[ᾰ] (impf. ἐνάριζον, f. ἐναρίξω, ao. ἐνάριξα, pf. inus.) :
      1 dépouiller : τινά τι, IL. 17, 187, 413, qqn de qqe ch. ;
      2 p. ext. tuer dans un combat, HÉS. Sc. 194 ; d’où tuer en gén. IL. 1, 191 ; PD. N. 6, 54 ; ESCHL. Ag. 1644 ; Q. SM. 7, 693 ; fig. νὺξ ἐναριζομένα (dor.) SOPH. Tr. 94, nuit qui s’achève ;

Moy. (f. ἐναρίξομαι, ao. ἐναριξάμην) tuer dans un combat, OPP. C. 2, 20 ; SIB. 3, 468.

➳ Impf. ἐνάριζον, IL. 12, 195, etc. Ao. réc. ἠνάριξα, LYC. 486 et ἠνάρισα, ANACR. 100. Moy. réc. (v. ci-dessus).

Étym. ἔναρα.

Il. 1.191, etc. ; impf. ἠνάριζον A. Ag. 1644; Ep. ἐνάριζον (v. infr.); fut. -ίξω (ἐξ-) Il. 20.339; aor. Ep. and Lyr. ἐνάριξα 22.323, Pi. N. 6.52, later ἠνάριξα Lyc. 486, ἠνάρισα AP 7.226 (Anacr.); — Med., aor. ἐναρίξατο Opp. C. 2.20; — Pass., S. Tr. 94 (lyr.); aor. ἠναρίσθην ; pf. ἠνάρισμαι (v. κατ-): — strip a slain foe of his arms (< ἔναρα), c. dupl. acc., ἔντεα… τὰ Πατρόκλοιο βίην ἐνάριξα Il. 17.187; ἀλλήλους ἐνάριζον ib. 413; hence, slay in fight, Hes. Sc. 194; generally, slay, Il. 1.191, A. l.c. ; — in Pass., νὺξ ἐναριζομένα when dying, i.e.
when yielding to day, S. l.c. ; cf. ἐναίοω.

fut. ἐναρίξω, aor. ἐνάριξα Il. 17.187, ἐνάριξον Soph. O.C. 1733, ἠνάρισεν Anacr. ep. 13 (VII.226); eigentlich nur = dem im Kampfe getöteten Feinde die Rüstung (ἔναρα) abnehmen ; sodann allgemeiner (katachrestisch) = töten. Daß nicht letzteres die Grundbedeutung ist, sondern ersteres, erhellt z.B. aus Il. 17.187 ἔντεα καλά, τὰ Πατρόκλοιο βίην ἐνάριξα κατακτάς. Vgl. Il. 1.191, 11.337, 16.731. Homerische Kompos. ἀπεναρίζω und ἐξεναρίζω, nachhomerisch κατεναρίζω. Vgl. auch s.vv. ἔναρα u. ἐναίρω u. Lehrs Aristarch. ed. 2 p. 145. – Εἵματα Oppian. H. 2.416 ; – τινὰ ἀκμᾷ ἔγχεος Pind. N. 6.54 ; Aesch. Ag. 1628 u. sp.D., wie Qu.Sm. 7.693 ; – νὺξ ἐναριζομένα, die Nacht, die ihres Sternschmuckes beraubt wird, hinschwindet, Soph. Tr. 94.