ἐν·έχω (f. ἐνέξω, ao.2 ἐνέσχον ; pass. f. de forme moy. ἐνέξομαι, ao.1 ἐνεσχέθην, ao.2 ἐνεσχόμην) :
   I tr.
      1 garder dans : χόλον τινί, HDT. 1, 118, etc. conserver dans son cœur du ressentiment contre qqn ;
      2 retenir dans, d’où au pass. ἐνέχεσθαι, être retenu dans (un lien, une entrave, etc.) dat. HDT. 2, 121 ; XÉN. An. 7, 4, 17 ; AR. Eccl. 357 ; fig. ἐν θωΰματι, HDT. 7, 128, être saisi d’admiration ; ἐν κακῷ, HDT. 9, 37, être plongé dans le malheur ; ou simpl. avec le dat. ὅρκοις, PAUS. 3, 24, 7, être lié par des serments ; p. suite, être exposé ou soumis à : ζημίᾳ, PLAT. Leg. 935 c ; αἰτίᾳ, PLAT. Crit. 52 a, être atteint par une peine, une accusation ;
      3 (au pass.) se maintenir dans, avec ἐν et le dat. PLAT. Theæt. 147 d ;
      4 (au pass.) être rencontré par : ἀγγελίᾳ, PD. P. 8, 70, par une nouvelle, recevoir une nouvelle ;
   II intr.
      1 s’enfoncer dans, se fixer dans : εἴς τι, XÉN. Cyn. 10, 7 ; κατά τι, PLUT. Pomp. 71, dans qqe ch. ;
      2 fig. s’attacher : τινί, SPT. Gen. 49, 23 ; NT. Marc. 6, 19 ; Luc. 11, 53, à qqn pour lui nuire, s’acharner après qqn.

hold or keep fast within, χόλον ἐνέχειν τινί harbour a grudge against one, Hdt. 1.118, 6.119 (v. 11.2). Pass., with fut. and aor. Med. (v. infr.), to be held, caught, entangled in, c. dat., τῇ πάγῃ Id. 2.121. β’ ; ἐνεχομένων τῶν πελτῶν τοῖς σταυροῖς X. An. 7.4.17; ἐν τοῖς τῆς νεὼς σκεύεσι Pl. La. 183e. metaph, ἐ. ἀπορίῃσι Hdt. 1.190; φιλοτιμίᾳ E. IA 527; ὀργαῖς πολυχρονίοις Phld. Ir. p. 63 W. ; ἐν ἄγεϊ Hdt. 6.56; ἐν ταῖς αὐταῖς δυσχερείαις Arist. Cael. 309a29; ἐν θώματι ἐνέσχετο was seized with wonder, Hdt. 7.128.
to be liable or subject to, οὐ δικαίοις Ζεὺς ἐνέξεται λόγοις A. Supp. 169 (Pors. for ἐνεύξεται, lyr.), cf. And. 1.44; πράγμασιν, λειτουργίαις, BGU 473.7 (ii AD), PFlor. 382.31 (iii AD), etc. in legal formulae, ἐν ἐπιάρῳ κ’ ἐνέχοιτο SIG 9.9 (Elis, vi BC); ἐ. ἀρᾷ Διός Pl. Lg. 881d (in tmesi, ἐν τἠπαρῇ ἔχεσθαι SIG 38.34 (Teos, v BC)); ζημίᾳ, αἰτίᾳ, Pl. Lg. 935c, Cri. 52a; τοῖς ἐσχάτοις ἐπιτιμίοις D. 51.11; ἐν τοῖς αὐτοῖς ἐπιτιμίοις Aeschin. 3.175; νόμῳ Schwyzer 634 B 49 (Nesus, iv BC, prob.), Plu. TG 10; ἐν τοῖς αὐτοῖς νόμοις Pl. Lg. 762d; νοθείᾳ in an imputation of bastardy, Plu. Them. 1; ἱεροσυλίαις PTeb. 5.5 (ii BC); abs., ἐὰν ἐνσχεθῶσι PSI 3.168 (ii BC). in good sense, ἐνέχεσθαι ἀγγελίᾳ meet with a message, Pi. P. 8.49. in aor., come to a standstill, ἔν τινι Pl. Tht. 147d. intr., enter in, pierce, εἴς τι X. Cyn. 10.7.
to be urgent against, τινί LXX Ge. 49.23, Ev. Marc. 6.19, Ev. Luc. 11.53.

(ἔχω), darin haben, festhalten ; χόλον τινί, dauernden Groll gegen Jemanden in sich hegen, Her. 1.118 u. öfter ; pass. mit fut. ἐνέξομαι, aor. ἐνεσχέθην u. ἐνεσχόμην, in Etwas, von Etwas gehalten werden, τῇ πάγῃ 2.121, wie ἐνσχεθεὶς ὥσπερ δεσμῷ Plut. Philop. 6 ; übertr., unterworfen sein einer Sache, durch sie gefesselt werden, οὐ δικαίοις Ζεὺς ἐνέξεται λόγοις Aesch. Suppl. 160 ; τύχᾳ ἐνέχει Soph. Phil. 1086, nach Hermanns Emend. für ἔχει, du wirst gefesselt ; φιλοτιμίᾳ ἐνέχεται Eur. I.A. 527 ; vgl. Pind. P. 8.51 ; ἐν θωύματι μεγάλῳ ἐνέσχετο Her. 7.128, 9.37, er staunte ; ἐν ἀπορίῃσι, ἐν κακῷ, 4.131, 9.37 ; ὀνείδει, ἀρᾷ, behaftet, belastet damit, Plat. Legg. VII.808e, IX.881d, wie ἐν τῷ ἄγεϊ, mit dem Fluche belastet, Her. 6.56 ; ἐν τοῖς νόμοις Plat. Legg. VI.762d, wie ζημίᾳ, αἰτίαις, XI.935c, Crit. 52a, vgl. ἔνοχος ; so Folgde, bes. Redner, z.B. τοῖς ἐπιτιμίοις ἐνέξεται, unterworfen sein, Dem. 51.11 ; ἐν τοῖς αὐτοῖς ἐπιτιμίοις ἐνέχεσθαι Aesch. 3.175 ; Sp., wie νόμῳ Plut. T.Gracch. 10 ; νοθείᾳ, von dem Vorwurfe der Unechtheit getroffen, Them. 1 ; – eigtl. ἐνέσχετο ἐν τοῖς τῆς νεὼς σκεύεσι, er verwickelte sich darin, Plat. Lach. 183e ; ἐνεχομένων τῶν πελτῶν τοῖς σταυροῖς, blieben darin hangen, Xen. An. 7.4.17 ; ἐν ταύτῃ ἐνέσχετο, bei dieser blieb er stehen, Plat. Theaet. 147d. – Intr., darin haften, stecken bleiben, ἡ αἰχμὴ κατὰ τὸ ἰνίον Plut. Pomp. 71 ; hineinfallen, Xen. Cyn. 10.7. – Im NT = Einem aufsäßig sein.

ἐν-έχω
[in LXX: Gen.49:23 (סָתַם), Eze.14:4, 7, 3Ma.6:10 * ;]
__1. to hold in; pass., to be held, entangled: with dative of thing(s); jig., ζυγῷ δουλείας, Gal.5:1 (cf. MM, Exp., xii); θλίψρεσιν, 2Th.1:4 (cf. ἀσεβείσιν, 3Mac, l.with).
__2. to set oneself against, be urgent against (as Ge, l.with; for con­struction, see Swete, Mk., l.with): Mrk.6:19, Luk.11:53.†
(AS)