ἐμ·πνέω (ao. ἐνέπνευσα) :
   I intr.
      1 souffler sur : πόντῳ, HÉS. O. 506, sur la mer, en parl. du vent ; μεταφρένῳ, IL. 17, 502, sur le haut du dos, en parl. de chevaux qui suivent qqn de si près qu’on sent leur souffle ;
      2 souffler dans : αὐλοῖς, ANTH. 9, 266, dans une flûte ;
      3 amener le souffle en soi, respirer, vivre, ESCHL. Ag. 671 ; AR. Th. 926 ; particul. n’avoir plus que le souffle, respirer encore, SOPH. Ph. 883 ; EUR. Alc. 205, Hipp. 1246 ; ἕωσπερ ἂν ἐμπνέω, PLAT. Ap. 29 d, tant que j’aurai le souffle ;
   II tr.
      1 pousser par son souffle : ἰστίον, HH. Bacch. 33, gonfler une voile ;
      2 fig. souffler dans le cœur ou dans l’esprit, inspirer : μένος τινί, IL. 20, 110 ; θάρσος τινί, OD. 9, 381, etc. souffler la colère ou la hardiesse dans l’âme de qqn ; cf. HÉS. Th. 31 ; PLAT. Conv. 179 b, etc. ; avec l’inf. OD. 19, 138, inspirer de, etc. ; au pass. être animé d’un souffle divin : εἰς μαντικήν, PLUT. M. 421 b, pour faire des prédictions ; abs. être inspiré, LGN 15, 2 ;
   III avec le gén. exhaler : ὀδμῆς, PÉRICT. (STOB. 488, 2) un parfum ; fig. ἀπειλῆς καὶ φόνου, NT. Ap. 9, 1, respirer la menace et le meurtre.

➳ Prés. part. poét. non contr. ἐμπνέων, EUR. Hipp. 1246 ; ἐμπνέοντα, SOPH. Ph. 883 ; fém. ἐμπνέουσα, EUR. Alc. 205. Fut. ἐμπνεύσομαι, EUR. Andr. 554. — Épq. et ion. ἐμπνείω, IL. 17, 502.

Étym. ἐν, πν.

poet. ἐμπνείω, fut. -πνεύσομαι E. Andr. 555; later -πνεύσω Aen.Gaz. Ep. 11: — blow or breathe upon, c. dat., πόντῳ Hes. Op. 508; ἐμπνείοντε μεταφρένῳ, of horses so close behind as to breathe upon one΄s back, Il. 17.502; of a lover, Hsch. ; κατ’ οὖρον, ὥσπερ ἱστίοις, ἐμπνεύσομαι τῇδε E. l.c. ; ἄνεμος ἐμπνεύσας δορί Id. Cyc. 19; [αὐλοῖς] ἐμπνεῖν breathe into, play the flute, AP 9.266 (Antip.); c. acc. cogn., χείλεσι μοῦσαν ἐ., of Pan, APl. 4.226 (Alc.); — Pass., ἐμπνεόμενα ὄργανα Poll. 4.67; πνεῦμα πνεόμενον τῷ αὐλῷ S.E. P. 1.54. abs., breathe in, inhale, Hp. Flat. 4; but usu., breathe, live, be alive, A. Ag. 671, Ar. Th. 926, Pl. Ap. 29d, etc. ; τὰ ἐμπνέοντα, = ἔμψυχα, Call. Iamb. 1.127; ἐ. τᾷ τέχνᾳ AP 9.777 (Phil.); of one expiring, βλέποντα κἀμπνέοντ’ ἔτι S. Ph. 883; σμικρὸν ἐμπνέουσ’ ἔτι E. Alc. 205; βραχὺν δὴ βίοτον ἐμπνέων ἔτι Id. Hipp. 1246. c. gen., breathe of, be laden with, Ἀραβίης ὀδμῆς Perict. ap. Stob. 4.28.19; ἐ. ἀπειλῆς καὶ φόνου Act. Ap. 9.1. trans., blow into, ἄνεμος μέσον ἱστίον ἐ.
swell the sail, h.Bacch. 33, cf. Pi. I. 2.40.
breathe into, infuse into, μένος, θάρσος. τινί, Il. 20.110, Od. 9.381, al. ; [Μοῦσαι] ἐνέπνευσαν δέ μοι αὐδήν Hes. Th. 31; πατρὶ… πατρὸς ἐνέπνευσεν μένος Pi. O. 8.70; also c. inf. pro acc., φᾶρος ἐνέπνευσε φρεσὶν ὑφαίνειν breathed into my mind (i.e.
inspired me with the thought) to weave it, Od. 19.138 ; — Pass., to be inspired, ὑπὸ θεοῦ Longin. 16.2; εἰς μαντικήν Plu. 2.421b.

(πνέω),
1) hineinhauchen, vom Winde ; εὐρέϊ πόντῳ Hes. O. 506 ; die Segel schwellen, οὖρος ἐμπνεύσαις ἱστίον Pind. I. 2.40 ; κατ' οὖρον ὥσπερ ἱστίοις ἐμπνεύσομαι τῇδε Eur. Andr. 556 ; δόρει, ins Schiff, Cycl. 19 ; Νότος ἐμπνεύσας ναύταις Mel. 7 (XII.52). Dah. αὐλοῖς, auf der Flöte blasen, Antip.Thess. 29 (IX.266); vgl. χείλεσι μοῦσαν ἐμπνεῖ Alc. 12 (Plan. 226); τὰ ἐμπνεόμενα ὄργανα, Blaseinstrumente, Poll. 4.67. – Anblasen, anschnauben, μεταφρένῳ, von dem folgenden Rosse, Il. 17.502. – Uebertr., einhauchen, eingeben ; ἔμπνευσε μένος μέγα ποιμένι λαῶν Il. 20.110, wie Pind. Ol. 8.70 ; Plat. Symp. 179b ; ἐνέπνευσέ μοι φρεσὶν φᾶρος ὑφαίνειν, gab mir in den Sinn zu weben, Od. 19.138 ; τὴν ἀρετὴν ἐμπνεύσας Xen. Hell. 7.4.32 ; mit Liebe beseelen, Xen. Symp. 4.15 ; vgl. ἐραστοῦ γεγονότος, τοῦτο δ' ἐμπνεῖσθαι Λακεδαιμόνιοι καλοῦσιν Plut. Cleom. 3, s. εἰσπνέω. Auch = begeistern, Sp.; εἰς μαντικὴν ἐνεπνεῖτο Plut. def. Or. 21.
2) atmen, leben ; εἴ τίς ἐστιν ἐμπνέων, am Leben, Xen. Ag. 657 ; σμικρὸν ἐμπνέουσ' ἔτι Eur. Alc. 203 ; βραχὺν δὴ βίοτον ἐμπνέων ἔτη Hipp. 1246 ; Ar. Th. 926 ; ἕωσπερ ἂν ἐμπνέω Plat. Apol. 29d ; Folgde. – Auch c. gen., Ἀραβίης ὀδμῆς, duften danach, Stob. Flor. 85.19 ; übertr., ἀπειλῆς καὶ φόνου, Mord schnauben, Act. ap. 9.1.

ἐν-πνέω, -ῶ
(Rec. ἐμπ-, see: ἐν) [in LXX: Deu.20:16, Jos.10:28 ff. Jos.11:11, 14 (ptcp. neut., for נֶפֶשׁ, נְשָׁמָה), Wis.15:11 * ;]
__1. to breathe on.
__2. to breathe;
__(a) absol.;
__(b) with genitive part.: figuratively, ἀπειλῆς κ. φόνου, Act.9:1.†
(AS)