ἐμ·πολιτεύω [ῑ]
      1 intr. être citoyen, avoir droit de cité dans, THC. 4, 103 et 106 ; fig. JOS. A.J. 17, 10, 6 ;
      2 donner droit de cité : τι, HÉRACLITE GRAMM. All. Hom. 69, à qqe ch. ; d’où au pass. recevoir ou avoir droit de cité, être citoyen, ISOCR. 83 b ; POL. 5, 9, 9 ;

Moy. converser de la politique avec qqn, CIC. Att. 7, 7, 7.

Étym. ἐν, π.

to be a citizen, hold civil rights in a place, Th. 4.106; ἐ. ἐκεῖ ib. 103; — Pass., οἱ ἐμπολιτευθέντες Isoc. 5.5; τῇ πόλει καὶ τοῖς ἐμπολιτευομένοις Plb. 5.9.9. metaph, ἀφροσύνη ἐνεπολίτευσε τῷ ἔθνει J. AJ 17.10.6; τὰς ἐμπολιτευομένας ἡδονὰς ἐν Ῥώμῃ Philostr. VA 5.36; — Med., ἐ. τῷ βίῳ Jul. Or. 4.157b. ἐμπολιτεύεσθαί τινι to talk politics with one, Cic. Att. 7.7.7 codd.
trans., introduce into a state, naturalize, ἐ. ἀκολασίαν οὐρανῷ Heraclit. All. 69.

[ῑ], in einer Stadt Bürger sein, Thuc. 4.103, 106 ; übertr., ἀφροσύνη ἐνεπολίτευσε τῷ ἔθνει Jos. – Auch als med., Pol. 5.9.9 u. A.; οἱ ἐμπολιτευθέντες Isocr. 5.5, die Eingebürgerten, wie es Sp. auch act. brauchen ; ἀκολασίαν ἐν οὐρανῷ Heraclid. alleg. 69 ; – τινὶ ἐμπολιτεύεσθαι, mit Einem politisieren, Cic. Att. 7.7.