ἐκ·φυσάω-ῶ [ῡ]
   I tr.
      1 faire sortir en soufflant, exhaler : πῦρ, POL. 1, 48, 8, exhaler du feu ; βαρὺν ὕπνον, THCR. Idyl. 24, 47, exhaler le souffle d’un sommeil pesant, souffler en chassant le sommeil ; ἐκφ. μένος, ESCHL. Pr. 721, exhaler sa force ; πόλεμον, AR. Pax 610, souffler la guerre, l’attiser ;
      2 gonfler : fig. ἐκπεφυσημένος, POL. 3, 103, 7, homme gonflé d’importance ;
   II intr. s’exhaler, LYC. 743 ; en parl. de flammes, ARSTT. Mund. 6.

blow out, ἔνθα ποταμὸς ἐκφυσᾷ μένος pours forth its strength, A. Pr. 720; of elephants spouting water through their trunks, Plb. 3.46.12; metaph, ἐ. πόλεμον blow up a war from a spark, Ar. Pax 610; also ἐκπεφυσημένος a puffed up, conceited person, Plb. 3.103.7.
blow away, LXX Hg. 1.9; — Pass., Plb. 1.48.8; to be dissipated, Aret. SD 2.1.
sublimate volatile elements, Zos.Alch. p. 148B., al. ; — Pass., Dsc. 5.75.
breathe out, βαρὺν ὕπνον ἐ., i.e. snore loudly, Theoc. 24.47; αἷμα Herod. 2.72. intr., snort, Lyc. 743; burst forth, φλόγες ἐκφυσήσασαι Arist. Mu. 400a32.

[ῡ], ausblasen, aushauchen ; τὸ πῦρ ἐξεφυσᾶτο κατὰ τῶν ὑπεναντίων Pol. 1.48.8, wie Elephanten Wasser durch den Rüssel herausschnauben, 5.46.12 ; übertr., ἔνθα ποταμὸς ἐκφυσᾷ μένος Aesch. Prom. 722 ; πόλεμον, einen Krieg erregen, Ar. Pax 611 ; – βαθὺν ὕπνον, tiefen Schlaf aushauchen, schnarchen, Theocr. 24.47 ; – ἐκπεφυσημένος, ein aufgeblasener Mensch, Pol. 3.103.7. – Intr., φλόγες ἐκ γῆς ἀναβλύσασαι καὶ ἐκφυσήσασαι Arist. mund. 6 ; von der Charybdis, Lycophr. 743.

1. to blow out , ποταμὸς ἐκφυσᾷ μένος pours forth its strength, (Aeschulus Tragicus): metaphorically, ἐκφ. πόλεμον to blow up a war from a spark, (Aristophanes Comicus)
2. to breathe out , ὕπνον ἔκφ. i. e. to snore, (Theocritus Poeta Bucolicus) (ML)