ἐν·έπω, c. ἐννέπω (seul. prés. ind. 3 pl. dor. ἐνέποισι, PD. N. 6, 61, part. fém. dor. ἐνέποισα, PD. I. 8, 46).

Étym. cf. ἐνίπτω et ἐνίσπω.

lengthd. ἐννέπω, both forms in Hom. and Pi. (ἐνν- P. 9.96, ἐν- N. 6.59), ἐνν- Sappho Supp. 4.2; in Trag. only ἐνν, exc. in lyr., as Hipp. 572, 580 (anap.), Heracl. 95 (lyr.), al. ; pres. is used by Hom. only in imper. ἔννεπε, opt. ἐνέποιμι Od. 17.561, part. ἐνέπων, also 3 sg. impf. ἔννεπε· pres. ind. not before Pi. ll. cc. ; inf. Boeot. ἐνέπιν Corinna Supp. 2.73; impf. ἤνεπον Pi. N. 10.79, Oall. Fr. 1.58P. ; aor.2 ἔνισπον, ἔνισπες Il. 24.388, ἔνισπε 2.80; imper. ἐνίσπες Il. 11.186, 14.470, Od. 3.101, A.R. 1.487, ἔνισπε Od. 4.642, A.R. 3.1; subj. ἐνίσπω Il. 11.839; opt. ἐνίσποις, οι, Od. 4.317, Il. 14.107; inf. ἐνισπεῖν Od. 4.323; fut. ἐνισπήσω 5.98, ἐνίψω 2.137, al. Pres. ἐνίσπω in later Poets, as Nic. Th. 522, D.P. 391: — tell or tell of, Διὸς δέ σφ’ ἔννεπε μῦθον Il. 8.412; τὸν Ἕκτορι μῦθον ἐνίσπες 11.186; νημερτέα πάντ’ ἐνέποντα Od. 17.549; εἴ τινά μοι κληηδόνα πατρὸς ἐνίσποις if thou couldst tell me any tidings of my father, 4.317; ἄνδρα μοι ἔννεπε tell me the tale of…, 1.1; τίς… ἄριστος ἔην, σύ μοι ἔννεπε, Μοῦσα Il. 2.761; μνηστήρων… θάνατον καὶ κῆρ’ ἐνέπουσα Od. 24.414; abs., tell news or tales, πρὸς ἀλλήλους ἐνέποντε 23.301, cf. S. El. 1439 (lyr.); freq. in Tragg., who use ἐννέπω as a pres. to the aor. εἰπεῖν (aor. ἔνισπον only in imper. ἔνισπε A. Supp. 603, inf. ἐνισπεῖν E. Supp. 435); ἐνν. τινὶ ὅτι… S. El. 1367. simply, speak, μύθοισι σκολιοῖς ἐνέπων Hes. Op. 194, cf. A. Ch. 550; πρὸς τίν’ ἐννέπειν δοκεῖς· S. Tr. 402. c. acc. et inf., bid one do so and so, Pi. P. 9.96, S. OT 350, OC 932.
call, name, ἀγώνων, τοὺς ἐνέποισιν ἱερούς Pi. N. 6.59; ἐνν. τινὰ δοῦλον E. HF 270.
address, accost, τινά S. Aj. 764. (In Hom. ἐνέπω, ἐννέπω, ἐνισπεῖν (Subst. ἐνοπή), = tell, relate; ἐνίπτω and ἐνίσσω (qq. vv., cf. ἐνιπή), reprove, upbraid; Pi. and later Ep. used ἐνίπτω, = ἐνέπω.) (For the root, v. ἔσπον.)

u. ἐννέπω (εἰπεῖν, vgl. Buttmann Lexil. I p. 279 ff), im praes.; bei Hom. optat., imperat. u. part. praes.; Pind. N. 3.72 u. sp.D., wie Ep.adesp. 52 (V.100); ansagen, erzählen, μῦθον, νημερτέα πάντα, Il. 8.412, Od. 17.549 ; ὄσσα μνηστήρων θάνατον καὶ κῆρ' ἐνέπουσα 24.414 ; ἄνδρα μοι ἔννεπε, sage den Mann mir an, verkünde mir vom Manne, 1.1 ; Pind. u. Tragg. (stets ἐννέπω); τοὔνειρον Aesch. Ch. 543 ; anreden, τινὰ μύθοισι σκολιοῖς Hes. O. 192 ; Soph. Aj. 751 ; τινὰ δοῦλον, Einen einen Sklaven nennen, Eur. Herc.Fur. 270 ; gleichbedeutend dem einfachen εἰπεῖν, ohne Casus, Il. 2.761, Od. 23.301 ; φρονούντως πρὸς φρονοῦντας Aesch. Suppl. 201 ; σαφέστερον 908 ; πρός τινα Soph. Tr. 401 u. öfter, wie Eur.; auch Azionic. Ath. VIII.342 (v. 7); – ἄγειν τινά, befehlen, Soph. O.C. 936 ; das fut. ἐνισπήσω u. ἐνίψω wie den aor. ἐνισπεῖν s. unter ἐνίσπω.