ἐναντιόομαι-οῦμαι (impf. ἠναντιούμην, f. ἐναντιώσομαι, ao. ἠναντιώθην, pf. ἠναντίωμαι ou ἐνηντίωμαι) :
      1 s’opposer à, càd. agir ou parler contre : τινι, HDT. 7, 10 et 49 ; SOPH. Ph. 639 ; THC. 1, 127 ; PLAT. Phæd. 94 b ; AND. 9, 32 ; ou πρός τινα, PLUT. Cam. 39, etc. contre qqn ; πρός τι, PLAT. Crat. 390 e ; POL. 16, 12, 5 ; PLUT. Per. 29, s’opposer à qqe ch. ; τί τινι, THC. 2, 40 ; AR. Av. 385 ; τινί τινος, THC. 1, 136 ; ou περί τινος, LYS. 131, 16 ; ὑπέρ τινος, LYS. 158, 33, combattre ou contredire qqn en qqe ch., au sujet de qqe ch. ; ἐν. τινι avec un inf. PLAT. Ap. 31 d, s’opposer à ce que qqn, etc. ; οὐκ ἐναντιώσομαι τὸ μὴ οὐ γεγωνεῖν, ESCHL. Pr. 786, je ne refuserai pas de dire ; avec une prop. inf. DÉM. 519, 19, s’opposer à ce que ; avec une nég. ἐν. μὴ οὐχὶ εἶναι, PLAT. Conv. 197 a, s’opposer à ce que qqe ch. soit ;
      2 en parl. de choses, être contraire : en parl. du vent, SOPH. Ph. 643 ; HPC. Aër. 285 ; en parl. d’événements, de circonstances, THC. 8, 23.

➳ Prés. part. ion. ἐναντιεύμενος, HDT. 7, 49. Fut. pass. au sens moy. ἐναντιωθήσομαι, DH. 4, 51 ; DS. 3, 6 ; pf. ἐνηντίωμαι, AR. Av. 385.

Étym. ἐναντίος.

Ion. part. ἐναντιεύμενος Hdt. 7.49; impf. ἠναντιούμην Th. 1.127, etc. ; — Med., fut. -ώσομαι A. Pr. 786, Ar. Pax 1049, etc. ; — Pass., fut. ἐναντιωθήσομαι LXX 4 Ma. 5.26, D.H. 4.51; aor. ἠναντιώθην And. 1.67, Pl. Ap. 32b, etc. ; pf. ἠναντίωμαι Th. 2.40 codd., etc., but in Ar. Av. 385 the metre requires ἐνηντίωμαι : — set oneself against, oppose, withstand, τινί And. 1.67, cf. Hdt. 7.49, Th. 1.127, Ar. Av. 385, Pax 1049; also ἐ. ὑπὲρ τῆς ἐλευθερίας Lys. 13.17; ὑπὲρ ὑμῶν Id. 20.8; τινί τινος Th. 1.136, X. An. 7.6.5; abs., Th. 4.21; c. inf., οὐκ ἐναντιώσομαι τὸ μὴ οὐ γεγωνεῖν I will not refuse to speak, A. Pr. 786; τοὺς χορευτὰς ἐναντιούμενος ἡμῖν ἀφεθῆναι τῆς στρατείας D. 21.15.
contradict, gainsay, E. Alc. 152; πρός τι Pl. Cra. 39ce, etc. ; c. inf., τοῦτο… μοι ἐ. τὰ πολιτικὰ πράττειν Id. Ap. 31 d; with a neg., τίς ἐναντιώσεται μὴ οὐχὶ… εἶναι ; Id. Smp. 197a. of the wind, to be adverse, οὐκ ἔστι λῃσταῖς πνεῦμ’ ἐναντιούμενον S. Ph. 643; of circumstances, Th. 8.23; ἄνεμοι ἐ. ἀλλήλοις Hp. Aër. 8. τὰ ἐς ἀρετὴν ἐνηντιώμεθα τοῖς πολλοῖς in respect of goodness we are the opposile of most men, Th. 2.40; behave in the opposite way, Meno Iatr. 15.41.
Astrol., to be in diametrical aspect, Vett.Val. 126.5. (Act. only in doubtful form ἐναντιόωντα Man. 4.473.)

mit aor. pass. (auch ἐναντιωθήσομαι, = ἐναντιώσομαι, Luc. nav. 32 ; perf. ἐνηντίωμαι mit abweichendem Augm. Ar. Av. 385), sich widersetzen, entgegen sein, widersprechen ; τινί, Her. 7.10, 49 ; Soph. Phil. 639 ; Ar. Pax 1014 ; oft in att. Prosa, z.B. Thuc. 1.127 ; Plat. Phaed. 94b ; οὐδ' ἄλλο σοί πω πρᾶγμα ἠναντιώμεθα Ar. Av. 385 ; τὰ εἰς ἀρετὴν ἠναντιώμεθα τοῖς πολλοῖς Thuc. 2.40, wir handeln entgegengesetzt ; χρείας τινὸς καὶ οὐκ εἴς τι ἐναντιωθῆναι, wegen eines Interesses, 1.136 ; περί τινος, Xen. An. 7.6.5 (wo in guten mss. περί fehlt); Lys. 13.17 ; ὑπέρ τινος, 20.8 ; πρός τι, Plat. Cratyl. 390e ; Pol. 16.12.5 ; Plut. Pericl. 29 ; πρός τινα, Cam. 39 u. a.Sp.; – ὑμῖν, μηδὲν ποιεῖν παρὰ τοὺς νόμους Plat. Apol. 32b ; τίς ἐναντιώσεται, μὴ οὐχὶ εἶναι σοφίαν Symp. 197a ; Aesch. Prom. 788 οὐκ ἐναντιώσομαι τὸ μὴ οὐ γεγωνεῖν, ich werde nicht entgegen sein, zu sagen ; ohne μή Plat. Apol. 31d.

1. Dep:
2. to set oneself against, oppose, withstand , τινι (Herdotus Historicus), etc.; οὐκ ἐναντιώσομαι τὸ μὴ οὐ γεγωνεῖν I will not refuse to speak, (Aeschulus Tragicus); τοῦτό μοι ἐναντιοῦται πράττειν this prevents me from doing, (Plato Philosophus)
3. to contradict, gainsay , (Euripides), etc.
4. of the wind, to be adverse , (Sophocles Tragicus) (ML)