [τὴν τοῦ Ἀλκιβιάδου κάθοδον] Th. 8.50. in Hdt. freq.
give ear to, believe, mostly with a neg., ἀρχὴν… οὐδὲ ἐ. τὸν λόγον 5.106; τοῦτο δὲ οὐκ ἐ. ἀρχήν 4.25, cf. 3.73, 7.237; c. inf., believe that…, οὐ γὰρ ἔγωγε ἐ. Ἠριδανόν τινα καλέεσθαι ποταμόν 3.115. abs., give ear, attend, σὺ δ’ ἐνδέχου E. Andr. 1238, cf. Pl. Cra. 428b; περί τινος οὐδ’ ὁπωσοῦν ἐ. refuse to hear a word about it, Th. 7.49. of things, admit, allow of, τὸ προμηθὲς λογισμὸν οὐκ ἐνδέχεται περί τινος Id. 4.92; μεταβολήν, ἀλλοίωσιν ἐ., Pl. Phd. 78d; καθ’ ὅσον φύσις ἐνδέχεται, quantum recipit humana condicio, Id. Ti. 69a, cf. Sph. 254c; c. inf., τὸ ναυτικὸν… οὐκ ἐνδέχεται ἐκ παρέργου μελετᾶσθαι does not admit of being practised, Th. 1.142, cf. Pl. Ti. 90c, Lg. 834d; ὅσων αἱ ἀρχαὶ μὴ ἐνδέχονται ἄλλως ἔχειν Arist. EN 1139a7. abs., to be possible, ἃ πολλὰ ἐνδέχεται Th. 4.18; ἐὰν ἐνδεχόμενον ᾖ if it be possible, PGrenf. 2.14.4 (iii BC); freq. in Arist., APr. 25a38, al. ; ἐνδέχεσθαι ἢ εἶναι οὐδὲν διαφέρει ἐν τοῖς ἀιδίοις Ph. 203b30; ἐ. μέν, οὐ μὴν ἀναγκαῖον Pol. 1275b6; esp. in part. ἐνδεχόμενος, η, ον, possible, ἐκ τῶν ἐνδεχομένων by all possible means, X. Mem. 3.9.4, D.S. 1.54; αἱ ἐ. τιμωρίαι Lycurg. 119; τὴν ἐ. ἀϊδιότητα Jul. Or. 4.157b; εἰς τὸ ἐ. so far as possible, Hyp. Epit. 41; and freq. in Arist., τὸ ἐ. ἀληθές Metaph. 1009b34; τῆς ἐ. αὐτοῖς εὐδαιμονίας μετέχειν Pol. 1325a10; ζωῆς τῆς ἐ. ἀρίστης ib. 1328a36, al. ; freq. c. inf., τὰ ἐ. καὶ εἶναι καὶ μὴ εἶναι contingent events, GA 731b25, cf. Metaph. 1050b11; τὰ ἐ. ἄλλως ἔχειν EN 1134b31, al. ; τὰ μὴ ἐ. αὐτῷ πρᾶξαι ib. 1140a32, al. ἐνδέχεται impers., it admits of being, it is possible that…, c. acc. et inf., Th. 1.124, 140, etc. ; εἴπερ ἐνεδεχετο (sc. γράφειν) D. 18.239; καθ’ ὅσον ἐνδέχεται Pl. Phdr. 271c; εἰς ὅσον ἐ. Id. R. 501c; ὅσα ἐ. Arist. Rh. 1354a32; μέχρι οὗ ἐ. ib. 1355b13; ὡς ἐ. μάλιστα Plb. 3.49.1; acc. abs., ὥσπερ ἐνδεχόμενον εἶναι, = ὥσπερ εἰ ἐνδέχοιτο, Arist. GA 765b23; gen. abs., ἐνδεχομένου where possible, Id. PA 683a20. c. dat. pers., it is allowed, X. Hier. 4.9, D. 29.50.

ion. ἐνδέκομαι, an-, aufnehmen ; auf sich nehmen, ταλαιπωρίας Her. 6.11 ; αἰτίαν, durch das folgde καί φησιν αὐτὸς αἴτιος γεγενῆσθαι erkl., Dem. 19.37 ; bes. annehmen, zulassen, genehmigen, λόγους τινός Her. 7.236 ; ἀπόστασιν, sich zum Abfall verstehen, 3.128 ; Ar. Eq. 632 ; τὰ ἀπὸ τῶν ἐναντίων καλῶς λεγόμενα Thuc. 3.31 ; λογισμόν 4.10 ; absolut, εἰ μὲν ἐνδέχεσθε καὶ βούλεσθέ μοι χρῆσθαι προθύμῳ Eur. Heracl. 549 ; ἐὰν ἡ φύσις ἐνδέχηται καὶ μὴ δυσχεραίνῃ Plat. Legg. VIII.834d ; μεταβολήν Phaed. 78d. Anhören, Eur. Andr. 1238. – Häufig impers., es ist zulässig, geht an, ist möglich, vgl. Plut. fat. 6 ; καθ' ὅσον u. εἰς ὅσον ἐνδέχεται, Plat. Phaedr. 271c, Rep. VI.501c ; τοῖς φαύλοις ἐνδέχεται τὰ τυχόντα ποιεῖν, die Schlechten können tun, Isocr. 1.48 ; αὐτῷ ἐλθεῖν Dem. 32.25, vgl. 27.12, 29.50 ; οὐκ ἐνδέχεται ζῆν ἄνευ κακοῦ τινος τοῦτον Diphil. Ath. VI.227 (v. 12). Oft bei Arist.; δοκεῖ ἐνδέχεσθαι Eth. Nic. 1.5.6 ; τὰ ἐνδεχόμενα ἄλλως ἔχειν, was auch anders sein kann, 6.6 ; εἰς τὸ ἐνδεχόμενον, nach Möglichkeit, Hyperid. bei Stob. Flor. 124.36 ; Plut. educ.lib. 4 ; ἐκ τῶν ἐνδεχομένων Xen. Mem. 3.9.4 ; DS. 1.54 ; κατὰ τὸ ἐνδ. D.L.; ἐφ' ὅσον ἦν ἐνδεχόμενον DS. 1.93 ; – αἱ ἐνδεχόμεναι τιμωρίαι, die statthaften Strafen, Lycurg. 119 ; Sp.

έν-δέχομαι
[in LXX: Psa.119:122 (עָרַב), 2Ma.11:18 * ;]
__1. to admit, approve.
__2. to be possible; impers., ἑνδέχεται, it is possible: with accusative and inf., Luk.13:33 (Cremer, 687).†
(AS)