ἐλαστρέω-ῶ (impf. ἠλάστρεον-ουν) :
   I tr. pousser devant soi, d’où :
      1 pousser, conduire (un attelage), IL. 18, 543 ; au pass. en parl. de navires, HDT. 2, 158 ; 7, 24 ;
      2 chasser devant soi, poursuivre : τινα, EUR. I.T. 971 ; DH. 1, 23, qqn ;
   II intr. circuler, aller et venir à travers, acc. THGN. 600.

➳ Impf. épq. ἐλάστρεον, IL. l. c.

Étym. cf. ἐλαύνω.

Ep. and Ion. for ἐλαύνω, πολλοὶ δ’ ἀροτῆρες… ζεύγεα δινεύοντες ἐλάστρεον they drove the teams, Il. 18.543; κατ’ ἀμαξιτὸν ἣν ἠλάστρεις Thgn. 600; ἐ. τινά to drive about, of the Furies, E. IT 971; in later Prose, δαιμονίοις χόλοις ἐλαστρηθέντες D.H. 1.23; row, Ion. part. ἐλαστρεῦντας (-εύοντας codd.) Arr. Ind. 32.9; — Pass., of ships, to be rowed, Hdt. 2.158, 7.24; cf. ἐλαστροῦται (sic)· ἐλαύνεται, Hsch. ; -ιῶν· διαγινώσκων, Id.

ion. u. poet. = ἐλαύνω, treiben ; ζεύγεα ἐλάστρεον Il. 18.543 ; ἁμάξιτον ἠλάστρεις Theogn. 608 ; von den Erinnyen, Eur. I.T. 943, 971 u. sp.D.; ἐλαστρηθεὶς νιφάδι Antip.Sid. 27 (VI.219); bei Her. 2.158, 7.24 von Schiffen, gerudert werden ; Dion.Hal. ἐλαστρηθεὶς δαιμονίοις χόλοις 1.23.