ἐμ·πελάζω :
      1 tr. faire approcher, mettre aux prises, acc. HÉS. Sc. 109 ; d’où au pass. s’approcher de, gén. SOPH. Tr. 17 ;
      2 intr. s’approcher de, dat. HH. Merc. 523 (fut. inf. -άσειν) ; SOPH. Tr. 748 ; ARSTT. Mund. 4, 18 et 28.

bring near, δίφρους ἐμπελάσαντες having brought up the chariots, Id. Sc. 109; — Pass., come near, approach, κοίτης S. Tr. 17. intr. in Act., approach, c. dat., ἐμπελάσειν πυκινῷ δόμῳ h.Merc. 523; εἴδωλα ἐ. τοῖς ἀνθρώποις Democr. 166; ποῦ δ’ ἐμπελάζεις τἀνδρί… ; S. Tr. 748; τῇ ἀκοῇ Arist. Mu. 395a19; abs., ib. b28, Porph. Abst. 2.22; κρήνης μηδὲ σχεδὸν ἐμπελάσειας Orph. Fr. 32a. in Pass., wrongly used for ἐμπαλάσσομαι, τοῖσι αὐτοῖσι Hp. Ep. 17; ἀλλήλοις D.C. 36.49, 62.16; αὑτοῖς Id. 72.19.

annähern, nahe bringen ; τοὺς δίφρους, die Streitwagen zum Kampfe an einander bringen, Hes. Sc. 109 ; – sich nähern, nahe kommen, τινί, H.h. Merc. 523 ; ἀνδρί Soph. Tr. 754 ; Arist. mund. 4 ; so Sp., aber gew. im pass.; auch πρὶν τῆσδε κοίτης ἐμπελασθῆναι Soph. Tr. 17.