ἐμ·πρέπω (seul. prés. et impf. ἐνέπρεπον) :
      1 se distinguer dans, parmi, au milieu de : αἰθέρι, ESCHL. Ag. 6, briller dans le ciel, en parl. des astres ; Βάκχαις, AR. Nub. 605, parmi les Bacchantes ; ἐν τοῖς ὅπλοις, DC. 40, 41, avoir l’air martial sous une armure ; avec un dat. de manière : ἐσθήμασι, SOPH. fr. 706, être paré de vêtements brillants ; fig. SOPH. El. 1187 ;
      2 convenir à, dat. PLUT. Alc. 1 ; impers. ἐμπρέπει, il convient de, inf. HLD. 5, 8.

Étym. ἐν, πρ.

to be conspicuous in, πενταέθλοισιν B. 8.27; αἰθέρι, of the stars, A. Ag. 6; ἐπ’ ὀμμάτων ἐ. (εὖ πρ. cod. Med.) to be conspicuous on the face, ib. 1428 (lyr.); Βάκχαις ἐ.
among them, Ar. Nu. 605; — Med., Λύδαισιν ἐμπρέπεται γυναίκεσσιν Sappho Supp. 25.6.
to be conspicuous or famous, A. Ch. 356 (lyr.), E. Heracl. 407; ἀνδράσι for men, Pi. P. 8.28; ἄλγεσι S. El. 1187; ἐσθήμασι Id. Fr. 769; ἐν ὅπλοις δεινῶς ἐ. D.C. 40.41; ἐνέπρεπον ἔχοντες… Hdt. 7.67, 83.
suit, τῇ φωνῇ καὶ τὴν τραυλότητα ἐμπρέψαι λέγουσι Plu. Alc. 1; impers., it is fitting or suitable, c. inf., Hld. 5.8.

1) darin, darunter glänzen, hervorstechen ; ἀνδράσιν, durch Männer, Pind. P. 8.29 ; Βάκχαις Δελφίσιν ἐμπρέπων, unter, Ar. Nub. 605 ; ὁρῶν σε πολλοῖς ἐμπρέπουσαν ἄλγεσιν Soph. El. 1178, daß du unter den Leiden selbst dich auszeichnest, oder mit Leiden gleichsam geschmückt ; χρυσόν τι πολλὸν καὶ ἄφθονον ἔχοντες ἐνέπρεπον Her. 7.83.
2) wohl anstehen ; τινί, Plut. Alc. 1 ; c. inf., τραπέζῃ τῇ βασιλέως διακονεῖν ἐμπρέπει Hel. 5.8. – Sp. auch = wozu passen.