ἐλ·λείπω (f. -είψω, ao.1 ἐνέλειψα, ao.2 ἐνέλιπον, pf. ἐλλέλοιπα) :
   I tr.
      1 laisser derrière soi, EUR. El. 609 ; A.RH. 1, 515 ;
      2 laisser de côté, négliger : τι τῶν νομίμων, XÉN. Cyr. 1, 2, 14, quelqu’une des prescriptions de la loi ; οὐδὲν προθυμίας, ESCHL. Pr. 341 (cf. PLAT. Tim. 20 c, etc.) ne rien négliger pour montrer son bon vouloir ; ἑαυτῷ πολλά, XÉN. Mem. 2, 1, 8, se laisser manquer de beaucoup de choses ; οὐδὲν ἐλλ. τὸ μὴ οὐ πυθέσθαι, SOPH. Tr. 90, ne rien négliger pour s’informer ; avec un part. οὐκ ἐλλείψει εὐχαριστῶν, DÉM. 257, 2, il ne négligera pas, càd. ne cessera pas de témoigner sa reconnaissance ; ὅ τι ἄν τις ἐλλείπῃ λέγων, PLAT. Phædr. 272 d, ce qu’on peut omettre de dire ; avec un acc. ἐλλ. τὰς εἰσφοράς, DÉM. 753, 22, être en défaut ou en retard pour les contributions ;
   II intr. rester en arrière ; ἔν τινι, HH. Ap. 213, en qqe ch. ; ἐν ἔργῳ, THC. 1, 120, dans une entreprise, être incapable de la mener à terme ; ἐμπειρίᾳ τινός, PLAT. Rsp. 484 d, être inférieur à qqn en qqe ch. ; τὸ ἐλλεῖπον τῆς ἐπιστήμης, THC. 6, 69, le défaut de science ; avec un gén. CIA. 2, 793 a, 21 (357 av. J.C.) manquer de qqe ch. ; τοσοῦτον ἐλλείπει τοῦ λυπεῖσθαι ὥστε καὶ χαίρειν, ARSTT. Nic. 2, 7, 15, il est si loin de s’affliger qu’il va jusqu’à se réjouir ; d’où manquer à : avec un suj. de chose et un dat. de pers. ἐὰν δέ τισιν ἐλλείπωσι χάριτες, PLAT. Leg. 740 c, si les grâces manquent encore à qqes-uns, leur font défaut ; avec un acc. de pers. : ἐλλείπει τινά τι, POL. 9, 41, 1 ; 10, 18, 11, qqe ch. manque à qqn ; τὰ τῶν ἱκανῶν ἐλλείποντα, XÉN. Hier. 4, 8, ce qui manque à la quantité nécessaire ; d’où impers. ἐλλείπει, XÉN. Mem. 2, 1, 8, il manque ; avec un dat. ὧν ἐνέλειπε τῇ πόλει, DÉM. 326, 20, ce qui manquait à la ville ;

Pass. ou Moy. rester en arrière dans une course, SOPH. El. 736 ; avec un gén. ἐλλ. τινος, PLAT. Amat. 136 a, être distancé par qqn, être inférieur à qqn ; avec un part. se laisser distancer pour faire qqe ch. XÉN. Mem. 2, 6, 5 ; p. suite, être insuffisant, XÉN. Cyr. 6, 2, 37, etc. ; τι, PLAT. Rsp. 484 d, en qqe ch.

Étym. ἐν, λείπω.

leave in, μόνον… ἐλλελειμμένον left in a race, S. El. 736; leave behind, οὐδ’ ἐλλέλοιπας ἐλπίδα E. El. 609; τοῖόν σφιν ἐνέλλιπε θέλκτρον ἀοιδῆς A.R. 1.515.
leave out, leave undone, freq. with neg. Pron. neut., μηδὲν ἐ. ὅσων χρὴ πονεῖν S. Aj. 1379; οὐδὲν ἐλλείψουσι… χειρουργίας Ar. Lys. 673; λέγε μηδὲν ἐλλείπων Pl. Plt. 269c, cf. Ti. 17b, X. Mem. 4.3.17; ἐ. τι τῶν νομίμων Id. Cyr. 1.2.14; τοῦτ’ αὐτὸ ἐ. Pl. Plt. 267c, cf. R. 362d; ἔνια, σμικρά, Id. Cra. 431c, 431d, etc. ; — Pass., Id. Phlb. 18d; τῆς προθυμίας οὐδὲν ἐλλέλειπται Lys. 12.99; εὑρήσει οὐδὲν ἐλλειφθέν D. 18.303.
fail to pay, leave unpaid, ἐλλελοιπότες εἰσφοράν Id. 24.172, cf. Arist. Ath. 48.1; τινὰ τῶν ὀψωνίων τοῖς μισθοφόροις Plb. 4.60.2. intr., fall short, fail, οὐ μὴν Τρίοπός γ’ ἐνέλειπεν h.Ap. 213; ἄτας οὐδὲν ἐλλείπει S. Ant. 584 (lyr.); ἤνπερ μὴ ΄λλίπωσιν αἱ δίκαι Ar. Pl. 859; ἐ. ἐν τῷ ἔργῳ Th. 1.120; τοῖς ἱππικοῖς Plb. 15.3.5; opp. περιγίγνεσθαι, Pl. Lg. 740d; opp. πλεονάζειν, Isoc. 2.33; opp. ὑπερβάλλειν, Pl. Lg. 719d, Arist. EN 1108b18; fail in duty, X. HG 7.5.8, Eq. 8.5; τὸ ἐλλεῖπον [τῆς ἐπιστήμης] a deficiency of…, Th. 6.69; τὸ ἐ. ἐκπληρώσατε X. Cyr. 4.5.39, etc. ; to be too small, Id. Cyn. 5.26; ἐλλείπων, ὁ, name of a throw of the dice, Eub. 57.4. Geom., fall short, χωρίῳ by an area, Pl. Men. 87a, cf. Euc. 6.27, al. c. gen. rei, to be in want of, fall short of, lack, τὸν ἐλλείποντ’ ἔτι ἥβης ἀκμαίας A. Th. 10; ἐ. [χρημάτων] Th. 1.80; τῆς δόξης Id. 2.61; τὰ τῶν ἱκανῶν ἐλλείποντα X. Hier. 4.8; τὸ τίμημα ἐνέλιπε τῶν ἑξακισχιλίων διακοσίοις ταλάντοις fell short of the 6000 by 200, Plb. 2.62.7; τοσοῦτον ἐλλείπει τοῦ λυπεῖσθαι so far does he fall short of feeling pain, Arist. EN 1108b5; πολλοῦ γε καὶ τοῦ παντὸς ἐλλείπω (sc. τοῦ ταρβεῖν) A. Pr. 961; with a neg., προθυμίας γὰρ οὐδὲν ἐλλείπεις ib. 341, cf. Pl. Ti. 20c; οὔτε ἀνοίας οὐδὲν ἐλλείπει οὔτε ἀναισχυντίας Id. R. 571d; impers., ἐλλείπει πωμάτων there is lack of drink, Id. Lg. 844b; οἷς ἂν τῆς γενέσεως ἐλλείπῃ ib. 740c; ὧν δ’ ἐνέλειπε τῇ πόλει… D. 18.302. c. gen. pers., to be inferior to, Pl. Alc. 1.122c; ἐμπειρίᾳ μηδὲν ἐκείνων ἐ. Id. R. 484d; also c. gen. rei, τἀνθάδε τῶν ἐκεῖ ἐ. Id. Alc. 1.122d. folld. by μή c. inf., τί γὰρ ἐ. μὴ παραπαίειν ; in what does it fall short of madness? A. Pr. 1056 (anap.); οὐδὲν ἐλλείψω τὸ μὴ… πυθέσθαι S. Tr. 90. c. part., ὅτι ἄν τις ἐλλείπῃ λέγων Pl. Phdr. 272b; οὐκ ἐλλείψει εὐχαριστῶν will not fail to give thanks, Decr. ap. D. 18.92; abs., οἱ ἐλλείποντες defaulters, Id. 22.44. of things, to be wanting or lacking to…, c. dat., X. Mem. 2.1.8. c. acc. pers., ἐλλείπει τινά τι something fails one, Plb. 9.41.11; ἵνα μηδὲν αὐτὰς ἐλλείπῃ τῶν ἐπιτηδείων Id. 10.18.11. Pass., to be surpassed, ἐλλείπεσθαι εὖ ποιῶν X. Mem. 2.6.5.
to be wanting, fail, Id. Cyr. 6.2.37, Eq. 3.8, etc. ; to be inferior, Pl. R. 484d; c. gen., τινὸς εἰς σύνεσιν Id. Amat. 136a.

1) trans., darin zurücklassen ;
   a) übrig lassen ; ἐλπίδα Eur. El. 609 ; in der Rede übergehen, τοῦτ' αὐτὸ ἡ ζήτησις ἐλλείπει Plat. Polit. 267c ; ὅ τι ἄν τις ἐλλείπῃ λέγων Phaedr. 272b ; ἐλλιπὼν οὐδὲν τῶν δεινοτάτων φανήσεται, es wird sich zeigen, daß er alles Schreckliche getan hat, Dem. 22.47 ; οὐδὲν προθυμίας Plat. Tim. 70c, es nicht an gutem Willen fehlen lassen ; Aesch. Prom. 341 u. A.; daher
   b) unterlassen ; μηδέν Soph. Aj. 1358 ; τὶ τῶν νομίμων Xen. Cyr. 1.2.14 ; οὐδὲν ἐλλείψω τὸ μὴ οὐ πυθέσθαι τῶνδ' ἀλήθειαν πέρι, Soph. Tr. 90, ich werde nicht unterlassen, nach der Wahrheit zu forschen ; οὐκ ἐλλείψει εὐχαριστῶν, er wird nicht unterlassen, sich zu bedanken, Dem. 18.92, im Psephisma ; χρὴ μηδὲν ἐλλείποντα τιμᾶν τοὺς θεούς Xen. Mem. 4.3.17. – Auch pass., μὴ ἐλλείπεσθαι εὖ ποιῶν, darin nicht zurückbleiben, Xen. Mem. 2.6.5 ; τὰς εἰσφοράς, die Abgaben zu entrichten unterlassen, damit im Rückstande bleiben, Dem. 24.172, vgl. 22.44 ; ἐλλέλειπταί τι τοῖς νόμοις, fehlt in den Gesetzen, Arist. Pol. 2.6.
   c) im Stich lassen, τινά, wie deficere, Pol. 9.41, 10.18, oft.
   d) ermangeln, hinter dem erforderlichen Maße zurückbleiben, wie man das oben angeführte προθυμίας ἐλλ. erkl. kann ; πολλοῦ γε καὶ τοῦ παντός Aesch. Prom. 963 ; τούτου ἐλλείπομεν, darin stehen wir zurück, Thuc. 1.80 ; ἐμπειρίᾳ τινός, an Erfahrung hinter Einem, Plat. Rep. VI.484d ; Ggstz ὑπεραίρω, Legg. IV.717d. – Sp., Pol. 4.60.2.
2) intr., fehlen ; ἄτας οὐδὲν ἐλλείπει Soph. Ant. 581 ; ἐὰν δέ τισιν ἐλλείπωσι χάριτες Plat. Legg. V.740c ; ἐν οἷς ἔστι καὶ ἐν οἷς ἐλλείπει I.632b ; ἐν τῷ ἔργῳ ἐλλείπομεν, wir lassen es an uns fehlen, Thuc. 1.120 ; im Ggstze von παρεῖναι Xen. Hier. 1.28 ; τὸ ἐλλεῖπον, das Mangelnde, der Mangel, Cyr. 1.5.13 ; τῷ ἐλλείποντι τῆς ἐπιστήμης, aus Mangel an Kenntnis, Thuc. 6.69 ; τὰ ἐλλείποντα = ἡ ἔνδεια, Dem. 33.10 ; auch impers., Plat. Legg. VIII.844b ; ὧν ἐνέλειπε τῇ πόλει, woran es dem Staate fehlte, Dem. 18.302 ; οὐδὲν ὑμῖν ἐνέλιπε τῶν χρημάτων, ihr habt Alles bekommen, Pol. 11.28.4 ; – entfernt sein, ἥβης ἀκμαίας Aesch. Spt. 10 ; τοσοῦτον ἐλλείπει τοῦ λυπεῖσθαι ὥστε καὶ χαίρειν, er ist so weit entfernt sich zu betrüben, daß er sich vielmehr freut, Arist. Eth. 2.7.