ἐκ·φεύγω :
      1 fuir hors de, s’enfuir, OD. 19, 231 ; ESCHL. Pers. 510 ; PLAT. Conv. 189 b ; ἁλός, OD. 23, 236, s’échapper de la mer ; ματρὸς ἐκ κόλπων, A. PL. 182, s’échapper du sein de sa mère ; en parl. d’un trait, ἐκφ. χειρός, IL. 11, 376, s’échapper ou tomber de la main ; ἀπό τινος, SOPH. El. 383, fuir loin de qqn ;
      2 p. suite, échapper à ; avec l’acc. : κῆρας, OD. 4, 512, échapper aux génies de la mort ; ἐκφ. τὴν πεπρωμένην, ESCHL. Pr. 519 ; τὰν θεῶν νέμεσιν, SOPH. Ph. 517 ; νοῦσον, HDT. 1, 25, échapper à sa destinée, à la vengeance des dieux, à une maladie ; avec μή et la prop. inf. οὐκ ἐκφεύγει μὴ οὐκ εἶναι, PLAT. Phædr. 277 e, etc. il ne peut éviter d’être, etc. ; avec un suj. de chose : ἐκφεύγει με τοῦτο, SOPH. O.R. 111 ; EUR. Hel. 1622 ; DÉM. 236, 22, etc. cela m’échappe.

➳ Ao.2, 3 sg. poét. ἔκφυγε, IL. 1, 380 ; OD. 4, 512 ; inf. épq. ἐκφυγέειν, OD. 5, 414 ; 19, 231. Ao.1 réc. part. ἐκφεύξας, SIB. 6, 6.

fut. -ξομαι Ar. V. 157, Pl. Smp. 189b, and -ξοῦμαι Id. R. 432d: — flee out or away, escape; abs., ἐκφυγέειν μεμαώς Od. 19.231, cf. A. Pers. 510, etc. ; φεύγων ἐκφεύγειν Hdt. 5.95. of persons accused, to be acquitted, Ar. V. 157. c. gen., escape out of, ἐξέφυγον πολιῆς ἁλὸς ἤπειρόνδε Od. 23.236; νούσου Epigr.Gr. 1041.9; of things, βέλος ἔκφυγε χειρός Il. 5.18; with Prep., ματρὸς ἐκ κόλπων APl. 4.182 (Leon.). c. acc., escape, ἐξ αὖ νῦν ἔφυγες θάνατον Il. 11.362; κῆρας Od. 4.512; κακότητα 5.414; θανάτοιο τέλος Archil. 6; νοῦσον Hdt. 1.25; Σκύθας Id. 6.40; τὴν πεπρωμένην A. Pr. 518; τὰν θεῶν νέμεσιν S. Ph. 518 (lyr.), etc. simply, to have escaped, to be beyond, οὐ πολλὰ ἐκφεύγεις παιδιὰς ἔτη Pl. Plt. 268e. of things, ἐκπεφεύγασιν γάμοι με E. Hel. 1622; ἐκφύγοι τὰ πράγματ’ αὐτόν D. 18.33, cf. 19.123; ἐ. τὰς αἰσθήσεις escape one΄s sense, Arist. Fr. 208; also, escape one΄s lips, Pl. Ly. 213d; abs., ἐκφεύγει τἀμελούμενον S. OT 111, cf. Arist. Metaph. 1090b21. ἐκφεύγοντες τὴν χιόνα τόποι places free from snow, Plb. 3.55.7. Astron., of stars, emerge from the Sun΄s rays, become visible, Autol. 1.9, Gem. 13.9, etc.
pass over, omit, Apollon.Cit. 1. c. inf. (with or without Art.), Pl. Sph. 235b; οὐκ ἐκφεύγει μὴ οὐκ εἶναι… Id. Phdr. 277e; τὸ μὴ ἕτερα εἶναι Id. Prm. 147a; ἐ. τὸ ἀποθανεῖν Id. Ap. 39a; μικρὸν ἐξέφυγε μὴ καταπετρωθῆναι X. An. 1.3.2; ἐκφεύξεται τὰ δύο will not admit of duality, Plot. 3.8.9.

(φεύγω), herausfliehen, wegfliehen ; absolut, Od. 19.231 ; Aesch. Pers. 502 ; Soph. Aj. 449 ; Plat. Symp. 189b ; ἀφ' ὑμῶν Soph. El. 383 ; – τινός, wenn der Ort bezeichnet wird, z.B. πολιῆς ἁλός, entkommen aus dem Meere, Od. 23.236 ; βέλος ἔκφυγε χειρός Il. 11.380 ; τοῦ μὴ καταπετρωθῆναι, dem Gesteinigtwerden, Xen. An. 1.3.2, ein ms. hat τό, vgl. Andoc. 2.9 τό γε δυστυχέστατος εἶναι ἀνθρώπων οὐδαμῇ ἐκφεύγω, s. unten ; – ματρὸς ἐκ κόλπων Leon.Tar. 41 (Plan. 182); – gew. τί, aus einer drohenden Gefahr entrinnen ; θάνατον Il. 11.362 ; Pind. Ol. 11.44 ; Her. 6.104 ; κῆρα, κακότητα, Od. 4.512, 5.414 ; νοῦσον Her. 1.25 ; Σκύθας 6.40 ; τὴν πεπρωμένην Aesch. Prom. 516, vgl. Plat. Gorg. 512e, seinem Schicksale entgehen ; αἵματος δίκην Aesch. Eum. 722 ; πάθος Soph. O.R. 840 ; τὰν ἐκ θεῶν νέμεσιν Phil. 514 ; τοὺς ἑτέρους Plat. Theaet. 181a ; οὐκ ἐκφεύγει μὴ οὐκ ἐπονείδιστον εἶναι Plat. Phaedr. 277e ; τὸ μὴ ἕτερα εἶναι ἀλλήλωνParm. 147a. Vgl. Soph. 235d. – Von Verklagten, freigesprochen werden, Ar. Vesp. 157 u. A.; – τόποι τὴν χιόνα ἐκφεύγοντες, wo kein Schnee liegt, Pol. 3.55.7 ; – ἐκφεύγει τι ἐμέ, es entgeht mir Etwas, Dem. öfter.

ἐκ-φεύγω
[in LXX for נוּס, etc. ;]
to flee away, escape: absol., Act.16:27, 1Th.5:3, Heb.2:3; before ἐκ, Act.19:10; with accusative of person(s), Heb.12:25; with accusative of thing(s), Luk.21:36, Rom.2:3; τ. χεῖρας αὐτοῦ, 2Co.11:33.†
(AS)