ἐμ·πίπτω (f. ἐμπεσοῦμαι, ao.2 ἐνέπεσον, pf. ἐμπέπτωκα) :
      1 tomber dans ou sur : πόντῳ, OD. 4, 508, dans la mer ; πέτρῃ, IL. 4, 108, sur un rocher ; νηυσίν, IL. 16, 113, sur les vaisseaux, en parl. du feu ; rar. avec ἐν : ἐν ὕλῃ, IL. 11, 155, tomber sur une forêt, en parl. du feu ; εἰς τάφρους, XÉN. Cyr. 3, 3, 64, dans des fossés ; p. anal. εἰς δεσμωτήριον, DIN. 106, 14 ; DÉM. 788, 17, être jeté en prison ; fig. εἰς ἄτας, SOPH. El. 216, dans le malheur ; εἰς ὑποψίας, ANT. 116, 37, être l’objet de soupçons ; εἰς νόσον, ANT. 113, 31, tomber malade ; qqf. avec ἐπί et l’acc. ἐμπ. ἐπὶ συμφορήν, HDT. 7, 88, tomber dans le malheur ;
      2 tomber sur, fondre sur : προμάχοις, OD. 24, 526, sur les combattants des premiers rangs ; τοῖς πολεμίοις, XÉN. Hipp. 8, 25, sur l’ennemi ; ἐμπ. τινί, PD. I. 1, 68, s’attaquer à qqn, l’insulter ; avec un suj. de chose : ἐμπ. ἐς τὴν πόλιν, THC. 2, 48, fondre sur la ville, en parl. de la peste ; ὕπνος ἐμπίπτει, PLAT. Tim. 45 e, le sommeil m’envahit ; particul. en parl. de sentiments ou de passions (crainte, amour, pitié, etc.) ἐμπ. τινί, IL. 17, 625 ; ESCHL. Ag. 341 ; SOPH. Ph. 965, etc. envahir l’âme de qqn ; χόλος ἔμπεσε θυμῷ, IL. 9, 436, la colère envahit ton âme ;
      3 p. suite, s’offrir à : πάντα τὸν ἐμπίπτοντα ἐφόνευον, HDN 3, 9, ils tuaient tout ce qui se présentait ; ἃ εἰς τὴν αἴσθησιν ἐμπίπτει, PLAT. Rsp. 524 d, ce qui tombe sous les sens ; ἐμπ. εἰς τοὺς δικαστάς, PLUT. Sol. 18, être porté devant les juges, en parl. d’un différend ; en parl. de bruits, de rumeurs : μοι ἔπος ἔμπεσε θυμῷ, OD. 12, 266, une parole est entrée dans mon cœur ; λόγος ἐμπέπτωκέ μοι, SOPH. O.C. 1150, un bruit est parvenu à mes oreilles ; avec un suj. de pers. en venir à parler de : τι, DÉM. 298, 11, de qqe ch.

Étym. ἐν, π.

fut. -πεσοῦμαι ; aor. ἐνέπεσον, Ep. ἔμπεσον (v. infr.); lyr. aor. ἔμπετες Pi. P. 8.81: — fall in or on, c. dat., τρύφος ἔμπεσε πόντῳ Od. 4.508; ὁ δ’ ὕπτιος ἔμπεσε πέτρῃ Il. 4.108; ἐν δ’ ἔπεσ’ ὠκεανῷ, of the Sun, 8.485; πῦρ ἔμπεσε νηυσίν fire fell upon them, 16.113; αὐχένι… ἔμπεσεν ἰός 15.451, cf. 624; with ἐν, ὡς δ’ ὅτε πῦρ… ἐν ἀξύλῳ ἐμπέσῃ ὕλῃ 11.155; κεραυνοὶ αὐτοῖσι ἐνέπιπτον Hdt. 8.37; ἐμπέσοι γέ σοι (sc. ὁ πύργος) Ar. Pl. 180, etc. ; abs., ῥύμῃ ἐ. Th. 2.76, cf. Hdt. 1.34; c. gen., ὠκεανοῖο Arat. 635.
Geom., meet, of a line meeting another, Euc. 1 Post. 5, etc. ; to be placed, ἐὰν εἰς τὸν κύκλον εὐθεῖα ἐμπέσῃ Archim. Sph. Cyl. 1.9; ἡ ἐμπεσοῦσα ibid. of a dislocated limb, fall into place, Hp. Art. 8.
fall upon, attack, ἐν δ’ ἔπεσον προμάχοις Od. 24.526, cf. Il. 16.81; στρατῷ E. Rh. 127; τοῖς πολεμίοις X. Eq. Mag. 8.25, etc. ; ἐμπεσόντες having fallen on them, Hdt. 3.146, cf. 7.16. αʹ ; metaph, insult, ἄλλοισι δ’ ἐμπίπτων γελᾷ Pi. I. 1.68; so, of evils, diseases, etc., fall on one, attack, κακὸν ἔμπεσε οἴκῳ Od. 2.45; λὺγξ τοῖς πλέοσιν ἐνέπιπτε κενή Th. 2.49; νόσημα ἐμπέπτωκεν εἰς τὴν Ἑλλάδα D. 19.259; πρὶν ἐμπεσεῖν σπαραγμόν S. Tr. 1253; ὕπνος ἐ. Pl. Ti. 45e; of passions, of frames of mind, χόλος, δέος ἔμπεσε θυμῷ, Il. 9.436, 17.625; ἔρως μή τις ἐμπίπτῃ στρατῷ A. Ag. 341; Ἔρως, ὃς ἐν κτήμασι πίπτεις S. Ant. 782 (lyr.); ἐμοὶ… οἶκτος Id. Ph. 965; τοῖς Ἀθηναίοις ἐνέπεσέ τι γέλωτος Th. 4.28; μὴ λύσσα τις ἡμῖν ἐμπεπτώκοι X. An. 5.7.26; ἔλεος ἐμπέπτωκέ τίς μοι Philippid. 9.1; ἐ. εἰς…, Hdt. 7.43, E. IA 443, Th. 2.48 codd., Lys. 1.18, etc. ; rarely c. acc., οὐδείς ποτ’ αὐτοὺς… ἂν ἐμπέσοι ζῆλος S. OC 942; ἐμπέπτωκ’ ἔρως… Ἑλλάδα E. IA 808. of words, καί μοι ἔπος ἔμπεσε θυμῷ came into my mind, Od. 12.266; λόγος ἐμπέπτωκεν ἀρτίως ἐμοί came to my ears, S. OC 1150; κἂν περὶ ἀνδρῶν γ’ ἐμπέσῃ λόγος τις a report arose, Ar. Lys. 858, cf. Pl. R. 354b, Lg. 799d, Thphr. Char. 2.2; so τόποι ἐμπίπτοντες available, suitable topics, Hermog. Prog. 7, etc., cf. Ph. 1.179.
light or fall upon, πρὶν ἁλίῳ γυῖον ἐμπεσεῖν before his body was exposed to the sun, Pi. N. 7.73; [θηρία] ἐμπίπτοντα ταῖς ὄψεσι Hdn. 3.9.5; also εἰς τὴν ὄψιν, εἰς τὴν αἴσθησιν, Pl. Ti. 67d, R. 524d.
fall into, ἐ. ἐν ἀπορίᾳ Id. Euthd. 293a; ἐπὶ συμφορήν Hdt. 7.88; more freq. ἐ. εἰς…, ἐ. εἰς ἄτας S. El. 216 (lyr.); εἰς βάρβαρα φάσγανα E. Hel. 864; εἰς ἐνέδραν X. Cyr. 8.5.14; εἰς ἔρωτα Antiph. 235.3; εἰς νόσον Antipho 1.20; εἰς ὑποψίας Id. 2.2.3; εἰς φαῦλον σκέμμα Pl. R. 435c; εἴς τινα βυθὸν φλυαρίας Id. Prm. 130d; εἰς πράγματα D. 18.292; ἐ. εἰς τὰ πεπραγμένα, in speaking, come upon the exploits, ib. 211; εἰς λόγους ib. 42, cf. 59. τῷ ἀκοντίῳ ἐ. τῷ ὤμῳ throw oneself on the javelin with one΄s shoulder, i.e. to give all one΄s force to the throw, Hp. Aër. 20.
break in, burst in, στέγῃ S. OT 1262; πύλαις E. Ph. 1146; εἰς τὴν θύραν κριηδόν Ar. Lys. 309; intrude, εἰς τὸ ἀρχεῖον Arist. Pol. 1270b9; abs., A. Ag. 1350; ἐμπεσών violently, rashly, Hdt. 3.81. εἴς τι fall within the province of, Pl. Tht. 205d; εἰς τὰς εἰρημένας αἰτίας Arist. Metaph. 986a15, cf. Rh. 1401b29, Ph. 196b9; εἰς ἄλλο πρόβλημα Id. Pol. 1268b25. of income, εἰς τὸν λόγον τινὸς ἐ. PLille 16.5 (iii BC), cf. POxy. 494.21 (ii AD). of suits, come before, εἰς δικαστῶν πλῆθος Arist. Pol. 1300b35, cf. Plu. Sol. 18. ἐ. εἰς δεσμωτήριον to be thrown into prison, Din. 2.9, cf. D. 25.60 (abs., get into prison, Luc. Tox. 28); εἰς ζήτρειον Eup. 19 D. ; so ἐ. εἰς τὸν Τάρταρον Pl. Phd. 114a; Com., εἰς τὸν οὐρανόν Com.Adesp. 9D. of circumstances, happen, occur, Paus. 7.8.4.
desert, πρός τινα LXX 4 Ki. 25.11.

(πίπτω), hinein-, darauffallen ; τὸ δὲ τρύφος ἔμπεσε πόντῳ Od. 4.508 ; πῦρ ἔμπεσε νηυσίν, Feuer fiel in die Schiffe, wie ὕλῃ Il. 11.155 ; στέγῃ, ins Haus, Soph. O.R. 1262 ; ὁ πύργος ἐμπέσοι γέ σοι Ar. Plut. 180 ; εἰς ἀλλήλας Nub. 378 ; εἰς τὸ πῦρ Plat. Tim. 79e ; εἰς τάφρους Xen. Cyr. 3.3.64 ; εἰς φρέατά τε καὶ πᾶσαν ἀπορίαν Plat. Theaet. 174c ; so oft übertr., in Etwas geraten, bes. ins Unglück od. in unangenehme Lage, u. unvermutet ; εἰς ἄτας Soph. Tr. 1243 ; ἐς ἀνάγκης ζεύγματα Eur. I.A. 443 ; εἰς φαῦλον σκέμμα Plat. Rep. IV.435c ; εἰς θαυμαστὸν λόγον Legg. X.888d ; εἰς φλυαρίαν Parm. 130d ; εἰς δικαστήριον Rep. VIII.553b ; εἰς δίνην, λαβύρινθον, in einen Strudel geraten, Crat. 439c, Euthyd. 291b ; εἰς ἔριν, in Streit geraten, Eur. I.A. 377. Auch ἐν ἀπορίᾳ ἐμπεπτωκέναι, in eine Verlegenheit geraten sein, Plat. Euthyd. 292c ; ἐν τοιούτῳ χωρίῳ (auch hier das perf.) Xen. Hell. 4.5.5 ; ἐπὶ συμφορήν Her. 7.88 ; εἰς ἔρωτα Antiphan. Ath. II.38b ; πρὸς ἔρωτά τινος, in Liebe zu Etwas verfallen, Luc.; εἰς ἐλπίδα Philem. inc. 69. – Auch umgekehrt, κἂν περὶ ἀνδρῶνγ' ἐμπέσῃ λόγος τις, wenn die Rede darauf kommen sollte, Ar. Lys. 858, wie Plat. Legg. VII.799d ; Plut. Anton. 28. – Von Krankheiten, befallen, z.B. von der Pest, εἰς τὴν πόλιν ἐξαπιναίως ἐνέπεσε Thuc. 2.48 ; νόσημα εἰς τὴν Ἑλλάδα Dem. 19.259 ; aber εἰς νόσον ἐμπ., in eine Krankheit verfallen, Antiph. 1.20 ; λοιμῶν ἐμπιπτόντων Plat. Legg. IV.709a ; ähnl. ὕπνος ἐμπίπτει Tim. 45e. Uebertr. auf Affekte, ἐπεὶ χόλος ἔμπεσε θυμῷ Il. 9.436, Zorn ergriff sein Gemüt ; δέος 17.625 ; ἔρως στρατῷ Aesch. Ag. 332 ; φόβος, ταραγμός, Eur. Hipp. 1218, Hec. 857 ; φόβος εἰς τὸν νοῦν Philem. Stob. fl. 99.5 ; vgl. Thuc. 2.91, 4.34 ; οἶκτος ἐμοὶ ἐμπέπτωκε Soph. Phil. 953 ; ζῆλος O.C. 946 ; ἔλεος ἐμπέπτωκέ τίς μοι Philippid. Ath. VI.230a ; ἀσέβειαι Plat. Legg. X.890a ; ἔρως φιλοσοφίας Rep. VI.499c ; – ἃ εἰς τὴν αἴσθησιν ἐμπίπτει, was in die Sinne fällt, Plat. Rep. VII.524d ; – εἰς δεσμωτήριον Din. 2.9 Dem. 25.60 u. A., ins Gefängnis geworfen werden ; εἰς ζητρεῖον ἐμπεσών Eupol. bei EM. 411.35 ; – einfallen, einstürmen ; ὑσμίνῃ Il. 11.297 ; προμάχοισιν Od. 24.526 ; αὐχένι ἔμπεσεν ἰός, der Pfeil drang in den Nacken. Vom Sturme, Hes. O. 509 ; τοῖς πολεμίοις Xen. u. A.; ohne Casus, blindlings hineinstürmen, Her. 3.81 ; εἴς τινα, über Einen herfallen, Luc. u. a.Sp. – Bei Sp. oft vom plötzlichen Eintreten eines neuen Zustandes, Paus. 7.8.3. Vgl. ἐμπίτνω.

ἐμ-πίπτω
[in LXX chiefly for נָפַל ;]
to fall into: before εἰς, Mat.12:11, Luk.6:39 10:36; metaph., εἰς κρίμα, 1Ti.3:6; ὀνειδισμόν 1Ti.3:7; πειρασμόν, 1Ti.6:9; εἰς χεῖρας θεοῦ (cf. 2Ki.24:14, 1Ch.21:13, Sir.2:18), Heb.10:31.†
(AS)