'att. ἐλεινός, ή, όν :
   I pass. :
      1 digne de pitié, IL. 24, 309 ;
      2 p. suite, qui excite la pitié, pitoyable, lamentable : ἐλεινὸς εἰσορᾶν, ESCHL. Pr. 246, pitoyable à voir ; AR. Ran. 1063 ; LYS. 178, 41, etc. ; ἐλεινὸν ὁρᾶν, SOPH. Ph. 1130, avoir un aspect pitoyable, lamentable ; ἐλ. τινι, PLAT. Leg. 729 e, qui excite la pitié de qqn ; en parl. de choses : ἐσθῆτ' ἐλεινήν, AR. Ach. 413, vêtement pitoyable ; adv., ἐλεεινά, IL. 2, 314, d’une manière pitoyable ou lamentable ;
   II act. qui s’apitoie sur, qui témoigne de la pitié, compatissant, en parl. de choses : δάκρυον ἐλεεινόν, OD. 8, 531 ; 16, 219, larme de pitié ; οὐδὲν ἐλεεινόν, PLAT. Phæd. 59 a, aucun sentiment de pitié.

• Cp. ἐλεινότερος, PLAT. Leg. 729 e ; poét. ἐλεεινότερος, IL. 24, 504. • Sup. -ότατος, DÉM. 574, 25 ; poét. ἐλεεινότατος, OD. 8, 530.

➳ ἐλεινός seule forme att. correcte ; cf. δεινός de δέος, κλεινός de κλέος.

Étym. ἔλεος.

'

ή, όν, ἐλεινός h.Cer. 284, Att. (Eup. 25) and Trag. (v. infr.), but ἐλεεινός Men. Sam. 156 Pap. ; written ἐλεηνός in LXX Da. 9.23, 10.11; (< ἔλεος): — finding pity, pitied, δός μ’ ἐς Ἀχιλλῆος φίλον ἐλθεῖν ἠδ’ ἐλεεινόν Il. 24.309; moving pity, piteous, 23.110, etc. ; ἐλεινὸς εἰσορᾶν piteous to behold, A. Pr. 248; ἐλεινὸν ὁρᾷς thou lookest piteous, S. Ph. 1130 (lyr.); ἐσθῆτ’ ἐλεινήν Ar. Ach. 413; ἵν’ ἐλεινοὶ τοῖς ἀνθρώποις φαίνοιντ’ εἶναι Id. Ra. 1063; ἐλεινοὶ οἱ ἀδικοῦντες Lys. 24.7; ποιῶν ἑαυτὸν ὡς ἐλεινότατον D. 21.186; ἐλεεινότερος ἀνθρώποις τε καὶ θεοῖς Pl. Lg. 729e.
having received mercy, LXX ll. cc. showing pity, ἐ. δάκρυον a tear of pity, Od. 8.531, 16.219, Men. l.c. ; οὐδὲν ἐλεινόν no feeling of pity, Pl. Phd. 59a, cf. R. 606b. Adv. ἐλεεινῶς, Att. ἐλεινῶς, pitiably, S. Ph. 870, Ar. Th. 1063; ἐλεινῶς διακεῖσθαι D. 19.81; neut. pl. ἐλεεινά as Adv., Il. 2.314.

mitleidswert, bejammernswürdig ; δός μ' ἐς Ἀχιλλῆος φίλον ἐλθεῖν ἠδ' ἐλεεινόν Il. 24.309, als Einer der Mitleid findet ; übh. unglücklich, Hom. u. Folgde ; Plat. Legg. V.729b ; Lys. 24.7 ; καὶ ἄθλιος Plat. Gorg. 469a ; auch von Sachen, θέα Rep. X.620a ; ἐλεεινόν τι λέγειν Ion 535c ; δράματα Apol. 35b ; – ἐλεεινὸν ὑπ' ὀφρύσι δάκρυον εἶβεν, Od. 8.531, 16.219 ; – activ., mitleidig, ὦ τόξον, ἦ που ἐλεεινὸν ὁρᾷς Soph. Phil. 1115 ; auch bei Plat. (der nach B.A. 92 κατὰ ἐλεητικοῦ τὸν ἐλεεινὸν τέθεικε) ist τὸ ἐλεεινόν das Mitleid, Rep. X.606b ; οὐδὲν πάνυ μοι ἐλεεινὸν εἰσῄει Phaed. 59a. –
• Ἐλεεινά, adv., Il. 2.314 u. Sp.;
• ἐλεεινῶς, Dem. Vgl. ἐλεινός.

ἐλεεινός, -ή, -όν
(< ἔλεος in Re, l.with, WH have the Attic poëtic form, ἐλεινός),
pitiable, miserable: Rev.3:17; comparat., 1Co.15:19.†
(AS)