[ῑῡ] (impf. ἠλίνυον, f. ἐλινύσω [ῡ], ao. ἠλίνυσα, poét. ἐλίνυσα [ῡ], pf. inus.) :
      1 rester immobile : ἀγάλματα ἐλινύσοντα, PD. N. 5, 2, statues qui resteront immobiles sur leurs socles ;
      2 p. suite, rester inactif, demeurer en repos, HDT. 1, 67 ; HPC. 7, 32 ; 392, 4 ; διέϐη ὁ στρατὸς ἐλινύσας οὐδένα χρόνον, HDT. 7, 56, l’armée traversa (l’Hellespont), sans se reposer un instant ; ἐλ. ἔργων, DH. 1, 33, se reposer de ses travaux ; cf. HPC. 392, 6 ; avec un part. HDT. 8, 71 ; CALL. Cer. 48, fr. 248, cesser de ; en mauv. part, perdre son temps, être inactif, ESCHL. Pr. 53 ; AR. Th. 598 ; ORACL. (DÉM. 531, 28).

➳ Impf. épq. et ion. sans augm. ἐλίνυον, HDT. 8, 71 ; avec [ῠ] A.RH. 1, 862 ; mais [ῑῡ] PD. fr. 182 Schneidew. ; itér. ἐλινύεσκον [ῑῡ] A.RH. 1, 589.

Hdt. 1.67, Hp. Acut. 47, A. Pr. 53; impf. ἐλίνυον Hdt. 8.71, ἠλ- App. Mith. 43; Ion. ἐλινύεσκον A.R. 1.589; fut. -ύσω [ῡ] Pi. N. 5.1, cf. I. 2.46; aor. ἐλίνυσα Hdt. 7.56, A. Pr. 529 (lyr.), etc. ; — Poet. and Ion. Verb, also used in Trag. and late Prose (as Plu. Num. 14), keep holiday, take rest, repose, freq. in Hp., as Acut. 47; μὴ ἐλινύειν Hdt. 1.67; διέβη ὁ στρατὸς… ἐλινύσας οὐδένα χρόνον without any cessation, Id. 7.56; ἐλινύσοντα… ἀγάλματα to stand unmoved on their pedestals, Pi. N. 5.1, cf. I. 2.46; ὡς μή σ’ ἐλινύοντα προσδερχθῇ πατήρ see thee standing idle, A. Pr. 53; οὐκ ἐλινύειν ἐχρῆν Ar. Th. 598; ἐ. μίαν ἡμέραν Orac. ap. D. 21.53. c. gen. rei, rest from, πλήθεος βρώμης Hp. Acut. 47 (v.l. <ἐκ>); ἔργων D.H. 1.33. c. part., rest or cease from doing, ἐλίνυον οὐδένα χρόνον… ἐργαζόμενοι Hdt. 8.71, cf. A. Pr. 529 (lyr.), Call. Cer. 48, Fr. 248. [υ of the impf. short in A.R. 1.862, long ib. 589, indeterminate in Trag.] (Written ἐλιννύω in some codd.)

[ῑ], auch ἐλιννύω geschrieben, obwohl ι von Natur lang ist, ruhen, rasten, zögern ; ὡς μήσ' ἐλινύοντα προσδερχθῇ πατήρ Aesch. Prom. 53 ; c. partic., 527 ; Hippocr. oft ; Ar. Th. 598 ; διέβη ὁ στρατὸς – ἐλινύσας οὐδένα χρόνον Her. 1.67, vgl. 7.56, 8.71 ; Sp., wie Agath. 12 (V.237); Plut. ἐλινύειν κελεύοντες καὶ τὰ ἔργα καταπαύοντες, Num. 14 ; ἐλινῦσαι τὸ καῦμα, die Mittagszeit rasten, Theocr. 10.51. Auch τῶν ἔργων, von der Arbeit ausruhen, Dion.Hal. 1.33 ; ἐλινύσοντα ἀγάλματα ἐπ' αὐτᾶς βαθμίδος ἑσταότα Pind. N. 5.1, die ruhig dastehen sollen ; vgl. I. 2.41 οὐκ ἐλινύσοντας ὕμνους εἰργασάμην, die nicht müssig daliegen, sondern durch den Mund der Menschen gehen sollten ; anhalten, aufhören, Callim. Cer. 48 frg. 248.