ἐμ·πόδιος, ος, ον :
      1 qui se trouve sur le chemin, que l’on rencontre, PLAT. Theæt. 201 a ; PLUT. Rom. 21 ;
      2 qui entrave, qui fait obstacle à, qui empêche, EUR. Ion 862 ; avec un dat. de pers. ἐμπ. τινι, HDT. 1, 153 ; AR. Lys. 531, qui fait obstacle à qqn ; avec un gén. de chose : ἐμπ. τινος, THC. 1, 139 ; PLAT. Leg. 832 a ; πρός τι, ARSTT. Nic. 9, 10, 2 ; POL. 5, 10, 12, qui fait obstacle à qqe ch. ; avec l’inf. THC. 1, 31, qui empêche de ; subst. τὸ ἐμπόδιον, POL. 4, 81, 4, obstacle.

Étym. ἐν, πούς.

ον, at one΄s feet, Pl. Tht. 201a; coming in the way, meeting, Eleg. ap. Plu. Rom. 21. commonly, in the way, presenting an obstacle, impeding, c. dat. pers. et rei, ἡ Βαβυλών οἱ ἦν ἐ. Hdt. 1.153, cf. 2.158, 5.90; ἐ. κώλυμα E. Ion 862 (lyr.); εἰ τοῦτ’ ἐ. σοι Ar. Lys. 531, etc. ; ἐ. ταῖς ἐνεργείαις Arist. EN 1175b2; ἐ. τινὶ πρός τι Id. Mu. 399b12. c. gen. rei, εἰρήνης Th. 1.139; ἐ. γίγνεσθαι τοῦ μὴ ἀσκεῖν Pl. Lg. 832b; c. inf., μὴ… ἐ. γένηται θέσθαι τι Th. 1.31. ὅπῃ ταύτῃ ἀρετὴ ἀσκεῖται πάντῃ ἐ. Pl. R. 407c. ἐ. πρός τι Arist. EN 1170b27, Pol. 1311a18, Plb. 4.81.4, Hierocl. in CA 11 p. 441M.

im Wege stehend, hinderlich ; τί γὰρ ἐμπόδιον κώλυμ' ἔτι μοι Eur. Ion 862 ; Ar. Lys. 531 ; μαντηΐου ἐμποδίου γενομένου Her. 2.158 ; ζήτησις ἐμπόδιος γίγνεται τοῦ μὴ καλῶς ἀσκεῖν, wird der Uebung hinderlich, Plat. Legg. VIII.832a ; τινί, Soph. 231a u. öfter, wie Folgde ; ὡς μὴ ἐμπόδιον εἶναι τὸ ψήφισμα τῆς εἰρήνης Thuc. 1.139 ; mit folgdm inf., 1.31 ; πρός τι, Pol. 4.81.4 ; τὸ ἐμπόδιον, das Hindernis, Plat. u. A.