ἐκ·χέω (f. -χεύσω, ao. ἐξέχεα, pass. ao.1 ἐξεχύθην [ῠ], pf. ἐκκέχυμαι [ῠ]) :
   I act. :
      1 verser, répandre : οἶνον, IL. 3, 296, verser du vin ; αἷμα πέδῳ, ESCHL. Eum. 654 ; δάκρυα (v. ci-dessous) PLAT. Conv. 215 e, répandre du sang sur le sol, des larmes ; fig. πολλὴν γλῶσσαν ἐκχ. SOPH. fr. 668, se répandre en paroles ; d’où en mauv. part. laisser s’écouler ou se perdre : πλοῦτον ἐκχ. εἰς δαπάνας, ANTH. 9, 367, gaspiller sa fortune en dépenses ; ἐκχ. τά τε αὑτοῦ καὶ ἑαυτόν, PLAT. Rsp. 553 b, gaspiller son bien et se perdre soi-même ; ἐκχ. ὄλϐον, ESCHL. Pers. 826, gaspiller son bonheur ; τὴν δόξαν τῶν προϐεϐιωμένων, PLUT. M. 10 b, dissiper la gloire transmise par les ancêtres ;
      2 faire répandre : δάκρυα, PLUT. Alc. 6, des larmes (cf. ci-dessus) ;
      3 étendre, déployer : λίνα, A.RH. 2, 902, des voiles ;
   II pass. :
      1 se répandre hors de, s’épancher, déborder, en parl. de liquides, IL. 21, 300 ; OD. 19, 504 ; HÉRON Aut. 247 (fut. pass. ἐκχυθήσεται) ; en parl. de pers. σφήκεσσιν ἐοικότες ἐξεχέοντο, IL. 16, 259, ils se répandaient semblables à des guêpes ; ἐκχυθέντες ἐκ τοῦ τείχεος, HDT. 3, 13, s’étant répandus hors du mur ; fig. ἐκχ. εἴς τινα, POL. 5, 106, 7 ; εἴς τι, POL. 32, 11, 4, se donner à qqn, à qqe ch. ; μέλεσιν ἐ. ANTH. 5, 53, se répandre en chants ; abs. ἐξεχύθην, AR. Vesp. 1469, je m’épanouis de plaisir ;
      2 s’étendre ou se coucher languissamment, ANTH. 5, 55 ;

Moy. (ao. sg. épq. ἐκχεύατο [ᾰ]) répandre (qqe ch. à soi) : ὀϊστούς, OD. 22, 3 ; 24, 178, répandre des traits.

➳ Act. impf. épq. ἔκχεον, IL. 3, 296. — Pass. fut. ἐκχυθήσομαι, HÉRON Aut. 247. — Moy. impf. 3 pl. poét. ἐξεχέοντο, IL. 16, 259. Ao.1, 3 sg. épq. ἐκχεύατο (v. ci-dessus). Ao.2 épq. 3 sg. ἐξέχυτο [ῠ] OD. 19, 470, et ἔκχυτο [ῠ] OD. 19, 504 ; part. ἐκχύμενος, IL. 21, 300 ; OD. 8, 515. Pl.q.pf. 3 pl. ἐξεκέχυντο, OD. 8, 279.

(later ἐκχύνω Ev. Matt. 23.35 (Pass.), etc., condemned by Luc. Pseudol. 29), fut. -χέω (v. χέω); aor.1 ἐξέχεα (also imper. ἔκχυσον Hsch.); Ep. aor. Med. ἐκχευάμην Od. 24.178; pf. ἐκκέχυκα Men. 915: — pour out, prop. of liquids, οἶνον Il. 3.296; αἷμ’ ἐκχέας πέδοι A. Eu. 653, cf. Ev. Matt. 23.35 (Pass.); ἀναίτιον αἷμα SIG 1181.5 (Jewish, ii BC); πηγάς E. HF 941; δάκρυα Pl. Smp. 215e (Pass.), Plu. Alc. 6; ὁ οἶνος ἐκχεῖται is spilt, Ev. Matt. 9.17; metaph, (in Med.) ταχέας δ’ ἐκχεύατ’ ὀϊστούς he poured forth his arrows, Od. 22.3, 24.178; σοὶ… δαίμονες… ἐλπίδας ἐξέχεαν Pl. Epigr. 7.4.
pour away; hence, spill, a vessel, ποδάνιπτρον Ar. Fr. 306; τὸν χόα Men. l.c. ; — Pass., to be drained, εἰς [διώρυχα] PRyl. 154.18 (i AD). of words, pour forth, utter, Ar. Th. 554; μολπάς E. Supp. 773; πολλὴν γλῶσσαν ἐκχέας μάτην S. Fr. 929, cf. A. Ag. 1029 (lyr.).
pour out like water, squander, waste, ὄλβον Id. Pers. 826; τὰ πάντα Id. Ch. 520, cf. S. El. 1291; πλοῦτον ἐξέχεεν εἰς δαπάνας AP 9.367 (Luc.); ἐ. τά τε αὑτοῦ καὶ ἑαυτόν Pl. R. 553b; spoil, τὸ πᾶν σόφισμα S. Ph. 13.
spread out, λίνα, ὀθόνας, A.R. 2.902 (tm.), Luc. Am. 6.
throw down, τινὰ κατὰ τοῦ κρημνοῦ D.H. 13.8, cf. 4.7, 14.10. ὕπνον ἐ.
shed, i.e.
shake off sleep, Herod. 7.7. = συγχέω, ὅρκια Hsch. s.v. ἐξέχεαν. Pass., used by Hom. mostly in plpf. ἐξεκέχυντο, as also in 3 sg. Ep. aor. ἐξέχυτο or ἔκχυτο, part. ἐκχύμενος [υ]; later fut. ἐκχυθήσομαι Hero Aut. 4.1: — pour out, stream out or forth, prop. of liquids, Il. 21.300, Od. 19.504, etc. ; ἐκ δ’ ἄρα πᾶσαι χύντο χαμαὶ χολάδες Il. 4.525; so ἐξεχύθη τὰ σπλάγχνα Act. Ap. 1.18; metaph, of persons, σφήκεσσιν ἐοικότες ἐξεχέοντο Il. 16.259; ἱππόθεν ἐκχύμενοι pouring from the [wooden] horse, Od. 8.515; ἐκχυθέντες ἁλέες ἐκ τοῦ τείχεος Hdt. 3.13; generally, to be spread out, πολλὰ δὲ [δέσματα]… μελαθρόφιν ἐξεκέχυντο Od. 8.279; σάρκες εἰς ὑπέρογκον ἐκκεχυμέναι πιότητα Luc. Am. 14. metaph, ῥηθέντα ματαίως ἐκκέχυται στομάτων Emp. 39.3; to be cast away, forgotten, ἐκκέχυται φιλότης Thgn. 110; αἱ πρόσθεν ὁμολογίαι ἐκκεχυμέναι εἰσίν Pl. Cri. 49a.
give oneself up to any emotion, to be overjoyed, Ar. V. 1469 (lyr.); ἐ. εἰς ἑταίρας, εἰς τὸν κίνδυνον, give oneself up to…, Plb. 31.25.4, 3.19.1; ἐπὶ τὰ εὐτρεπισθέντα, of a glutton, Ph. 1.38; ἁβρὰ γελῶν ὄμμασιν ἐκκέχυσαι AP 12.156.
lie languidly, ib. 5.54.8 (Diosc.). metaph, of Time, ἐ. κατὰ τὴν χρονικὴν παράτασιν Procl. Inst. 55.
extend, of a piece of land, CPR 1.8, al. (i AD).

(χέω),
1) ausgießen ; οἶνον δεπάεσσι Il. 3.296 ; med., ἐκχεύατο ὀϊστούς, ausschütten, Od. 22.3 (Plat. Ion 535b hat das act.); γάποτον χύσιν Aesch. Ch. 95 ; μητρὸς αἷμ' ἐκχέας πέδῳ, Eum. 623 ; πηγάς Eur. Herc.Fur. 941 ; ἀπόνιπτρον Ar. Ach. 616 ; δάκρυα ἐκχεῖται Plat. Symp. 215e ; aber λόγων δάκρυα ἐκχεόντων, Tränen hervorlocken, Plut. Alc. 6. – Uebertr., von Worten, vorbringen ; προφθάσασα καρδία γλῶσσαν ἂν τάδ' ἐξέχει Aesch. Ag. 1000 ; πολλὴν γλῶσσαν Soph. frg. 668 ; vgl. μολπάς Eur. Suppl. 796 ; Ar. Th. 554 ; Luc. Anach. 17 ; verschwenden, ὄλβον Aesch. Pers. 812 ; Soph. El. 1283 ; τὰ μὲν ἀνήλωτο, τὰ δὲ διήρπαστο, τὰ δὲ ἐξεκέχυτο Xen. Hell. 6.5.50 ; τὸ σόφισμα, verlieren, vereiteln, Soph. Phil. 13 ; πᾶσαι αἱ πρόσθεν ὁμολογίαι ἐκκεχυμέναι εἰσί Plat. Crit. 49a ; ἐλπίδας ἐξέχεαν οἱ θεοί Plat. 22 (VII.99); τὴν δόξαν τῶν προβεβιωμένων Plut. ed.lib. 14. – Auch λίνα, Ap.Rh. 2.902 ; τὰς ὀθόνας Luc. amor. 6, ausbreiten, ausspannen.
2) Pass., heraus-, hervorströmen, sich ergießen ; vom Wasser, Il. 21.300, Od. 19.407 ; von zahlreich herausströmenden Menschen, Il. 16.259, Od. 8.515 ; vgl. Posidon. bei Ath. V.212c ; sich überall hin ausbreiten, Od. 8.279 ; – ἐξεχύθην, ich schüttete mich vor Freude gleichsam aus, Ar. Vesp. 1469 ; γελῶν ἐκκέχυται Ep.adesp. 31 (XII.156); öfter bei Sp.; πρὸς τὸν ἔπαινον ἐκχέονται, sie ergießen sich in Lobeserhebungen, Luc. – Δωρὶς παρέτοις ἐξεχύθη μέλεσι, sank hin, Sosipat. 2 (V.53); – εἴς τινα, sich Jemand hingeben, Pol. 5.106.7, 32.11.4.

ἐκ-χέω also Hellenistic, ἐκχύνω (in Th.: 4Ki.14:14 *), and ἐκχύννω (which see)
[in LXX chiefly for שָׁפַךְ ;]
to pour out: φιάλην, Rev.16:1-4, 8 16:10, 12 16:17; κέρματα, Jhn.2:15; αἷμα, Mat.23:35 (cf. MM, Exp., xii), Luk.11:50, Act.22:20, Rom.3:15' (LXX) Rev.16:6. Pass., αἷμα, Mat.26:28, Mrk.14:24, Act.22:20; οἶνος, Mat.9:17, Luk.5:37; σπλάγχνα, Act.1:18. Metaph., τ. πνεῦμα, Act.2:17-18 (LXX), Act.2:33 10:45, Tit.3:6; ἀγάπη, Rom.5:5 (cf. Sir.36:8, ὀργήν); pass., of persons (like Lat. effundor), to give oneself up to (RV, ran riotously in): Ju 11.†
(AS)