'ή, όν :
      1 mon, mien, qui m’appartient, qui me concerne, IL. 3, 180, etc. ; ὁ ἐμ. υἱός, ou ὁ υἱὸς ὁ ἐμ. ; sans art. ἐμ. υἱός ou υἱὸς ἐμ. ATT. mon fils ; ὥσπερ ἐμός τε πατὴρ καὶ σός, HÉS. O. 631, comme mon père et le tien ; avec un gén. explicatif, sorte d’appos. fréquente chez Hom. et les Trag. : ἐμὸν αὐτοῦ, IL. 6, 446, ma propre (gloire) à moi-même ; τἀμὰ δυστήνου κακά, SOPH. O.C. 344, mes malheurs, infortuné que je suis ! cf. ESCHL. Ag. 1323 ; SOPH. El. 252 ; abs. τὸ ἐμόν, τὰ ἐμά, ATT. mon sort, mes intérêts ; οἱ ἐμοί, ATT. les miens, mes parents ou mes amis ; τό γ' ἐμόν, τὸ μὲν ἐμόν, HDT. 1, 108 ; PLAT. Gorg. 452 c, Soph. 237 b, pour moi, quant à moi ; ἡ ἐμή (s.-e. γνώμη) PLAT. Rsp. 397 d, mon avis ; ou (s.-e. γῆ) THC. 6, 78, ma patrie ; κατά γε τὴν ἐμήν (s.-e. δόξαν) AR. Eccl. 153 ; PLAT. Pol. 277 a, 291 c ; Phil. 41 b, à mon avis ; ἐμόν ἐστι, avec l’inf. EUR. Ion 1020 ; PLAT. Leg. 664 b, c’est à moi de ;
      2 qui s’adresse à moi : ἐμὴ ἀγγελίη, IL. 19, 336, avis qui me concerne ; δωρεὰ ἐμή, XÉN. Cyr. 8, 3, 13, présent pour moi ; ἐμαὶ διαϐολαί, THC. 6, 90, accusations contre moi ; τἀμὰ νουθετήματα, SOPH. El. 343, les représentations que tu m’adresses ; ἡ ἐμ. αἰδῶς, ESCHL. Pers. 699, le respect pour moi ;
      3 particul. avec idée d’affection, qui m’est attaché, mon cher, mon : ὁ ἐμὸς Ἡράκλειτος, ARR. Epict. 2, 2, 17, mon cher Héraklite.

➳ Voc. ἐμός, OD. 19, 406. Duel gén. ἐμοῖν, SOPH. O.R. 1474 ; fém. ἐμαῖν, O.R. 1462. Crases avec l’art. : nom. οὑμός, IL. 8, 360 ; ESCHL. Pr. 388 ; PLAT. Ep. 354 c, etc. ; fém. ἡμή, SOPH. O.R. 1463, El. 97 ; neutre τοὐμόν, SOPH. Aj. 124, O.R. 1400, Tr. 1215 ; EUR. I.A. 482, Hec. 51, etc. Gén. τοὐμοῦ, IL. 11, 608 ; OD. 4, 71 ; SOPH. O.C. 419 ; dor. τὠμῶ, THCR. Idyl. 21, 30. Dat. τὠμῷ, SOPH. O.R. 969 ; fém. τἠμῇ, IL. 9, 654. Pl. neutre, τἀμά, SOPH. O.C. 344, El. 343 ; EUR. I.A. 483, Ph. 775, etc. ; AR. Eccl. 393 ; PLAT. Pol. 258 b, etc. Crase avec καί : κἀμός, SOPH. El. 1157 ; avec καί et ὁ : χὠμός, THCR. Idyl. 15, 18. — Éol. ἔμος, THCR. Idyl. 28, 6 ; 30, 25.

Étym. th. ἐμε- ; cf. ἁμός.

'

ή, όν, possess. Pron. of 1st pers. ; (< ἐγώ, ἐμοῦ): — mine; contr. with the Art., οὑμός, τοὐμόν, τοὐμοῦ, τὠμῷ, τἀμά, Trag. (not Com., τἀμὰ γὰρ διοίχεται is paratrag. in Ar. Ec. 393), rarely in Prose, οὑμός Pl. Ep. 354c; τἀμά Id. Plt. 258b; οὑμός even in Il. 8.360; and (acc. to some Gramm.) τὠμῷ 11.608, Od. 4.71; τἠμῇ Il. 9.654; — poet. ἀμός; with a Subst.: subjectively, mine, of me, ἐμὰ δάκρυα Il. 1.42; χεῖρες ἐμαί ib. 166; ἐμός τε πατὴρ καὶ σός Hes. Op. 633; with the Art., τὸν ἐμὸν χόλον Il. 4.42, etc. ; in Poets sts. joined with gen., to strengthen the possessive notion, ἐμὸν αὐτοῦ mine own, 6.446, Od. 2.45; δαὴρ… ἐμὸς ἔσκε κυνώπιδος Il. 3.180; θρῆνον ἐμὸν τὸν αὐτῆς A. Ag. 1323; τἀμὰ δυστήνου κακά S. OC 344, cf. El. 252; τὸν ἐμὸν αὐτοῦ… βίον Ar. Pl. 33.
mine, i.e.
favourable to me, τεκμήρια ἐμά, οὐ τούτων Antipho 2.4.10. objectively, relating to me, against me, ἐμὴ ἀγγελίη Il. 19.336; τὸν ἐμὸν γάμον Od. 2.97; τὴν ἐμὴν αἰδῶ respect for me, A. Pers. 699 (troch.); τἀμὰ νουθετήματα warnings to me, S. El. 343; τὠμῷ πόθῳ by love for me, Id. OT 969; αἱ ἐμαὶ διαβολαί slanders against me, Th. 6.90; δωρεὰ ἐμή a gift to me, X. Cyr. 8.3.32; sts. with another gen. added, τὰς ἐμὰς Λαΐου διαφθοράς murder of L.
by me, S. OT 572; τοὐμὸν αἷμα πατρός his blood shed by me, ib. 1400; τὰ ἐμὰ δῶρα Κύπριδος (Dind. for Κύπρις) her gifts to me, E. Hel. 364 (anap.). without a Subst., mine, οὐ γὰρ ἐμὸν παλινάγρετον my word, Il. 1.526; τὸ μὲν ἐμόν [ἐστι] ΄tis my counsel, Pi. I. 8 (7).42; in Trag. and Prose, it is my duty, my business, E. Ion 1020, Pl. Lg. 664b. ἐμοί my friends, Il. 20.205; οἱ ἐμοί X. Cyr. 3.2.28, etc. ; ὁ ἐμὸς Ἡράκλειτος my dear Heraclitus, Arr. Epict. 2.2.17. τὰ ἐμά my property, Pl. Prt. 310e, etc. ; of children, S. El. 538, OC 922; τὸ τύπτειν καὶ ἐμὲ καὶ τὰ ἐμὰ ἀδίκως Pl. Grg. 508e; of servants. PEdgar 4.6 (iii BC), etc. ; but also τὰ ἐμά or τὸ ἐμόν, my part, my affairs, my interest, οὕτω τὸ ἐμὸν ἔχει things stand thus with me, Hdt. 4.127; τὰ τούτου μᾶλλον ἢ τοὐμόν S. Aj. 124; ἔρρει τἀμὰ παντελῶς X. Cyr. 6.1.3; τὸ ἐμὸν εὖ πράττει Pl. R. 463e, etc. ; in full, τοὐμὸν μέρος S. Tr. 1215; hence in Trag. and Att., my conduct (almost periphr. for ἐγώ), Id. El. 1302, Tr. 1068, Ar. Th. 105; τὸ μὲν οὖν ἐμὸν οὐκ ἐμποδὼν ὑμῖν ἔσται Lys. 8.19, cf. Pl. Grg. 452c, etc. ; abs., τό γε ἐμόν for my part, as far as concerns me, Hdt. 1.108, Pl. Prt. 338c, Sph. 237b. ἡ ἐ. (sc. γῆ) my country, Th. 6.78; also (sc. γνώμη) my opinion, ἐὰν ἡ ἐ. νικᾷ Pl. R. 397d; κατά γε τὴν ἐ. Ar. Ec. 153, Pl. Plt. 277a.

ἐμή, ἐμόν, mein, Hom. u. Folgde, mit dem Artikel οὑμός, τοὐμόν, Il. 8.360 u. Tragg., wie in Prosa. Oft wird noch ein genit. hinzugesetzt, ἐμὸν αὐτοῦ, mein eigen, Od. 2.45, Il. 3.180 ; θρῆνον θέλω λέγειν ἐμὸν τὸν αὐτῆς Aesch. Ag. 1296 ; τἀμὰ δυστήνου κακά Soph. O.C. 344 ; in Prosa ἐμαυτοῦ, ἐμαυτῆς ; – οὐκ ἐμὸν τόδε, das ist nicht meine Sache, Soph. O.C. 197 ; οὐ γάρ ἐστι τοιοῦτον τὸ ἐμόν Plat. Alc.I, 106b ; οὐκ ἐμὸν ἀνοίγειν Men. Stob. fl. 112.2 ; εἰ τοὐμὸν ἀλγεῖς, mein Unglück, Soph. Trach. 1057 ; τὰ ἐμά, das Meinige, mein Eigentum, Phil. 583, 654 ; οἱ ἐμοί, die Meinigen, die Verwandten, Ant. 48 u. öfter ; – τὸ ἐμόν, u. häufiger τό γ' ἐμόν, was mich betrifft, meinerseits, z.B. ἐπεὶ τό γ' ἐμὸν οὐδὲν διαφέρει Plat. Prot. 338c ; τὸ δὲ δὴ ἐμόν τε καὶ τῆς ἐμῆς τέχνης σιγῶ, von mir u. meiner Kunst, Theaet. 161e ; τό γ' ἐμὸν οὐδὲν ἂν προθυμίας ἀπολείποι Rep. VII.533a, für ἐγὼ ἀπολείπω. Mit Auslassung von γνώμη, δόξα, κατά γε τὴν ἐμήν Plat. Polit. 277a ; ἐὰν ἥ γ' ἐμὴ νικᾷ Legg. IX.862a ; auch ἡ ἐμή = mein Vaterland, Thuc. 6.78. – Objektiv ist es zu fassen in ἐμὴ ἀγγελία, eine mich betreffende Botschaft, Il. 19.336, vgl. Od. 2.97 ; τὴν ἐμὴν αἰδῶ μεθείς, Ehrfurcht gegen mich, Aesch. Pers. 685 ; οὑμὸς πόθος, nach mir, Soph. O.C. 420 ; τἀμὰ νουθετήματα, Ermahnungen an mich, El. 343 ; εὔνοια ἐμή, gegen mich, Xen. Cyr. 3.1.28 ; δωρεὰ ἐμή, Geschenk an mich, 8.3.13 ; aber τὰ δ' ἐμὰ δῶρα = das Geschenk, das ich selbst war, Eur. Hel. 364 ; αἱ ἐμαὶ διαβολαί, gegen mich, Thuc. 6.90, woran sich auch die Beispiele reihen, wo es für ἐμοί zu stehen scheint ; ὁμογενὴς ἐμός Eur. I.T. 918, vgl. σούς γε φύντας ἐκγόνους El. 673 ; vgl. Theocr. 2.3 ; τοῖς ἐμοῖς εὔνοις Xen. Apol. 27 ; τὸ ἐμόν, mein Vorteil, Nutzen, Eur. u. A.

ἐμός, -ή, -όν
poss. prop. of first of person(s), representing the em­phasized genitive ἐμοῦ,
mine, subjectively and objectively, i.e. belonging to, proceeding from or related to me: Mat.18:20, Mrk.8:38, Jhn.3:29 (most freq. in this gospel), al.; absol., τὸ ἐμόν, τὰ ἐμά, Mat.20:15 25:27, Luk.15:31, Jhn.10:14 16:14-15 17:10; = genitive obj. (cl.), εἰς τ. ἐμὴν ἀvάμνησιν, Luk.22:19, 1Co.11:24-25; with genitive expl., τ. ἐμῇ χειρὶ Παύλου, 1Co.16:21, Col.4:18, 2Th.3:17
(AS)